به گزارش سایت خبری پرسون، سعید صادقی در یادداشتی نوشت: در نگاهی کوتاه به روزگار سپری شده هشت سال جنگ، احساس می‌کنم جان و دل چشمانم با دوربین آویزان بر گردنم، به عینیت‌ها و آن هیجان‌ها و نقطه اتصال شور و شوق باورها گره خورده است.
صریح‌ترین جمله‌ای که می‌توانم درباره آن روزها بگویم این است که در آن دوران، تکنیک‌های عکاسی چندان کاربرد نداشت که نسبت آنچه می‌دیدم و پیوندش با باروهایم مهم بود. من از دومین روز بعد از آغاز جنگ در خرمشهر بودم و در کوچه‌ها و خیابان‌هایش، تپش قلب‌ها و تنیدگی این تپش به شور دفاع را حس کردم در حالی که تلاشم این بود که نگاهم در برابر حجم سنگین خشونت خونین تحمیل شده بر جان‌ها تاب بیاورد ولی گاهی این خشونت تحمیلی از نگاهم به تصویر عکس‌هایم می‌رسید.
من شاهد همه آن شور و عطش عاشقانه بودم که می‌خواست ملتی را و کشوری را از استعمار کلیشه‌های ماشین جنگ نجات دهد بدون آنکه آحاد ملت را به نام بشناسد. من شاهد بودم که عشق به نجات ایران، نقطه اشتراک همه آن باورها و شورها بود.
در طول جنگ 8 ساله، آنچه در عکاسی برای من مهم بود، ثبت هویت بود و اینکه بتوانم شرافت نفس‌ها را با دوربین عکاسی‌ام، بی‌واسطه نشان دهم. ثبت آنچه من شاهد بودم جز با تحمل انباشت رنج‌ها و التهاب‌ها و استرس‌ها و ترس‌های زیر سایه مرگ ممکن نبود. باید تحمل می‌کردم تا بتوانم صداقت ایثار را ببینم و برای مشاهداتم قاب ببندم. من در همه روزها و شب‌ها، زیر آوار خون و آتش، همدلی‌های آمیخته با درد را شاهد بودم در حالی که از آنچه می‌دیدم، بر خود می‌لرزیدم و دوربینم را محکم‌تر در آغوشم می‌فشردم.
از دست دادن جان‌های بی‌شمار، چشم دوربینم را پر کرده بود اما باید همه آنچه دیده بودم و بخصوص، ارزش زیستن شرافتمندانه برای شکوفایی ملت ایران در تاریخ این ملت با شهادتی بی‌واسطه ثبت می‌شد. در آن 8 سال، عکس‌ها، زبان واقعیت‌ها بود در حالی که من برای ثبت لحظه‌ها گام‌هایم را در حفره‌های خون فرو می‌بردم و جان‌های جوان متلاشی‌شده را پشت سر می‌گذاشتم و حاصل این مشاهدات، شناخت لایه به لایه جان‌های شریف آماده برای دفاع بود.
اکنون سال‌ها از پایان جنگ گذشته و سالگردها با تاریخ ملت ایران به تعامل رسیده و من هنوز در عکس‌هایم، اخلاص صداقت‌ها را می‌بینم که حاصل جوشش عطش حراست از ارزش‌های هویتی ملت ایران بود و ذات نفس‌های مردمی را که تبدیل به یک ثروت ملی شد. ذات عکاسی جنگ با کلیشه‌های سیاسی تعامل ندارد چون صداقت عکاسی جنگ به عزت اخلاقی و قهرمانی ملت‌ها گره خورده چنانکه در جنگ هشت‌ساله هم چشم دوربین عکاسان جنگ تاریخ ایران را تغذیه کرد. باید گواهی شهودی عکس‌های جنگ 8ساله، کالبدشکافی و نقد و پژوهش شود تا واقعیت‌های گمشده و اصالت نفس‌های مردمی که شکوه ثروت ملی را بر جان و دل تاریخ ایران نشاند کشف شده و واقعیت‌ها با بوی حقیقت زنده بماند...
منبع: اعتماد
