یادداشت‌ها

حدود یک قرن پیش بود که در سلطنت مظفرالدین شاه قاجار اولین فرزندان من در عدلیه شاهی عرض اندام کردند و این سرآغاز تشکیل خانواده ای شد.

هیچ عکس العملی از سوی مقامات مسئول فرهنگی و هنری صورت نگرفته و مشکلات اهالی هنر در مناطق دور از پایتخت همچنان ادامه دارد.

شنیدن این میزان خبر جنایت‌های هولناک به هیچ وجه عادی نیست و نشان از وضعیتی خطرناک در جامعه دارد. به برخی اخبار هــولناک چند وقت اخیر که هر کدام موی بر تن آدمی سیخ می‌کند، بنگریم: یکی با داس و دیگری با تبر به جان دخترش می‌افتد، آن یکی سر دختر عمویش را از تن جدا می‌کند، دیگری فرزندانش را سلاخی می‌کند و جسد تکه تکه شده او را در سطلل زباله می‌گذارد، آن یکی به راحتی آب خوردن رگ گردن پلیس را می‌زند و حالا هم در یک خبر هولناک و ویرانگر دیگر یکی پیدا شده که سر از تن دختری نوجوان جدا کرده و آن را در خیابان می‌چرخاند.

گویا قرار است همه امواج کرونا و وجوه مختلف آن در کشور ما ظهور و بروز داشته باشد و با وجود فرصت‌های متعدد همواره از این همه‌گیری عقب باشیم! حدود 2ماه پیش که سویه جدید کرونا در آفریقای‌جنوبی شناسایی شد و پس از آن به ‌سرعت به دیگر کشورها سرایت کرد فرصت مغتنمی بود که تصمیمات لازم برای عدم نفوذ آن به کشورمان اتخاذ شود یا حداقل کنترل دقیق آن در دستور کار قرار گیرد،متاسفانه انفعال در برابر آن تا جایی پیش رفت که گویی هیچ راهی برای مقابله با این موج جدید وجود ندارد و باید از آن استقبال کنیم!

فعال شدن دیپلماسی اقتصادی که موجـــب تامین منافع ملی شود و برای کشور ایجاد ثبات اقتصادی کند مورد تایید هر ایرانی دلسوزی است و بدیهی است بهترین و کم هزینه‌ترین منافع از طریق ارتباط با همسایگان حاصل می‌شود و دولت ایران باید ظرفیت‌های منطقه را شناســایی کند و ضمن تحکیم و توسعه روابط، میزان داد و ستد با همسایگان را افزایش دهد.

ما سال‌ها هزینه شعار این پدرها را داده‎‌ایم و الان کمی برای‌مان سخت است که عکس‌های فرزندان آنها را در خارج با سبک زندگی متفاوت از ایران می‌بینم.

از دیرباز تا کنون اصناف در نظام سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ایران همواره نقش پر رنگی داشته و از محورهای اصلی در تحولات تاریخی ایران بوده‌اند.

گویا موضوع «تضمین به آخرین گره در مذاکرات وین تبدیل شده است. این در حالی است که در سیاست بین‌الملل چیزی به اسم تضمین یا ضمانتِ دائمی وجود ندارد. کشورها بر اساس منافع ‌شان که امری سیال است، تصمیماتشان را تغییر می‌دهند. هر کشوری، در صورت تغییر شرایط و به خطر افتادن منافعش، تصمیمات جدید می‌گیرد و صرفا به این دلیل که قبلا به امری متعهد شده است، به آن امر متعهد نمی‌ماند و از هر راهی که شده بهانه‌ای برای آن پیدا می‌کند.

واقعیت این است که از جزئیات مذاکرات بی‌خبریم و صحبت‌ها بیشتر کلی است. اخبار را یا بیشتر از سوی نماینده روسیه دنبال می‌کنیم یا برخی مقامات آمریکایی که نامشان فاش نشده است و از طرف ما اطلاعاتی به بیرون درز پیدا نکرده بجز کلیاتی که دنبال یک مذاکره خوب هستیم و اگر این مذاکرات به نتیجه خوب منتهی شود، از آن استقبال می‌کنیم ولی در این پرونده چند نکته کلیدی برای آمریکا و کلا 1+5 وجود دارد.

باید سفر روز دوشنبه رئیس‌جمهور به قطر را در یک پکیج و بسته تحرکات دیپلماتیک هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران در خصوص احیای برجام دید. یعنی حضور باقری کنی به عنوان مذاکره کننده ارشد در وین به موازات سفر حسین امیرعبداللهیان به آلمان برای شرکت در کنفرانس امنیتی مونیخ و همچنین حضور رئیس‌جمهور ایران در قطر باید در یک بسته کلی تحرکات دیپلماتیک هسته‌ای نگریسته شود.

بلاک چین یکی از بازارهای کار آینده‌دار دنیاست که رشد شدیدی را تجربه می‌کند. یکی از اولین کاربردهای فناوری بلاک چین، در حوزه‌ مالی و به عنوان فناوری بنیادین ارزهای دیجیتال است.

«مصدق پیشنهاد بانک جهانی را برای میانجی‌گری در دعوای نفت پیشنهاد خوبی می‌دانست، ولی بعضی از نزدیکان سیاسی او به وی گفتند که اگر این پیشنهاد را بپذیرد ملت خواهد گفت که خیانت کرده است»

در یک رویه غلط اندر غلط سال هاست که رهن مستاجران به صورت قرض الحسنه محاسبه می شود و قیمت ملک به صورت کامل رها شده است.

دقیقا دو سال از روزی که وجود کرونا در ایران به‌طور رسمی اعلام شد، می‌گذرد. کرونا بلایی است که همه جهان را کمابیش درگیر خود کرد. از این نظر ما هم مثل کشورهای دیگر نباید گِله‌ای داشته باشیم.

درخواست اخیر وزیر خارجه مبنی بر صدور «بیانیه سیاسی» از سوی کنگره آمریکا مبنی بر تضمین عدم خروج مجدد از برجام و اجرای تعهدات‌شان؛ این موضوع را از این جهت مطرح شد تا نشان دهد دولت ایالات متحده آمریکا تا چه حد دچار تشتت داخلی هستند. بعضی‌ها معتقدند آمریکایی‌ها با نمایش اختلافات داخلی از زیر تعهدات فرار می‌کنند ولی معتقدیم که اختلاف بین کنگره آمریکا و جو بایدن در موضوع برجام، یک اختلاف واقعی است.

حران عمیق ایران امروز اتفـــاقا اقتصادی نیست، بیش‌ترین بحران در بخــش اجتماعی است. دفتر مطالعات استراتژیک ریاست جمهوری(٩۵- ٩۴) گزارش ناامید کننده‌ای از وضع فرهنگی جامعه داده است. در این گزارش، اعتماد بین آحاد جامعه ایران به ١٠درصد، شاخص کلاهبرداری به ٧۵درصد، شاخص صداقت و امانت‌داری به ٨درصد رسیده، این ارقام در کشورهای حوزه اسکاندیناوی بالای ٧٠درصد است، یعنی جامعه به‌رغم تبلیغات و بودجه‌های تریلیاردی فرهنگی دچار یک سقوط اخلاقی شدید شده است.

پدیده قتل‌های ناموسی پدیده‌ای مشمئزکننده است که شوربختانه سوابق زیادی از چنین قتل‌هایی در بسیاری از کشورها و از جمله ایران ثبت و ضبط شده است. وقوع این دست از قتل‌ها در سال‌های گذشته در برخی از شهرستان‌ها و استان‌های کشور از جمله اهواز، فارس، آذربایجان شرقی، مریوان، گیلان، کرمان، زاهدان، تهران و آبادان گزارش و ثبت شده است.

در جریان انتخابات ۱۴۰۰ نامزدهای انتخاباتی به‌طور معمول قول‌ها و وعده‌هایی می‌دادند. قابل انتظار است که برخی وعده‌ها مبهم یا حتی فراتر از ظرفیت وعده‌دهنده یا واقعیات باشد، ولی اگر وعده‌های روشن و قابل اجرایی دادند که در عمل نه تنها به سوی تحقق آن حرکت نشد که خلاف آن وعده رخ دهد، در این صورت آنها را چگونه باید تحلیل کرد؟ برای نمونه وعده‌هایی درباره بورس و رونق آن داده شد که اکنون خلاف آن در جریان است. این وعده‌ها را چگونه می‌توان تحلیل کرد؟ آیا دروغ بود یا صادقانه و ناشی از بی‌اطلاعی نسبت به بورس؟ یا نمونه دیگر و مهم‌تر اینترنت بود.