رسانه‌های دیگر

دو جریان افراطی از دو سو، به مثابه لبه تیز یک قیچی، در حال خدشه به وحدت و انسجامی هستند که موجب عزت و اقتدار این ملت شده است.

مدیرکل محیط زیست استان تهران با اشاره به وضعیت نگران‌کننده عناصر محیط زیستی پایتخت گفت: اکنون در برخی مناطق، آلودگی عناصر مختلف محیط زیست شامل آب، خاک، هوا و صوت به حد فوق اشباع رسیده که این وضعیت ناشی از توسعه‌های غیرکارشناسی و فقدان توجه به ظرفیت‌های محیط زیستی استان است.

نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در مصاحبه با شبکه فاکس‌نیوز گفته تنها در صورتی از توافق حمایت میکند که توان هسته‌ای و موشکی ایران نابود شود. چرا باید این مواضع را یک خودزنی تمام‌عیار دانست.

پس از پایان جنگ ۱۲ روزه، مجدداً دوقطبی‌های سابق سربرآوردند تا آن انسجام خارق‌العاده را آماج هدف قرار دهند. یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین دوقطبی‌ها هم همان مذاکره یا جنگ است. دوقطبی معروفی که دهه نود را به پای خودش سوزاند و در نهایت به نقطه ۲۳ خرداد رسید. نقطه‌ای که هم مذاکره در جریان بود و هم جنگی درگرفت.

مردم نگرانند. هنوز داغ جنگ ۱۲‌روزه بر سینه‌هاست و حالا حرف از مذاکره به میان آمده است. افکار عمومی نه‌فقط نگران‌ که از تکرار تجربه‌های تلخ گذشته خشمگین است و حق دارد.

پایگاه خبری اکسیوس در یک خبرسازی هدفمند و دروغین مدعی موافقت مسکو با غنی‌سازی صفر درصدی در خاک ایران شده است. بر اساس آنچه اکسیوس ادعا کرده، رئیس‌جمهوری روسیه، به دونالد ترامپ و مقام‌های ایرانی اعلام کرده است که از ایده توافق هسته‌ای که در آن ایران هیچ‌گونه امکان غنی‌سازی اورانیوم نداشته باشد، حمایت می‌کند.

عباس عراقچی وزیر امور خارجه ایران در دیدار سفرای کشورهای خارجی در ایران بسیار صریح و روشن گفت که در هر راه حل مذاکراتی حقوق مردم ایران در موضوع هسته‌ای از جمله حق غنی‌سازی باید مورد احترام باشد. ما هیچ توافقی که حق غنی‌سازی در آن نباشد نخواهیم داشت.

اختلاف سلیقه پدر و مادر در تربیت فرزند، تنها یک چالش زناشویی نیست؛ این مسئله به گفته مائده قبه، روانشناس و زوج‌درمانگر، می‌تواند کودک را وارد دنیایی پر از اضطراب، دوگانگی و بی‌اعتمادی نسبت به والدین کند. قبه معتقد است فقدان توافق تربیتی میان والدین، نه‌تنها مسیر رشد روانی کودک را مخدوش می‌کند، بلکه اساس ارتباطات خانوادگی را نیز از هم می‌پاشد.

برخی حرف ها نباید بر زبان و قلم جاری شود اما دریغا که می شود و دریغاتر این که به نام انقلابیگری هم چنین می شود و تیر در چله کمان دشمن گذاشته می شود.

در میان سخنانی که در روزهای اخیر زده شده است بی‌تردید این جمله آقای قالیباف که در آخرین گفت‌وگوی تلویزیونی خود گفت را باید با طلا نوشت و بالای سر هم مدیری و مسئولی نصب کرد. این گزاره که؛ «هسته سخت نظام ۹۰ میلیون نفر مردم ایران هستند.» البته تقریباً اغلب گفته‌های آقای قالیباف در این گفت‌وگو دقیق و حساب‌شده بود و باید تشکر کرد ولی جمله طلایی گفت‌وگوی وی، همین گزاره بود.

جنگ ۱۲ روزه‌ای که اخیرا میان ایران و ائتلاف اسرائیل و امریکا رخ داد، صرف‌نظر از تحلیل‌های ژئوپلیتیکی و نظامی، حامل یک پیام مهم در ساحت اجتماعی و ملی بود؛ پیام بازگشت احساس تعلق عمومی به کشور.

روزنامه جمهوری اسلامی می‌گوید هرچند آمریکا میز مذاکره را به موشک بست، اما مذاکره دوباره با آمریکا مسیر اعتدال است!

آیا دوگانه‌سازی میان مذاکره و جنگ به صلاح کشور است و مهم‌تر از همه، چگونه می‌توان از ترکیب این دو ابزار برای استیفای حداکثری حقوق ملی بهره برد؟

واقعیت این است بازار خودرو در رکود به سر می‌برد. خرید و فروش کمی انجام می‌شود و حتی افزایش ۱۵ درصدی قیمت‌ها نیز نتوانست بازار را از سکون خارج کند.

هنوز از شرایط سخت و بحرانی که اوج آن در جنگ و مقاومت ۱۲ روزه نمود یافت، خارج نشده ایم. با این حال برخی، فرصت را مغتنم جسته تا نانشان را به روغن تفرقه چرب کنند و اندیشه وحدت و طریقتِ وفاق را نابود نمایند. برای آنان زدنِ گردن این جریان بهترین کار است. پس مستقیم به سراغ رئیس جمهور پزشکیان رفته و او را هدف قرار داده اند.

چرا بودجه نظامی ما در مقایسه با دیگر کشورها این‌قدر پایین است؟

قبل از شروع جنگ ۱۲ روزه اخیر و چند روزی بعد از شروع آن، هم ترامپ و هم نتانیاهو تاکید داشتند که براندازی «‌تغییر رژیم - Regime change» هدف راهبردی و نهائی آنهاست. این آرزوی دشمن با پاسخ جانانه و «‌له‌کننده‌» قوای مسلح جمهوری اسلامی و اتحاد و یکپارچگی مثال‌زدنی مردم با شکست روبه‌رو شد.

تنش‌ها بین ایران و اسرائیل پس از جنگ ۱۲ روزه که از امروز مستقیم‌ترین و مخرب‌ترین رویارویی بوده، همچنان بالاست.

هر فرد یا نهاد یا کشوری که چشم‌انداز روشنی برای آینده ندارد، تصمیم‌گیری‌های آن اغلب شتاب‌زده خواهد بود و رنگ و بوی هیجانی دارد. تصمیماتی که نه بر پایه تحلیل‌های بلندمدت بلکه ناشی از هیجانات زودگذر و لحظه‌ای مثل خشم و اضطراب و یا ملاحظات تاکتیکی است. پیامد چنین شیوه‌ای برای کشور، فرسایش توان تصمیم‌سازی نهادهای حکمرانی و تشدید احساس سردرگمی مردم است.

بیانیه اخیر میرحسین موسوی نه تنها بوی همدلی نمی‌دهد، بلکه انگار تلاشی است برای بازسازی فضای سال ۱۳۸۸؛ همان فضایی که کشور را به حاشیه کشاند و شکاف‌های اجتماعی را عمیق‌تر کرد.

یک سال از ریاست‌جمهوری آقای پزشکیان می‌گذرد. خیلی از مردم او را با شوق انتخاب کردند. مردمی که برای انتخاب آمده بودند، اکثریت مردم نبودند. خیلی‌ها هم برای انتخاب‌نشدن دیگری آمده بودند. اما وقتی انتخاب شد عمدتا خوشحال شدند. شاید در کلوزآپ‌های رفتارش ایرادات زیادی بود اما در یک نگاه لانگ‌شات پزشکیان خیلی موفق بود. اولین بار بود که توانسته بود اعتماد رهبری را جلب کند و همین‌طور بتواند همکاری و حداقل عدم مخالفت نهادهای رسمی خارج از دولت را با خود داشته باشد.

مصوبه مجلس با عنوان «طرح تشدید مجازات جاسوسی و همکاری با رژیم صهیونیستی و دولت‌های متخاصم علیه امنیت و منافع ملی» مثل همه طرح‌های دیگر این مجلس و مجلس قبل عنوانی دارد که لزوما همسو با محتوایش نیست.‌

هرچند که پس از ضربات سنگین موشکی ایران، سانسور شدید بر رژیم صهیونیستی حاکم شده، اما برخی خبرها بزرگ‌تر از آن است که بتوانند سانسور کنند. مانند اصابت موشک‌های ایران به منطقه امنیتی کریا و تعطیلی دفتر نتانیاهو برای بازسازی!

یک روزنامه تندرو که خود را متولی مبارزه با اسرائیل می‌داند، اخیراً همراه با سایر تندروها جهت‌گیری خود را بر تضعیف نقطه قوت ایران در جنگ تحمیلی اخیر متمرکز کرده و نوشته است که: «دشمن اگر در ساعات بامداد روز ۲۳خرداد جسارت حمله پیدا کرد، این جسارت نه از سر اعتماد به قدرت خود، بلکه ناشی از ادراک ضعف از داخل کشورمان به‌واسطه مواضع افراد و جریانات غربگرا بود.»