یادداشت‌ها

جامعه به‌درستی این حضور دقیقه نودی نامزد‌ها را نقد می‌کند و به آن ایراد می‌گیرد. این ایراد کاملاً منطقی است چرا که حضوری با این کیفیت به طریق اولی این سوال را ایجاد می‌کند که چنین کیفیتی از فرایند نامزدی با چه برنامه مدون و مشخصی می‌تواند همراه باشد؟ اینکه آیا واقعاً این تعداد فرد شایسته یا تنوع برنامه و گرایش برای اداره دولت وجود دارد؟

یک کارشناس برنامه ریزی شهری درباره پروژه توسعه برنامه ریزی اجتماعی گفت: توسعه یعنی رفع نیازهای پایه و به تعبیر بهتر رفاهی که کمترین پیامدهای اقتصادی را به دنبال داشته باشد.

در طول تاریخ جعل رژیم صهیونیستی در هیچ زمانی مانند امروز، این رژیم به اضمحلال و فروپاشی نزدیک نشده بود. اکنون جنایات وحشیانه اسرائیل علیه مردم بی‌دفاع فلسطین با هزاران موشک و راکت و خمپاره پاسخ داده می شود، گنبد آهنین سوراخ شده و تل آویو در معرض آتش مجاهدین فلسطینی است.

اصلا شما را چه به نویسندگان ایرانی؟ نویسنده ایرانی در خلوت خود غریبانه می‌نویسد. آن هم برای دل دیوانه خود و آن اندک مخاطبی که در این روزگار وانفسا هنوز درد فهمیدن دارد. شما که مظهر بی‌دردی هستید، چه کار به اهل درد دارید؟ بروید پول پارو کنید و به ریش ملت ایران و ساده دلانی که شمارا هنرمند می‌نامند، بخندید اما شمارا به همه مقدساتتان کاری به کار آدم‌هایی که بخت از آنها روگردانده و بی‌رحمانه به تماشای غربت و رنج آنها نشسته نداشته باشید.

سیاست‌های رسمی علیه اسراییل چون از خاستگاه حکومتی ابراز می‌شود، بسیاری از مردم را از آن دور و دورتر کرده است و این باعث تأسف است که بلندترین صداها علیه اسراییل، صداهای رسمی است. در حالی که صداهای رسمی باید در زیر اعتراضات عمومی و مردمی و به تبع آنها بلند شود.

"غزه چیست؟!" آیا غزه یک کشور است؟ یا جزیی از کشور دیگری است؟ آیا اکنون اسرائیل با یکی از استان ها یا ایالات خود در جنگ است یا اینکه با کشوری دیگر می‌جنگد؟ اسرائیل چرا غزه را از اسراییلی ها و سربازانش خالی کرد؟ آیا این تخلیه به خاطر این نبود که هر وقت اراده کرد به آنجا هجوم ببرد؟ در حملات اخیر اسرائیل به غزه بیش از ١٤٠ کودک کشته شده‌اند. حال باید پرسید چرا سازمان ملل و دیگر نهادهای حقوقی دنیا در مورد غزه اینقدر ناتوان هستند؟

تفکر احمدی نژادیسم متغییری مخدوش کننده برای دمکراسی است و مانند ترامپ در آمریکا به اعتبار دمکراسی لطمه می‌زند، حتی اگر از دل یک دمکراسی ناب و انتخاباتی کاملا رقابتی و سالم بیرون آمده باشد.

در شرایطی که واقعا اقتصاد ایران سخت‌ترین روزهای خود را تجربه می‌کند، معلوم نیست کسانی که با شناسنامه راهی وزارت کشور شدند، با خود چه فکر کرده‌اند و چه برنامه‌ای برای اداره کشور دارند؟

در میان کسانی که تا کنون برای شرکت در رقابت انتخاباتی ثبت نام کرده‌اند، به نظرم تا این جای کار، علی لاریجانی با انرژی و اعتماد به نفس و توپ پرتری نسبت به دیگران وارد صحنه شده است.

ریل‌گذاری اوایل دهه هفتاد وزیر سابق راه در بخش مسکن، این حوزه را دچار مصیبتی بزرگ کرده که دوره انتظار برای صاحبخانه شدن مردم را به ۱۱۰ سال افزایش داده است.

آنچه این روزها مشاهده شد، بهم ریختگی کامل سیاسی، امنیتی و اجتماعی رژیم صهیونیستی بود. اسرائیل در این صحنه ضعف مدیریت خود و ناتوانی ارتش و سیستم امنیتی خود را به نمایش گذاشت.

ایرادی ندارد که به نامزدهای نمادین و حتی نمایشی، نگاه همدلانه‌تری داشته باشیم. همه می‌دانند که این افراد برای حضور به عنوان کاندیدای واقعی نیامده‌اند، هم خودشان و هم مردم می‌دانند که اینها جنبه طنز دارند. حضور نمادین آنان فرصت است و نه تهدید. مردم نیز برمبنای این حضور این افراد، انتخابات را قضاوت نمی‌کنند.

اگر آقای تاجزاده تا تایید نهایی پیش رود، مستقلا جمعیت قابل توجهی را پای صندوق رای خواهد آورد و فراتر از آن بسیاری را متقاعد خواهد کرد که چارچوب‌های موجود ظرفیت فعالیت و تعامل زیادی دارد. با اینکه پیام‌های آقای تاجزاده حداکثری است ولی وی همچنان مقید به خردجمعی اصلاح‌طلبان است.

عباس آخوندی در یادداشتی با عنوان "عید سعید فطر و صلح پایدار" نوشت: هر خونی که در منطقه به زمین ریخته می‌شود، باید وجدان ما را به درد آورد و ما را به اندیشه‌ استقرار صلح پایدار در منطقه فرو برد.

یا احمدی یا هیچ احدی. آری یا من یا هیچ کس. سوپر من وارد میشود! رابینهود آمده حقوق پامال شده مردم ناتینگهام را بگیرد. زورو منم، رابینهود منم، سوپرمن منم. بقیه همه دزدند، همه فاسدند، همه داروغه ناتینگهامند.

شاید هیچ رویدادی در چند دهه اخیر به‌اندازه کرونا بر نظام آموزشی تأثیرعملی عمیق نگذاشته باشد.

شاید تحکم برای اجرا کفایت کند اما اقناع کارشناسان و فعالان سیاسی و مدنی و نامزدها و رأی دهندگان و افکار عمومی با این روش‌ها به دست نمی‌آید‌.

کاش رییس جمهور پیشین ایران، سلامت مردم را فدای تبلیغات سیاسی و پروپاگاندای انتخاباتی نمی‌‌کرد.

نزدیکی تمدن‌های اسلامی و کنفوسیوسی به یکدیگر که منشأ اصلی نگرانی مقامات آمریکایی و غربی از دهه‌های قبل به‌شمار می‌آید، متاثر از الزامات نظام بین‌الملل در حال گذار و در پی وابستگی متقابل چین و ایران در حوزه‌های مختلف اقتصادی به‌خصوص تکمیل راه ابریشم جدید و تامین پایدار نیاز انرژی، در حال تحقق و عینیت‌یافتگی است.

یادداشت/ تصفیه شدگان تا زمانی که در درون قدرتمند و از مواهب آن برخوردارند مدافع وضع موجود خواهند بود اما وقتی به دایره بیرونی قدرت پرت شده و با واقعیت های جامعه روبرو گردیدند آن وقت دموکرات شده و به نقد هسته قدرت می‌پردازند.

کاملا روشن است که اصلاح‌طلبان در شرایط کاملا خاص و غیبت کاندیداهای حداکثری خود از آقای روحانی حمایت کردند، روشن‌تر آنکه آقای روحانی هیچگاه ادعای اصلاح‌طلبی نکرده و آقای خاتمی هم هنگام حمایت از ایشان در سال 84 بر این نکته تاکید کردند. دولت آقای احمدی‌نژاد کشور را به ورطه‌ای کشانده بود که هر آزاده دلسوزی برای خلاص شدن مملکت از آن پرتگاه موحش حاضر بود برای توقف آن روند مخرب از تمایلات خود بگذرد و به هر کاندیدایی غیر از موافقان آن اوضاع رای دهد.