یادداشت‌ها

با توجه به اینکه دیدگاه، سلیقه، گفتار و رفتار اکثریت ملت، متفاوت از ادبیاتِ رسمی است مسئولان باید نحوه مواجهه با چنین جامعه‌ای را بلد باشند. فناوری و تکنولوژی درقالب داده‌های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و همچنین یکپارچگی و تبادل سریع اطلاعات و تصاویر، شهروندان محلی به شهروندان جهانی تغییر و تبدیل پیدا کرده‌اند.

قرار بود اقتصاددانان را به صف کنند نه دوستان و همفکران را و هر جا را به یکی بسپارند. آیا این ماجرا این علامت را دارد که اگر مثل آقای علی عسگری تابع و سر به زیر و مجری باشید سمت‌هایی چنین حساس در انتظارتان است و اگر نه، از دایره بیرون گذاشته می‌شوید؟

محصولات کشاورزی همواره نقش مهمی در سلامت و بهبود شرایط زندگی انسان‌ها داشته‌اند و مصرف روزانه آن می‌تواند تاثیر مثبتی بر جلوگیری از بروز بیماری‌ها داشته باشد، در این بین شرایط کاشت، داشت و برداشت محصولات کشاورزی از اهمیت بالایی در سلامت نهایی آن دارد.

بودجه‌ای که کلیات آن در مجلس تصویب شد و کسانی که به عنوان موافق بودجه صحبت کردند هم عمدتا ادبیاتشان، ادبیات مخالف بود. به‌ویژه چهره‌های اقتصادی مجلس درخصوص کلیات بودجه موافقت نداشتند.

علائمی که از روند مذاکرات وین ساطع می‌شود و به ما می‌رسد و برداشتی که از شرایط و اوضاع و احوال جهانی و کشور خودمان داریم، بوی حل مشکلات برجام است که به مشام می‌رسد. اتفاق خوبی که در پی آن بار فشار بر مردم کم می‌شود، وضع دولت بهتر می‌شود و شرایط اقتصادی رو به بهبود می‌رود.

چارلز کورزمن در کتاب «ناگهان انقلاب» می‌نویسد «وضع اقتصادی در سال‌های57- 1356 رو به بهبود داشت. چنانکه نشریه معتبر فصلنامه بررسی اقتصادی ایران که در لندن منتشر می‌شد، می‌نویسد که رشد اقتصادی احتمالا پرشتاب خواهد بود... و باید شاهد حدود 10 درصد رشد اقتصادی باشیم... .

بخواهیم یا نه، خوش‌مان بیاید یا نه، بپذیریم یا نه، عده‌ای از ایرانیان ـ چه نخبه، چه پولدار، چه کاربلد و چه آدم عادی ـ از ایران رفته‌اند و عده‌ای هم در حال بستن چمدان‌های‌شان هستند.

دو طرف تجربه نیمه کاره رها کردن مذاکرات را در دولت گذشته دارند و هزینه آن را داده‌اند. به همین دلیل به جایی که اکنون رسیده‌اند را رها نخواهند کرد.

همکار گرامی جناب آقای دکتر زلفی‌گل‌، گلی به جمالت ! زمانی‌که یک استاد‌تمام به‌عنوان گل سرسبد هیات دولت برای تصدی وزارت علوم به مجلس معرفی شد‌، به‌رغم دل‌مشغولی‌های فراوانی که وجود داشت‌، این امید در دل‌ دانشگاهیان شکل گرفت که شخصیت‌های مجرب و نخبه بر فضای علمی کشور مدیریت خواهند کرد و در راستای استقلال نهاد دانشگاه‌، اتفاقات میمون و مبارکی رخ خواهد داد‌، استقلالی که لازمه توسعه علمی کشور است، ولی بخش قابل توجهی از انتصاب‌ها نشان داد که نگاه جناحی یا فشارهای سیاسی بر منطق علمی غالب است و لذا امید نوشکفته تبدیل به یاس شد.

از زن و شوهرجوانی که تمکن مالی داشتند، پرسیده شد چرا بچه‌دار نمی‌شوند تا زندگی‌شان شیرین‌تر شود؟ گفتند: از کجا معلوم که زندگی‌مان شیرین‌تر شود؟ ما به چه جرأتی موجود زنده‌ای را سر به دنیا دهیم، در حالی که در این سرزمین هزاران خطر در کمین او نشسته است!

چند روز پیش یکی از دوستان نکته مهمی را پرسید که پاسخ دادم و مشروح آن را در اینجا تقدیم می‌کنم.

آثار فقر برزندگی آحاد مردم هرروز بیشتر خود را نشان می‌دهد، برتعداد افراد فقیر افزوده می‌شود وفاصله ثروتمندان با نیازمندان فزونی می‌یابد. در همین رابطه دکتر راغفر، استاد دانشگاه الزهرا فاصله طبقاتی وعدم توازن در برخورداری از امکانات کشور را علت فقر وافزایش تعداد فقرا دانسته است وآن را نشانه‌ای از وضعیت وخیم اقتصادی می‌داند که ریشه در فقدان عدالت در توزیع منابع دارد.

روسیه، چین و اروپایی‌ها ممکن است اختلافاتی با آمریکایی‌ها داشته باشند و طبیعتا هر کدام در پی منافع خود هستند. در سیاست بین‌الملل مفهومی تحت عنوان «دوستی ذاتی» وجود ندارد. روس‌ها علاقه‌مند نیستند که ما با اروپایی‌ها در زمینه گاز و انرژی رابطه داشته باشیم و می‌خواهند خودشان میدان‌دار باشند. چون تامین‌کننده انرژی اروپا خودشان هستند هرگز حاضر نیستند رقیبی وارد میدان شود و آن رقیب می‌تواند ایران باشد.

یکی از اظهارنظرهایی که در چند هفته اخیر از سوی وزیر کار دولت سیزدهم به دفعات شنیده شده ایجاد 217 هزار شغل در چهار ماهه استقرار دولت است آن هم با تسهیل در صدور مجوز کسب‌وکارها، اما باید توجه داشت که با اینکه یکی از مولفه‌های لازم برای ایجاد اشتغال تسهیل در صدور مجوز‌های کسب‌وکار است دولت سیزدهم صدور مجوزها را افزایش داده که این در تضاد با ادعای وزیر کار است، از طرفی باید منتظر باشیم تا دولت بگوید که این تعداد مشاغل اعلام شده در کجا و با چه حمایت‌هایی ایجاد شده و چه مقرراتی را برای آنها تسهیل کرده که آنها توانسته‌اند این مشاغل را راه‌اندازی کنند آن هم وقتی هدف‌گذاری دولت مشاغل خانگی و روستایی بوده است.

اگر در مقطعی از اصلاح‌طلبان فاصله گرفت به خاطر آن بود که نگران بود «در» بسته شود و پای خود را لای در گذاشت. اگر هم بعدتر در مقابل اصول‌گرایی رادیکال قرار گرفت به این سبب که نمی‌خواست دیوار کشیده شود. چرا که در هر رویکرد آنان، میل به دیوار کشیدن و فاصله انداختن و محصور و جدا کردن را می‌توان دید. چه در نقد و نفی برجام باشد، چه در طرح صیانت (محدودیت اینترنت) و چه در نظارت استصوابی و رد صلاحیت‌ها...

پشت پرده ماجرای استعفای مهرداد ارونقی هرچه هست، اما ظواهر امر نشان می‌دهد، مدیریت شفاف آقای معاون خیلی به مذاق وزیر تازه کار اقتصاد خوش نیامده و تصمیم گرفته که او را از سر راه خود بردارد. وزیری که انتصابات پرحاشیه و بدون ضابطه‌اش موجب شده تا در ماه‌های اخیر موجی از انتقادات علیه او به راه بیافتد.

هیچ تردیدی نیست که دولت و جامعه ایران با کمبود شدید منابع مواجه است. برای مقابله با این وضع همزمان باید دو اقدام را به عمل آورد. اول درصدد افزایش منابع بود و دوم در مقام جلوگیری از اتلاف منابع موجود برآمد و آنها را در اموری صرف کرد که حداکثر بهره‌وری را داشته باشد.

از رابطه رهبری و هاشمی نوشتن. بسیار سخت و پیچیده است. رابطه‌ای که هنوز هم ابعاد نا مکشوف فراوانی دارد. رابطه‌ای که مصداق تمام عیاری شد از شعر هوشنگ ابتهاج. که «نشود فاش کسی، آنچه میان من و توست!. «برای همین هم خیلی‌ها چون ندیدند حقیقت را. درباره رابطه رهبری و هاشمی، ره افسانه زدند!.

بحران قزاقستان به ظاهر بیشتر اجتماعی است ولی به هرحال افزایش قیمت سوخت و مشتقات نفتی در این کشور نباید موجب بروز درگیری بین دولت و مردم می‌شد. متاسفانه تظاهرات در این کشور به خشونت کشیده شد و شرایط را بحرانی کرد.

معادلات تعیین کننده آن هم در بحران‌های در ابعاد موضوع هسته‌ای ایران در نظام بین‌الملل معمولا پیچیده و چند وجهی است.

گفته‌اند «الآن یک کارگر با یک سوم مزد روزانه می‌تواند برای ناهار حداقل یک چلوکباب بخورد. اما زمانی که در ایران دلار 7 تومان بود یک کارگر با یک سوم مزد فقط می‌توانست نان و پنیر و انگور بخورد. اگر معیارتان شکم است این را هم بگویید!» معیار سنجش اما درآمد سرانه است. نه قیمت چلوکباب، نه کرایه تاکسی، نه سکه و همچنان بالاترین درآمد سرانه مربوط به سال 1356 است با عدد 2545 دلار که در تمام سال‌های پس از انقلاب تنها در سال‌های 80 و 81 به آن نزدیک شدیم و شگفتا که در همان دو سال همین تریبون‌ها مدام از اقتصاد و معیشت می‌گفتند!