انتخابات ریاست جمهوری

جمهوری اسلامی این پیام را مخابره کرد که هم براساس چارچوب دموکراسی و مردم‌سالاری حرکت می‌کند و هم ماهیت اسلامی این جمهوریت را حفظ کرده است. ترکیب این دو مؤلفه ترکیب خطرناکی برای غربی‌ها است و این الگو می‎‌تواند تحولات منطقه را تحت تأثیر قرار دهد.

در نگاه ناظرین، مشارکت شاخص دقیقی است که میزان اقتدار نظام، حمایت مردم از نظام و حساسیت مردم را نسبت به سرنوشت کشور در شرایط حساس نشان می‌دهد، بنابراین هر گزینه‌ای که در انتخابات رأی بیاورد، باید از یک پشتوانه مردمی بالا برخوردار باشد.

ما رؤسای جمهوری مختلفی را تجربه کرده‌ایم و نقاط قوت و ضعفی را از آن‌ها دیده‌ایم. در برخی از افراد نقاط قوت بیش‌تری بوده اما در برخی باید دنبال نقاط قوت بگردیم. رئیس جمهوری که امروز می‌خواهیم انتخاب کنیم باید نقاط قوت رؤسای جمهور قبل را داشته باشد اما نقاط ضعف آن‌ها را نداشته باشد. اگر در دولت‌های قبلی چیزی باعث آزار مردم و رنجش خاطر آن‌ها شده است باید مشابه آن را در کاندیداهای موجود انتخاب نکنند و کسی که نقاط قوت را دارد گزینه آن‌ها شود.

افزایش مشارکت در این انتخابات مقبولیت نظام را در عرصه سیاست خارجی، افکار عمومی، رسانه‌های جهانی و دولت‌های دنیا اعم از دولت‌های دوست، رقیب و حتی دشمن نشان می‌دهد و این سبب می‌شود که دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در پیگیری امور سیاست خارجه اعم از مذاکرات، توافقات و قراردادها موقعیت بهتری داشته باشد.

رسیدن به نقطه هدفی که کاندیداها مطرح کردند و آن ظرفیتی که می‌توانند داشته باشند تا گام‌های مؤثری را در تحقق اهداف آرمانی که مطرح شد، بردارند به تیم کابینه نامزدی که نقش ریاست جمهوری آینده را بر عهده دارد، بستگی دارد.

مردم به دنبال این هستند که در کاندیداها یک ویژگی را بارز ببینند و آن ویژگی این است که کاندیداها منافع ملی را بر منافع شخصی خود ارجح بدانند. بنابراین کاندیداها باید به این اصل مهم و اساسی توجه داشته باشند.