به گزارش سایت خبری پرسون، دکتر علی میرزامحمدی در یادداشتی نوشت: سوتی یا گاف به رفتارها وگفتارهای ناسنجیده‌ای گفته می‌شود که با رسانه‌ای شدن آن، مشکلاتی برای فرد ایجاد می‌شود. سوتی یا گاف در دنیای سیاست از اهمیت خاصی برخوردار است؛ بر این اساس تیم رسانه‌ای سیاستمداران برای مدیریت رویت‌پذیری آن‌ها برنامه ریزی می‌کنند تا از سوتی و گاف در امان بمانند. این نوشتار با دسته‌بندی و ریشه‌یابی دلایل سوتی‌ها و گافهای سیاستمداران ایرانی، نکاتی را در این باب بیان کرده است.
با رصد گافهای مختلف سیاستمداران ایرانی، آن‌ها را می‌توان در انواع زیر دسته‌بندی نمود:
گافهای تلفظی: در این نوع گاف، فرد نمی‌تواند تلفظ درست کلمه یا عبارت را ادا نماید یا با بی‌دقتی تلفظ دیگری برای آن به کار می‌برد. این نوع گاف، متداول‌ترین نوع گاف در بین سیاستمداران ایرانی است.
گافهای دستور زبانی فارسی: این نوع گاف حاصل عدم توجه به علایم نگارشی به ویژه ویرگول، و محل توقف تلفظ کلمات و کاربرد نامناسب و غلط کلمات در جملات است. در نتیجه این بی‌دقتی با دگرگونی معنای جملات، گاف تولید می‌شود.
عامل دیگر گاف‌هایی از این دست آن است که فرد در سخنان خود، به حدی جملات را طولانی کند و از کلمات مضاف الیه و صفات مختلف بهره بگیرد که رشته کلام از دستش خارج شود و جمله خود را با عبارتهایی نامربوط تمام کند.
گافهای دستور زبانی عربی: زبان عربی حساسیت‌های خاص خود را دارد. دستور زبان عربی ظرایف خاص خود را دارد و از جمله برای مونث و مذکر افعال متفاوتی به کار گرفته می‌شود. عدم دقت در به کارگیری درست دستور زبان عربی برای سیاستمدارانی که تحصیلات حوزوی بالایی دارند می‌تواند سر منشاء گاف باشد و آن‌ها را متهم به کم‌سوادی کند.
گافهای ریاضی: این دسته از گاف‌ها در گزارشهای مربوط به آمار و یا تحلیل‌های مقایسه‌ای بروز می‌کند.
گافهای حافظه‌ای: این نوع گاف‌ها نتیجه فراموشی یا اختلال در حافظه کوتاه مدت فرد است. فرد نمی‌تواند موردی را که باید بیان کند به خاطر بیاورد و یا از موردی می‌پرسد که جوابش را کمی پیش دریافت کرده بود.
گافهای اطلاعات تاریخی: در این نوع گاف سیاستمدار تلاش می‌کند اطلاعات تاریخی خود را به رخ مخاطب بکشد ولی با دقتی و یا اطلاعات نادرست، مطالب اشتباهی را بیان می‌کند که سوژه رسانه‌ها می‌شود.
گاف واژگان فنی و علمی: هیچ کس انتظار ندارد که سیاستمداران در همه رشته‌های علمی متخصص باشند اما داشتن سطحی از اطلاعات عمومی در این رشته‌ها به آن‌ها کمک می‌کند از گاف بر حذر باشند. این گاف نتیجه همین اطلاعات ناقص است.
بروز گاف‌ها دلایل مختلفی دارد؛ اما مهمترین دلایل آن عبارتند از: اطلاعات و دانش ناقص و غلط درباره یک موضوع؛ بی‌دقتی؛ فراموشی وعدم تمرکز حواس؛ استرس و اضطراب؛ بیان ناقص و نادرست مطالب و ایجاد شکاف معانی در ارائه‌دهنده مطلب و مخاطب او.
بر اساس این دو نکته، کنترل گافهای رسانه‌ای در دنیای سیاست نیازمند توجه به نوع گاف و دلایل بروز و ظهور آن‌هاست. در این میان مشاوران رسانه‌ای سیاستمداران نقش کلیدی دارند. اساس نقش آن‌ها بر اساس «نظریه برق‌گیر» دیویدگرگن (David Gergen) در امان نگه داشتن سیاستمدار از برق رسانه‌ها و آسیب‌های رویت‌پذیری رسانه‌ای تعریف می‌شود. با اینهمه آن‌ها باید تلاش کنند به سیاستمدار یادآور شوند که در موقعیت‌های غیر قابل کنترل رسانه‌ای از ادبیات قابل فهم و ساده‌ای در سخنان خود بهره بگیرند و هرگز واژگانی نامانوس و تا حد امکان از عبارتهای جدید بهره نگیرند تا احتمال گافهای تلفظی کاهش یابد.
همچنین از جملات کوتاه برای بیان مطالب استفاده کنند؛ چراکه طولانی‌تر کردن جملات، احتمال گافهای دستور زبانی را افزایش می‌دهد. همچنین ضرورت دارد ایشان با علایم نگارشی در نوشتارها آشنایی کامل داشته باشند و نسبت به رعایت آن‌ها خود را ملزم نمایند. تا حد امکان از جملات و کلمات غیر فارسی (عربی و انگلیسی) در صحبت‌های خود استفاده نکنند و به جای آن‌ها، معادل فارسی را به کار بگیرند.
همچنین متن سخنرانی را به صورت مکتوب در اختیار مشاوران رسانه‌ای خود قرار دهند تا این متن از نظر اطلاعات علمی و تاریخی مورد بازبینی قرار گیرد و مشاوره‌های لازم درباره این متن به عمل آید تا خروجی اجرای متن به صورت سخنرانی، در رسانه‌ها حاشیه به همراه نداشته باشد. نکته مهم در این میان تمرین و تکرار و شبیه‌سازی جلسات قبل از آن‌هاست که با تجزیه و تحلیل آن‌ها می‌توان جلوی بروز گافهای احتمالی را گرفت.
منبع: آفتاب یزد
