خانه و مدرسه دو ستون تربیت فرزندان هستند؛ اگر هماهنگی‌شان کم‌رنگ شود، شخصیت و آینده کودکان آسیب می‌بیند. دکتر مهرداد هوشمند بر ضرورت جدی گرفتن کلاس‌های آموزش خانواده در مدارس تأکید دارد.
به گزارش سایت خبری پُرسون، دکتر مهرداد هوشمند، استاد جامعه‌شناسی و مدرس آموزش خانواده در گفتگو با خبرنگار ما بیان کرد: خانواده به عنوان نخستین و بنیادی‌ترین نهاد اجتماعی نقش مهمی در جامعه‌پذیری فرزندان و شکل‌گیری شخصیت، باورها و ارزش‌های آن‌ها دارد. مدرسه به عنوان دومین محیط آموزشی و تربیتی نیز نقش کلیدی در رشد و پرورش شخصیت کودکان و نوجوانان دارد. لذا هماهنگی و همسویی این دو نهاد مهم تربیتی تأثیر زیادی در رشد و تربیت فرزندان از جنبه‌های مختلف دارد.
دکتر هوشمند ضمن تأکید بر اهمیت و ضرورت کلاس‌های آموزش خانواده در مدارس، بیان کرد که مدیران مدارس باید توجه داشته باشند که این کلاس‌ها تنها یک فعالیت جانبی و تشریفاتی نیست، بلکه جزئی جدایی‌ناپذیر و ضروری در فرایند تعلیم و تربیت فرزندان است.
این استاد دانشگاه گفت: وزارت آموزش و پرورش برای تقویت ارتباط و همسویی بین خانه و مدرسه و ارتقای برنامه‌های آموزشی و تربیتی فرزندان، برنامه‌های مختلفی را طراحی و تدوین کرده است. یکی از مهم‌ترین این برنامه‌ها، برگزاری کلاس‌های آموزش خانواده در مدارس است که برای آن سرمایه‌گذاری زیادی انجام شده و هدف از اجرای آن، افزایش شناخت و آگاهی والدین و خانواده‌ها از شیوه‌های صحیح تربیتی، مهارت‌های ارتباطی، روش‌های فرزندپروری، روانشناسی رشد و شیوه‌های مطلوب برخورد با فرزندان است.
وی همچنین مطرح کرد: برگزاری کلاس‌های آموزش خانواده در مدارس و محیط‌های اجتماعی، این امکان را به والدین و خانواده‌ها می‌دهد که با روش‌های صحیح تربیت فرزندان، مهارت‌های ارتباطی و ویژگی‌های روانشناسی کودکان و نوجوانان خود بیشتر آشنا شوند و زمینه‌های رشد اخلاقی، تربیتی، اجتماعی و تحصیلی آن‌ها را فراهم کنند و وظایف آموزشی و تربیتی خود را در پرورش شخصیت فرزندان بهتر ایفا نمایند.
دکتر هوشمند مطرح کرد: مدرسه بدون همکاری و هماهنگی خانواده نمی‌تواند وظایف آموزشی و تربیتی خود را به درستی انجام دهد. اگر مدیران مدارس به برگزاری کلاس‌های آموزش خانواده کم‌توجه باشند، چرخه تربیتی خانه، مدرسه و جامعه ناقص و اثرگذاری آن کمتر خواهد شد و اهداف آموزش و پرورش و انجمن اولیا و مربیان در حد شعار باقی می‌ماند و اهداف تربیتی نظام آموزشی تحقق پیدا نمی‌کند.
وی اظهار داشت: جان دیویی، فیلسوف و مربی بزرگ، معتقد است که آموزش‌ها در مدارس باید ادامه زندگی واقعی باشد و مدرسه نمی‌تواند جدا از تجربه خانواده‌ها، وظایف آموزشی و تربیتی خود را انجام دهد. وی همچنین بر ضرورت همکاری خانواده و مدرسه در شکل‌دهی شخصیت اجتماعی کودکان و تعلیم و تربیت فرزندان تأکید دارد.
این پژوهشگر حوزه تعلیم و تربیت افزود: واقعیت این است که خانواده‌ها بخشی از تربیت «تمام‌ساحتی» فرزندان هستند و مدرسه بدون همکاری، همفکری و همسویی خانواده نمی‌تواند مأموریت و وظیفه آموزشی و تربیتی خود را کامل کند. بر اساس دیدگاه‌های علمی و تجربی، کلاس‌های آموزش خانواده پلی بین خانه و مدرسه هستند که با همکاری هم تلاش می‌کنند اهداف آموزشی و تربیتی فرزندان را محقق سازند.
وی افزود: امیل دورکیم، جامعه‌شناس آموزش و پرورش، معتقد است که آموزش رسمی بدون پشتیبانی و همکاری خانواده ناقص است، زیرا ارزش‌ها، هنجارها و باورها در خانواده نهادینه می‌شوند. به نظر او، پیوند مدرسه و خانواده باعث ثبات فرهنگی جامعه می‌شود.
دکتر هوشمند در پایان تصریح کرد: مدیران مدارس باید نقش راهبری و تربیتی خود را در اجرای کلاس‌های آموزش خانواده جدی بگیرند و نگاه آن‌ها به این کلاس‌ها نباید بر اساس یک کار تشریفاتی، اداری و حاشیه‌ای باشد، بلکه باید این کلاس‌ها را ابزاری راهبردی و کلیدی برای تقویت پیوند خانه و مدرسه، ارتقای کیفیت تعلیم و تربیت دانش‌آموزان و کاهش آسیب‌های اجتماعی کودکان و نوجوانان بدانند و بر افزایش آگاهی و شناخت والدین به مسائل آموزشی و تربیتی و مشارکت فعال آن‌ها در مدرسه تأکید کنند.
منبع: پُرسون
