یادداشت‌ها

انتخابات قرار است کشور ما را به کدام سمت رهنمون شود؟ ادامه پیشرفت‌های درخشانی که در دوران شهید رئیسی عزیز ریل‌گذاری شده‌، یا بازگشت به قهقرای گذشته؟ مردم ما سخنان آقای روحانی را باور کنند که دعوت می‌کند به نامزد مورد نظر او رای بدهند.

شجاع‌الدین احمدی یک فعال رسانه در یادداشتی نوشت: موی دماغ، دم خروسی بود که ماهیت تفکر غرب‌زدگی و ماهیت کارشناسان و مشاوران نامزد ریاست‌جمهوری را نشان داد.

اعظم موسوی فعال رسانه در یادداشتی تأکید کرد: با این باور که مهم‌ترین عنصر هر نظامی مردم آن هستند، تجلی حضور و اعمال اراده هر کدام از شهروندان در عرصه مهم انتخاباتی، تعیین‌کننده اتفاقاتی است که در آینده رقم می‌خورد تا در جامعه ولایت‌مدار ایران، آنچه مطمح نظر جامعه و مردم مشارکت‌جوی آن است شکل بگیرد و خروج از تنگناها و کاهش نارضایتی را به دنبال داشته باشد.

اگر کاندیداها مجموعه‌ای از ایده‌های سلبی و ایجابی را در مناظره دوشنبه ارائه می‌دادند می‌توانستند کار را یک سره کنند. اما نه پزشکیان آنقدر ایده ایجابی داشت که بتواند خودش را آلترناتیو جلیلی نشان دهد و نه جلیلی ایده‌ای برای سلب هویت از رقیب داشت.

اگر با نگرشی روشن به انتخابات اخیر بنگریم، باید بپذیریم که دیگر نمی‌توان بی ضمان و پشتیبان، حرفهای دهان پرکن زد و آرای پرشمار و میلیونی را با تبلیغات و شعار و وعده از مردم گرفت. سطح و عمق آگاهی تغییر کرده و بر کیفیت آن بسیار افزوده شده است. اکنون در بزنگاه یک دوران جدید هستیم.

اگر راه شهید رئیسی در 15 تیر ادامه پیدا کند می‌توان به استمرار روند روبه بهبود اوضاع کشور همچنان امیدوار ماند چون دولت رئیسی مهره آمریکا  نبود.

مجتبی لشکربلوکی در یادداشتی با اشاره به پیام‌های مباهله نوشت: اگر در مقابل دشمن محکم بایستیم، دشمن عقب‌نشینی می‌کند.

امید است نتیجه این انتخابات برای مردم مایه خیر و برکت، مایه عزت و آبروی روزافزون برای انقلاب اسلامی و قدردانی از خدمات شهدای خدمت باشد.

روح‌الله رئیسی عضو هیئت‌علمی دانشگاه پیام‌نور شیراز در یادداشتی تأکید کرد: شهید رئیسی در دوران کوتاه مسئولیت‌های خود، گام‌های بلندی را در این راه برداشتند؛ به‌گونه‌ای که بر اساس نظر بسیاری از کارشناسان منصف اقتصادی، آثار مثبت این اقدامات در آینده ملموس‌تر خواهد بود؛ لذا ضرورت دارد که دولت آینده در امتداد مسیر دولتی باشد که رهبر معظم انقلاب، رئیس شهید آن دولت را الگوی تراز ریاست‌جمهوری نامیدند.

رصد منظومه گفتمانی رهبر معظم انقلاب و توجه به تکرر تأکید ‌ایشان بر شاخص بودن حضور مردم در انتخابات، به طور کامل نشان می‌دهد مشارکت نه یک مسئله تشریفاتی که امری حیاتی و نیازی قطعی برای دوام، قوام، عزت و آبروی جمهوری اسلامی ایران در عرصه داخلی و بین‌المللی است.

تحلیلگران پیش بینی می کنند که مردم در مرحله دوم انتخابات ممکن است شیوه دیگری را برای بیان حرف های ناگفته و حقوق از دست رفته خود اتخاذ نمایند و اینبار اندیشه های مردم محور، آزادی خواهانه و عدالت جویانه دکتر پزشکیان مورد استقبال گسترده تری از مردان و زنان کشور عزیزمان در پای صندوق آراء قرار گیرد.

شورای نگهبان باید تأیید نهایی هر فردی برای نامزدی انتخابات در سطح ملی، چه در مجلس یا ریاست جمهوری را منوط به ارائه تعهد کتبی برای باقی ماندن تا پایان رأی‌گیری انتخاباتی کند. تعهد اخلاقی چنین است که از جیب مردم و دولت، هزینه‌سازی زیان آور نکنیم.

مساله اصلی مشارکت است. حیات و سرنوشت سیاسی عمدتا در گروی این شاخص است و نه فقط نتیجه نهایی.

هر دولتی در ایران بدون توجه به گرایش سیاسی و الگوی کنش اجتماعی ‌باید اهداف سیاست خارجی کشور را براساس اصول عزت، حکمت و مصلحت پیگیری کند. چنین رویکردی را باید مبانی اساسی امنیت و سیاست خارجی ایران در دوران آینده دانست.

کاش برادر عزیزمان جناب آقای دکتر جلیلی، خاطرات مستند خود از مذاکرات و شجاعت و درایتی که در پیشگیری از برباد رفتن منافع ملی کشورمان به خرج داده بود را برای اطلاع عموم منتشر می‌کرد تا همگان از خدمات برجسته‌ای که در این عرصه انجام داده است باخبر باشند و عده‌ای نابلد و خودباخته در مقابل آمریکا و متحدانش، سراب را آب قلمداد نکنند‌...

حسین افضلی نوشت: یک تصور و تحلیل غیر واقع در بین تحریم کنندگان انتخابات وجود دارد که چنانچه اصلاح نشود به هیچ وجه نمی توانند تصمیم درستی اتخاذ نمایند:

مباهله واقعه شگفت انگیزى است که در اهمیت کمتر از غدیر نیست زیرا مباهله زیربناى غدیر است و پیش از غدیر خداى سبحان در قرآن وجود مبارک امیرالمؤمنین على (ع) را به منزله نفس پیامبر یاد کرده است.

مراکز و مؤسسات نظرسنجی، جناح‌های سیاسی، ایران اینترنشنال و فعالان تحریم، مسئولان و رسانه‌های رسمی بزرگ‌ترین بازندگان انتخابات چهاردهم ریاست جمهوری بودند.

یک نکته مهم که بطور کلی در هر انتخاباتی باید توجه داشت این است که رأی ندادن به کسی هرگز به معنای بدبین بودن به او یا خصومت با او و بی احترامی به او نیست.

انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری که بر طبق تقویم رسمی کشور باید در سال ۱۴۰۴ برگزار می‌ شد، با وقوع سانحه‌ای تلخ و پیش‌بینی نشده در اردیبهشت ۱۴۰۳ که منجر به شهادت رئیس جمهور دولت سیزدهم و هیئت همراه وی شد، در مسیر برگزاری زودهنگام قرار گرفت.

کسی حق ندارد در پوشش حمایت فلان نامزد و تخریب نامزد مقابل، آمریکای خبیث را تبرئه کند و اتهام را متوجه طرف ایرانی نماید، یا صاحب نظری را متهم کند که سال ۹۴، نسبت به کلاهبرداری آمریکا هشدار داده بود و ارزیابی اش هم درست از آب در آمد.

مطرح کردن درددل های مردم کار پسندیده ای است ولی برنامه داشتن و عمل کردن به وعده ها مهم است. اینکه حرف های مردم را تکرار کردند ولی توانایی اجرای آن را نداشته باشند، این موضوع شکننده خواهد بود. فلذا امیدوارم که انتخابات جمعه هفته آینده پرشور باشد و مردم برای آنچه می خواهند تغییر پیدا کند پای صندوق های رای آمده و انتخاب کنند.

قهر اکثریت مردم با صندوق‌های رأی به عنوان یکی از مهم‌ترین ابزار دمکراسی و مشارکت‌جویی، حتی با وجود رفتار نسبتاً معقول‌تر شورای نگهبان برای پرهیز از خالص‌سازی و ایجاد بستری برای انتخاب اندکی متنوع‌تر مردم، همچنان ادامه دار شد و این برای جمهوریت نظام اسلامی نه تنها مایه ابهامات نیست بلکه نیازمند آسیب‌شناسی جدی و رفع زمینه‌های این قهر معنادار است.

جمعه آینده، اقدام ناتمام 8 تیر ماه تکمیل می‌شود و کافی است یکی از دو کاندیدای باقی‌مانده، یک رأی بیش از دیگری به دست آورد. از این رو جای بی‌تفاوتی و رها کردن صحنه نیست. اگر ایران در قاب اکثریت دیده نشود آسیب می‌بیند. از این رو مردم باید با حضور حداکثری خود، یک اتفاق نیروبخش شکل بدهند تا دولت برآمده از آن با انرژی بیشتری در جهت رفع مشکلات و ساخت درست آینده گام بردارد.