مثل خیلی چیزهای دیگر هنوز هم فکر می کنیم باید هرچیزی را یک جورهایی با امر مقدس پیوند بزنیم. این موضوع بیش از آن که به دغدغه دینی و معنوی ما برگردد یک جورهایی گریز از مسئولیت و شانه خالی کردن از کوشش و تلاشی هم پای دیگران است.
روزی در در یکی از کتابفروشی ها که اتفاقاً مستأجر مسجدی است کتابی را با عنوان «بازار خود فروشی» که ترجمه بود دیدم که کتابفروش آن را جزو کتابهای نمایشی گذاشته بود گفتم این چه کتابی است و اینکه این جزو کتابهای نمایشگاهی شما باشد مناسب نیست.
حسین نورانینژاد نوشت: صداوسیما به واسطه بودجهای که به طور سنتی دراختیارش است و وابستگی که به مسیر خود پیدا کرده و نیز رسانههای همسویی که از سوی نهادهای خاص امنیتی و نظامی شکل گرفتهاند، امیدی به اصلاحشان نیست و اساسا آنها هم برای مخاطب اقلیتی تولید برنامه میکنند.
مهاجرانی در یادداشتی نوشت: تیم ملى ایران هم بعد از فرود در مسابقه با انگلیس شاهد پروازش در مسابقه با ولز بودیم. فوتبال را بایستى در چارچوب خودش دید و داورى کرد. این که تیمى به جام جهانى راه پیدا مى کند، نشانه توانایى بازی کنان و تدبیر مربیان است.
با وجود اینکه تمام شواهد اصیل تاریخی و متنی گواه است که عقیده به تحریف قرآن در میان شیعیان دو سه قرن نخست مطلقا شایع نبوده و بعدا هم در سده های کلاسیک اسلام این اندیشه تنها در بخش بسیار محدودی از عالمان شیعی امامی رواجی داشته است.
در یادداشت پیشین نگاهی به شعار «زن-زندگی-آزادی» انداختیم و موضوعات «زن» و «زندگی» را بررسی کردیم. موضوع بعدی «آزادی» است خیلی خلاصه بگویم ما در ایران براساس قانون اساسی آزادی داریم . آزادی در بیان ، آزادی داشتن عقیده و ابراز عقیده ، آزادی در نوشتن ، ازادی در انتخاب.
دولتهای آقایان خاتمی و روحانی و حتی احمدینژاد در چندماهه اول دولت خود روند تورم را کاهش کردند. در دولت آقای رئیسی، اما این روند معکوس بوده و از همان ابتدا نرخ تورم صعودی شده است.
هر کس سابقه حمایت مردم از تیمملی فوتبال در بازی ایران و استرالیا، ایران و آمریکا یا حتی همین چهارسال پیش، در جامجهانی روسیه را به خاطر داشته و شادی آنها در قبال پیروزیهای تیم ملی فوتبال ایران را دیده و شاهد این روزهایی باشد که برخی آرزو میکنند تیم ببازد، برای گلهای تیم رقیب شادی میکنند و پرچمش را بالا میبرند، جا دارد از خود بپرسد، چه شده است و این پدیده نتیجه چیست.
اتحادیه اروپا در ماههای گذشته تلاش کرد تا بتواند با میانجیگری بین ایران و آمریکا با یک تیر چند نشان بزند. آنها بر این باور بودند که میتوانند با بستههای پیشنهادی هم موضوع «برجام» را حل کنند و هم بتوانند بهنوعی «بحران انرژی» خود که بر اثر تحریم روسیه ایجاد شده است را برطرف کنند.
سؤال اساسی این است که چرا شما نتوانستید با یک کشوری (آمریکا) که به گفته تمام اندیشمندان، در همه زمینهها در حال افول است به توافق برسید. نخواستید یا نتوانستید؟
علی ربیعی گفت: تاریخ معاصر گواهی میدهد هیچ دستاورد چشمگیری در پی خشونتهای فراوان در هیچ جامعهای به دست نیامده و در تلاطمهای سهمگین، نه تنها افقی جدید نمیگشاید بلکه حتی آرامشی برای حرکت رو به جلو خلق نمیکند.
تیم ملی در شرایطی پا به مسابقه گذاشت که دو ماه از ناآرامیها میگذشت و طبیعی است که افراد تحت تأثیر قرار بگیرند. اما مگر میتوان درون افراد را تغییر داد. همین اندازه که در مسابقات حضور فعال دارند، آیا قابل تقدیر نیست؟
عباس عبدی نوشت: از دستاندرکاران حکمرانی در ایران باید پرسید که چه اتفاقی رخ دهد یا چه شرایطی حادث شود که سمت و سوی نحوه حکمرانی را تغییر خواهید داد؟ آیا همین شیوه ادامه دارد، ولُو بلغ ما بلغ؟ اگر بلی، اینکه شیوه حکمرانی نیست.
متأسفانه با گذشت زمان و پیدایش جنگ قدرت میان جناحهای سیاسی کشور، عدهای از ائمه جمعه به جای آنکه وظیفه خاموش ساختن شیپور این جنگ را در دستور کار خود قرار دهند، خود نیز به آنها پیوستند و نقش شیپورچی را برعهده گرفتند.
فلاحت پیشه در واکنش به اظهارات نیکی هیلی گفت: به طور طبیعی ایران و آمریکا، فرصت های طلایی برجام را از دست دادند. اگر در گذشته احیای برجام به عنوان سیاست تنش زدایی مورد ارزیابی قرار می گرفت، الآن احیای برجام برای جلوگیری از بحران است. ایران در دوران ساده لوحی سیاست خارجی کشور بیش از هر کشور دیگر برای احیای برجام آسیب دید و این به معنی مرگ برجام نیست.
یکی از بیماریهای روانی تا حدی شایع میان افراد «بدگمانی» یا همان «پارانویا» است که در برخی افراد به صورت حاد و در بسیاری نیز در حد متوسط و کم وجود دارد.
در نظام حقوقی ایران عنوان مجرمانه ای هست به نام «تحصیل مال از طریق نامشروع». وکلا می دانند که دامنه ی این عنوان آن قدر وسیع است که اگر قرار باشد اتهامی کیفری برای رفتار غیرقانونی مالی (اعم از منقول و غیرمنقول) برای کسی دست و پا کنند این عنوان خیلی کارایی دارد.
دولت سیزدهم بیش از یک سوم عمر خود را پشت سر گذاشت اما وضعیت تحقق شعارهای انقلابی این دولت در هاله ای از ابهام قرار دارد و به نظر می رسد امروز حرکت به سمت حکمرانی نو در عرصه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در چارچوب نظام سیاسی جمهوری اسلامی ضروری به نظر می رسد.