هر رای در هریک از صندوقهای اخذ رای در سراسر کشور به مانند موشکهایی است که بر قلب دشمن اصابت کرده و وعده صادقی خواهد شد که هیچ رادار و سپر موشکی نتواند آن را رهگیری کند.
مجتبی لشکربلوکی در یادداشتی نوشت: آیتالله رئیسی هم بسیار تهمت شنید، افترا خورد و صبر کرد و چیزی نگفت تا جایی که رهبر انقلاب در حرم امام خمینی(ره) پس از شهادتش گفت که «من دلم سوخت» به حال رئیسجمهور شهید دلم سوخت.
امیر عطاران، عضو شورای فرهنگ عمومی شهرستان فردیس طی یادداشتی اختصاصی نوشت: کلیدیسمها که کلیدِ سیاست خود را در بازار اندیشههای لیبرالیسم خریده بودند، نوید میدادند که با گشودن دربهای جامعه و در آغوش گرفتن کدخدا میتوان سر یک سفره به گفتگو نشست.
وقتی از افکار عمومی میگوییم تصویر نهایی و چکیده ی قضاوت اجتماعی یک جامعه ی آگاه در خصوص موضوعات و مسائل برهانی آن جامعه در ذهن نقش میبندد. افکارعمومی فرآیندی است پیچیده که از نظرات فردی و جریانات فکری اجتماعی شکل میگیرد.
مسلماً حضور گسترده و هرچه بیشتر مردم در عرصه انتخابات پاسخی روشن به تلاشهای اغواگرانه دشمنان در ناامید کردن ملت ایران است و دل ملتهای مسلمان و مستضعف که جمهوری اسلامی را حامی و پناهگاه خود میدانند نیز دلگرم خواهد کرد.
یکی از حقوقی که در مردمسالاری دینی برای مردم متصور است، حق انتخاب است. مردم طی فرایندی که بر اساس قانون تنظیم شده است، حق دارند مسئولان مناصب مختلف را در کشور انتخاب کنند، بنابراین انتخاب به عنوان یک حق برای تمام شهروندان و اتباع ایران اسلامی در قانون اساسی پیشبینی شده است.
سیاست در معنای اصیل آن، یعنی کوشش برای تامین خیر عمومی، ولی ما آن را به شر عمومی تبدیل کردهایم. اولین و ضروریترین کار برای تامین هر هدفی و اجرای هر برنامهای، تبدیل فضای شر عمومی به فضایی برای تامین خیر عمومی است.
خطبه غدیر پیامبر اکرم بسیار خواندنی و پرنکته است به طوری که بیش از ۲۰۰ فضیلت را آن حضرت برای امیرالمومنین ذکر کرده و تصریح میفرمایند: (معاشر الناس! ان فضایل علی ابن ابیطالب عند الله عز و جل و قد انزلها فی القرآن اکثر من احصیها فی مقام واحد)
خیلی فرق میکند چه کسی سکاندار کشور بشود تا بتواند مسائل کشور را حل کند؛ خیلی فرق میکند که منتخب مردم چه کسی باشد و چگونه نگاه کند؛ خیلی فرق میکند که ریس دولت با صداقت و جلب مشارکت مردم به میان بیاید تا مشکلات کشور کاهش پیدا کند، تا امید زنده شود، تا به زندگی سلام دوباره بشود.
اغلب نامزدها جز یک یا دو نفر دنبال کار کارشناسی نیستند و به خصوص آنهایی که وعده های رویایی می دهند کاری به کار کارشناسی و آمار ندارند و فقط می گویند که چه بگوییم تا مردم خوششان بیاید و به ما رای بدهند.
تنها پرسش این است که چرا برخی از کاندیداهای گرامی، سطح کار را پایین آورده اند و از مدیریت عالم و آدم و تحقق برنامه های رشد شتابان در کشور و منطقه، وعدۀ ارزاق اولیه می دهند و به راستی این طنز روزگار است که ملت بزرگ و گرامی ایران را بدین امور مخاطب قرار دهیم.
با حفظ احترام همه نامزدها، باید گفت؛ اگر حضور و ادامه گفتمان شهید رئیسی عزیز را که ترجمان دیگری از گفتمان امام و انقلاب و رهبری است، میخواهید و به آن اعتقاد راسخ دارید -که میدانیم دارید- باید به ائتلاف تن بدهید و در غیر اینصورت، با عرض پوزش و خدای نخواسته روی تاکیدهای مکررتان بر ادامه راه شهید رئیسی غباری از خدشه مینشیند.
تایید صلاحیت دکتر مسعود پزشکیان که همواره با صدایی رسا میگوید: "من یک اصلاح طلب هستم."مرکز ثقل هوشمندی و دور اندیشی نظام برای افزایش مشارکت مردم بوده است.
با گذشت حدود ۴۵ سال از انقلاب اسلامی و برگزاری دهها دوره انتخابات در عرصههای مختلف، ما مردم ایران اینک مجموعهای گرانقدر از تجربیات انتخاباتی را در اختیار داریم که در آن تلخیها و شیرینیهای متعدد و گوناگونی به چشم میخورد.
انتخابات اخیر نیز فقط از نظر برخی از آنان موجب راه خروجی ولو موقتی برای این بنبست و ناامیدی سیاسی تلقی میشود. هنوز اکثریت منتقدین وارد این میدان نشدهاند. در واقع میتوان گفت جامعه ایران از این حیث کاملا دوقطبی و به دو قسمت مساوی تقسیم شده است. نیمی طرفدار مشارکت و اصلاح امور و در بدترین حالت تداوم وضع موجود و نیمی هم در نقطه مقابل قرار دارند.
اصل شاخص انتخاب ملی مردم به میزان آرای آنها و در شرکت تعیین کننده در انتخابات بستگی دارد. در انتخابات ریاست جمهوری از گذشته تا امروز شاخص اصلی، حضور مردم به میزان رأی دادن یا در پای صندوق در روز انتخابات بوده و این امر اصلی تعیین کننده ارزیابی میشود.
آقای روحانی را میتوان «نامحبوبترین» رئیسجمهور ایران لقب داد. این نه ادعای ما که نتیجه نظرسنجی مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) وابسته به جهاد دانشگاهی است؛ که از قضا جهتگیریاش در پارهای امور همسو با دولتمردان آقای روحانی دستهبندی میشد.
عامل چهارم همان مردم هستند. اگر عده ای که تا امروز با تردید مواجه هستند یا به هر دلیلی تمایلی به مشارکت در انتخابات ندارند، وارد عرصه انتخابات نشوند، مسئله انتخابات می تواند برای مردم پرهزینه باشد.
مردم تنها سلاح بی خدشه و تمامی ناپذیر و پرشور هستند که تاریخ انقضا ندارند و برخلاف دیگر ابزارها و نهادها و امکانات، دچار کهنگی و انحلال و تجدید و تغییر نمیشوند.