سرانجام بعد از حرف و حدیثهای فراوان به نظر میآید سازوکار توافق برجام فراهم شده و طرف ایرانی به دستاوردهای کسب شده در صحنه خارجی پس از عبور از تنگناهای داخلی، راضی است.
چند روز قبل در یکی از گروههای مجازی کلیپی منتشر شده بود که در اتوبان نیایش در روز روشن، فردی با قمه در ترافیک رانندهای را تهدید و در عقب اتومبیل را باز کرده و وسایلی را به سرقت میبرد.
پس از خروج ترامپ از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) و فشارهای سیاسی و اقتصادی بیسابقهای که همراه با تلاطمات اقتصادی ناشی از شیوع ویروس کرونا کشور و مردم ما را درگیر ساخت، ضرورت ارتباط با جهان در همه ابعاد فنی، تکنولوژیک، سیاسی و اقتصادی بیش از هر زمان برای شهروندان و بخشی از اهل سیاست نمایان شد.
ما از 23 مرداد سال 1381 که منافقین یک کنفرانس مطبوعاتی در هتلی در واشنگتن گذاشتند، تا امروز 20 سال دقیقا از این موضوع میگذرد و ایران را با پروندهسازیهایی که اسرائیل، آمریکا، انگلیس با کمک فرانسه و آلمان انجام دادند، دچار مشکلات متعدد کردند.
بعد از اعتراضات و کشمکشهای فراوان و برگزاری تجمعات متعدد بازنشستگان در استانها بهخاطر کمبود حقوقشان در مقایسه با هزینههای فزاینده زندگی و وعدههای مسئولان نهایتا دولت و مسئولان سازمان تامین اجتماعی پذیرفتند که حقوق بازنشستگان مشمول قانون تامین اجتماعی را در شهریورماه افزایش دهند و این افزایش حقوق را از فروردین ماه اعمال کنند.
علی ربیعی نوشت: امروز که برجام رو به اتمام است و غالب افراد مطلع از شرایط کشور و عموم جامعه خوشحال هستند که سرانجام آنچه که حرکت در مسیر درست بود در حال به ثمر نشستن است، میتوان به برخی از نکات پرداخت.
مگر برجام یک معاهده بینالمللی نبود؟! و مگر آمریکا به عنوان یکی از کشورهای ۱+۵ آن را امضاء نکرده و بر اجرای آن متعهد نشده بود؟! ولی به وضوح شاهد بودیم که نه فقط به هیچیک از تعهدات برجامی خود عمل نکرد، بلکه به راحتی از برجام نیز خارج شد و آب هم از آب تکان نخورد!
مرور و مطالعه ی مستندات تاریخی حول مسئله ی نفت و کودتای۲۸مرداد انگیزه ای شد تا برای یادداشتی با نگاهی متفاوت پیش از مطالعه ی تاریخ سیاسی ایران، به سراغ منابع کهن تر رفته بلکه در تاریخ ادبیات و فرهنگ عامه ی ایران روایتی متفاوت نسبت به آنچه در سیاست از چگونگی پیدایش و کشف نفت آمده است بیابم.
زندگی بشر، همواره با بهرهگیری از دانش و فناوری به سمت تکامل و بهبود در حرکت است. یکی از عرصههای این تحولات، مراودات مالی و بستر اقتصاد است. با اینکه بیش از یکدهه از ظهور فناوری بلاکچین میگذرد، شاهد هستیم که در عرصههای کلان اقتصادی، چنانکه باید از آن بهره گرفته نشده و به نوعی با توجه به اثرات ناشناخته برخی قابلیتهای این فناوری در عرصه اقتصاد کلان، بهرهگیری از آن با وسواس و احتیاط بیشتری همراه است. برخی کشورها با ایجاد ارز دیجیتال ملی به صورت آزمایشی (با گزینش برخی از قابلیتهای فناوری بلاکچین و توجه به محاسن آن، مانند افزایش سرعت و کاهش هزینه) سعی در عملیاتیسازی مراودات مالی با بهرهگیری از این فناوری دارند.
ایران جزو کشورهایی است که بخش خصوصی فعال و پویایی در حوزه بلاکچین به صورت عام و رمزارز به صورت خاص دارد و توانسته است فضای جذابی برای سرمایهگذاری عامه مردم در این بازار پدید آورد؛ اما در بخش عمومی آن، نوعی نگاه محافظهکارانه به این حوزه به چشم میخورد. نهادهای دولتی دخیل در حوزه بلاکچین، از زمان ورود پدیده رمزارز به ایران، عملکردی ناهماهنگ و بعضا متناقض را به نمایش گذاشتند که به سردرگمی فعالان بازار و جامعه منجر شد. این رویکرد محدودیتمحور، همچون مانعی بر سر راه ارتقای نقش ایران در بازار جهانی رمزارز عمل کرد.
در هفتههای اخیر عراق بار دیگر شاهد برخی ناآرامی ها و کشاکشهای سیاسی میان برخی گروهها و شخصیتهای داخلی بود که هنوز نتوانستهاند بر سر تعیین دولت جدید آن کشور با یکدیگر به تفاهم و اشتراک نظری دست یابند.
تقریباً تمام اساتید قرآنی کشور و عموم قاریان و حافظان قرآن مرحوم استاد محمد رضا شهیدی را دیده اند و می شناسند و از ایشان خاطره دارند و بسیار کم می شود که استادی اینچنین گسترده، طیف وسیعی از آحاد جامعه قرآنی را تحت پوشش خود داشته باشد.
رسانههای دولتی از پایان دور اول سفرهای استانی آقای رئیسی در سال اول ریاستجمهوری خبر دادهاند و وعده جدید این است که این اتفاق از سر گرفته میشود. سفرهای استانی (به شکلی که وجود دارد) میراث احمدینژاد است که در دوران روحانی نیز کموبیش (به جز زمان شیوع کرونا) تکرار شد و آقای رئیسی نیز به آن همت مضاعف گمارد.
ماجرای ترور سلمان رشد و انتشار خبری مبنی بر برنامهریزی برای ترور جان بولتون سیاستمدار مشهور ضد ایرانی و از نزدیکان به سازمان مجاهدین خلق، این ذهنیت را ایجاد کرد که گویی دستهایی در کار است که این دو واقعه را زمینهچینی برای مخالفت افکار عمومی امریکاییها با توافق برجام قرار دهد.
شهر در آغوش پیادهروها جا خوش کرده است و بستری برای تردد و حرکت شهروندان ایجاد کرده است؛ یکی از ویژگیهای اصلی شهرها دراختیار گرفتن پیادهروهای ایمن و امن و متناسب است اما به دلایل مختلف و تفوق ماشین بر انسان در طول سالهای اخیر بهطور مداوم شاهد کاهش این معبر اصلی شهری هستیم!