رسانه‌های دیگر

روزنامه کیهان در یادداشتی نوشته است که رئیس جمهور نباید ایران را تضعیف کند زیرا شدت گرسنگی مردم ایران به شدت پایین است و کشور هایی مانند افغانستان مردمش بسیار گرسنه هستند. همین مقایسه اشتباه نوعی خود تحقیری است. علاوه بر این که سانسور واقعیت برای اهداف سیاسی نتیجه ای جز از دست رفتن اعتماد عمومی ندارد.

مقایسه دوره اصلاحات با قبل و بعدش در یک سرمقاله نمی‌گنجد ولی ریشه این حد از تفاوت آشکار در کجاست؟ در بازگشت به مردم و احترام گذاشتن به آزادی، علم، عقلانیت، حاکمیت قانون، قانونی متناسب با خواست مردم، پرهیز از اراده‌گرایی پوچ، پرهیز از حذف دیگران، تاکید بر مشارکت عمومی و نخبگان و...

آنچه در رسانه‌ها و اخبار از فضای متشنج مجلس دیدیم، نشان‌دهنده یک روز بسیار تلخ برای مردم ایران بود. فضای متشنج مجلس نشان داد که پارلمان ما کاملاً تحت تأثیر روس‌ها قرار گرفته و به‌نوعی تسخیر شده است. نمایندگان ما ثابت کردند که به‌جای نمایندگی مردم، انگار نماینده روس‌ها هستند. منظورم این نیست که باید نماینده آمریکا باشند؛ حرفم این است که باید نماینده واقعی مردم باشند.

نهیب پریروز محمد باقر قالیباف رییس مجلس شورای اسلامی و کاندیدای ناکام انتخابات ریاست جمهوری اسلامی در 20 سال گذشته به رییس جمهوری پیشین ایران و وزیر خارجۀ دولت او در سال های 1392 تا 1400 خورشیدی به خاطر این که گفته‌اند بالای چشم روس‌ها ابروست.

کامران ندری اقتصاددان در گفت وگویی به موضوع عدم پذیرش شروط ایران در CFT پرداخته است.

تمام کسانی که در نظام جمهوری اسلامی از اولین روز پیروزی انقلاب اسلامی مسئولیتی برعهده داشته‌اند ممکن است دچار خطا و اشتباه و حتی بعضی از آنها مرتکب خیانت هم شده باشند.

پروژه «ایران را پس می‌گیریم» که در تاریخ ۲ اکتبر ۲۰۲۵ با پیام ویدئویی رضا پهلوی راه‌اندازی شد، به‌عنوان یک کارزار دیجیتال برای جمع‌آوری امضا در حمایت از گذار دموکراتیک ایران معرفی شد.

شراکت ایران با روسیه و چین برای ما فقط یک گزینه اقتصادی نیست بلکه ستون امنیتی و ژئوپلیتیکی کشور است. بنابراین ضربه به آن از سوی هرکسی، عملا خدمت به آمریکا این دشمن قسم خورده انقلاب است.

منتقد سینما می‌گوید داستان «محکوم» روان و منسجم است و حوادثش بی‌افراط روایت می‌شوند، اما بازیگران در رساندن اوج دراماتیک ضعف دارند.

نمایش‌های رسانه‌ای ربع پهلوی و حمایت همه‌جانبه از نسل‌کشی صهیونیست‌ها نمی‌تواند رؤیای سلطنت را برای او و براندازی موردانتظار صهیونیست‌ها را که به تجزیه ایران منجر می‌شود برآورده سازد.

قالیباف بود که اصطلاح «هسته سخت ۹۰میلیونی» را به ادبیات سیاسی این روزهای کشور افزود اما متأسفانه نطق دیروز او سرآغاز سخنان ناشایستی در مجلس و فضای سیاسی کشور شد.

با گذشت یک سال از آغاز اجرای برنامه هفتم توسعه، ارزیابی‌ها نشان می‌دهد عملکرد دولت در برخی حوزه‌ها چندان رضایت‌بخش نبوده است. در این حال تازه ترین خبرها حاکی از آن است که دولت به دنبال کاهش اهداف کمی برنامه هفتم در حوزه های مختلف است. کاهش هدف رشد اقتصادی از ۸ به ۵/۲ درصد، کاهش هدف ساخت ۵ میلیون واحد مسکن به ۳ میلیون واحد و همچنین خبرهایی مبنی بر حذف تکلیف افزایش ظرفیت سکونتگاه های کشور از جمله این موارد به شمار می رود. موضوعی که خطر ایجاد رویه دستاوردسازی به جای پیگیری فعال اهداف برنامه را آشکار می سازد.

گرچه قرار بود با اعلام قیمت‌های جدید نان در اوایل مردادماه امسال، تخلفات قیمتی و افت کیفیت در این بخش کاهش پیدا کند، اما بازار نان همچنان ناآرام است و مردم از گرانی و نانوایان از زیان می‌گویند.

بسیاری از کارشناسان اقتصادی معتقدند میزانی که عدم تعادل‌های اقتصادی، خود تحریمی، نظام ناکارآمد و غیر عقلانی تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی و تأخیر در انجام اصلاحات ساختاری به ویژه از چند نرخی و رانتی از عوامل اصلی وضع موجود و ناترازی‌های مختلف از جمله ناترازی مالی در کشور است، تحریم‌های خارجی نیست.

در روزهای اخیر، اظهارات انتقادی محمدجواد ظریف خطاب به سرگئی لاوروف، وزیر امورخارجه روسیه، بار دیگر پرسشی قدیمی را به سطح آورد.

صحن دیروز مجلس، بیش از آنکه به خانه ملت شبیه باشد، به میدان رقابت‌های سیاسی گذشته و آینده شباهت داشت. حملات شخصی، شعارهای تند و لحن‌های هیجانی جایی برای گفت‌وگوی کارشناسی باقی نگذاشت.

تهران، پایتخت پرهیاهوی ایران، در ظاهر شهری است که همیشه در حال تغییر به نظر می‌رسد؛ خیابان‌ها مرتب می‌شوند، پروژه‌های عمرانی آغاز و نماها دستخوش تحول می‌شوند. اما در عمق ساختار مدیریتی این شهر، چیزی ثابت مانده است: چهره‌ها و حلقه‌های قدرت. مدیرانی که دهه‌هاست در صندلی‌های مختلف جابه‌جا می‌شوند، بدون آنکه تغییر واقعی در ساختار یا نتایج کارشان رخ دهد. این واقعیت، شکافی آشکار میان ظاهر متحول شهر و عمق ساختاری آن ایجاد کرده است.

در روزهایی که خبر انتقال دارایی‌های نقدشونده بانک آینده به بانک ملی ایران در صدر اخبار اقتصادی قرار گرفته است، مقامات بانک مرکزی از آغاز مرحله تازه‌ای در اصلاح نظام بانکی سخن می‌گویند؛ فرآیندی که به‌گفته محمدرضا فرزین، رئیس‌کل بانک مرکزی نه ادغام، بلکه «گزیر» است، یعنی تعیین‌تکلیف بانک ناسالم بدون انتقال ناترازی آن به بانک‌های سالم.

سخن گفتن از انحلال بانک آینده و ادغام آن در بانک ملی، داستان‌سرائی است. واقعیت اینست که بانک آینده خودش منحل شد و بانک مرکزی فقط این واقعه را اعلام کرد، درست مثل غده‌ای چرکین که به اوج عفونت رسیده و خودش سر باز می‌کند.

تهیه‌کننده فیلم «پیرپسر» قاچاق نسخه این اثر در فضای مجازی را تأیید کرد و گفت: ادمین کانال تلگرامی منتشرکننده باید خسارت سنگینی بپردازد.

«تکرار» و «خاتمی» واژگانی خاطره‌ساز و نیز تاریخ‌ساز در دهه گذشته بودند. واژگانی یادآور حمایت غیرمترقبه خاتمی و اصلاح‌طلبان از حسن روحانی در انتخابات ۱۳۹۲ که در انتخابات پارلمانی ۱۳۹۴ (مجلس دهم) و ریاست‌جمهوری ۱۳۹۶ (حمایت مجدد از روحانی)، تکرار شد.

تازه‌ترین مطلبی که از رئیس ‌جمهور پزشکیان درباره بودجه کل کشور برای سال 1405 منتشر شده اینست که گفت تلاش می‌کنیم بودجه سال آینده را بدون کسری تنظیم کنیم.

طیف رادیکال جناح اصلاح‌طلب چه در دوران پیش از جنگ و چه پس از آن نوعی دوگانه‌سازی میان رویکردهای نظامی و دموکراتیک را دنبال می‌کردند. این طیف با القای آنکه جلب نظر مردم مهم‌تر از افزایش توانمندی نظامی است، یک دوقطبی ساختند که بتوانند نزاع‌های سیاسی‌شان را ادامه دهند.

با انحلال بانک آینده و انتقال حساب‌های آن به بانک ملی همچنان سؤال درباره تکلیف سپرده‌های مردم، اقساط وام‌گیرندگان، بدهکاران و زیان انباشته سنگین و دارایی‌ها و اموال آن به دغدغه همگان تبدیل شده و این ابهام وجود دارد که آیا زیان این بانک از جیب مردم پرداخت می‌شود؟