ما بعد از حدود 20 سال هنوز میگوییم راهحل اقتصادی کشور اجرای سیاستهای اصل 44 قانون اساسی است! پس واضح است که برنامههای مورد اشاره به اجرا در نیامده و دولتها هر کدام به صورت روزمره کشور را اداره کردهاند و تمایلی به اجرای برنامه و کار بر اساس اسناد بالادستی نداشتهاند.
به نظر میرسد تجدید نظر در سیاستهای مربوط به فضای مجازی و گشایش آن یک ضرورت بوده و با توجه به وضعیت اقتصادی و اجتماعی -روانی اجتنابناپذیر است. این اصلاح سیاست میتواند در سال ۱۴۰۲ آثار مثبتی بر جامعه داشته باشد.
یکی از اقدامات موثری که می تواند ما را از این بحران ها بیرون آورده و کشور را در یک شرایط بهتر قرار دهد انتخابات رقابتی تر و اجماع ملی و حضور همه بخش ها در سرنوشت کشــور اســت.
مجمع تشخیص خواهان استثناهایی در این قانون است اما مجلس بر نظر خود که نبود هیچ استثنایی در شفافیت آراست تأکید دارد و از این منظر وظیفه مجلس و رئیس آن به خوبی انجام شده است و نباید مجلس را مقصر تأخیر در تصویب نهایی این مصوبه قلمداد کرد.
انتخاب شعار سال توسط رهبر معظم، محور اصلی فعالیتهای اقتصادی دولت در سال ۱۴۰۲ را بر کاهش تورم و افزایش تولید قرار داده است. تجربه نشان داده است هدفگذاریهای رهبر انقلاب در سالهای اخیر تحت عنوان شعار سال نکات و گلوگاههای اصلی را هدف قرار داده و عموما با استقبال و تایید کارشناسان و صاحبنظران مواجه شده ولی به دلیل پیچیدگیهای بوروکراسی حاکم و عدم هماهنگی سیاستها و انسجام در بدنه اجرایی متاسفانه شاهد بودهایم که به سرعت فرصتها تمام شده و در پایان سال دستاورد قابل ارائهای حاصل نشده است.
باز هم زمان صدور مجوز حرفهای فرا رسید و فوتبالیها خصوصا هواداران نگران عدم تایید مدارک ارائه شده و صدور مجوز حرفهای از سوی AFC شدهاند. این مجوز حرفهای که اهداف بسیار بزرگی را به همراه دارد، گویا با موجودیت فوتبال ما همخوانی ندارد. شاید سوال مهمی باشد که چرا ما نمیتوانیم به راحتی از پس مسئلهای به این سادگی عبور کنیم؟ و سوال دوم این باشد که تا کجا این مسئله ساده برای ما دردسرساز خواهد بود؟
غیرقابل پیشبینی و ناگهانی بودن، قدرت کشتار و تخریب بالا و فشار روانی ناشی از بیوتروریسم موجب شده تا مقابله با آن از اولویتهای اصلی جوامع و کشورهای خواهان صلح و امنیت از جمله کشورهای خاورمیانه محسوب شود.
مسئولی که واقعیت را از دریچه رسانه های خارجی می بیند، نمی تواند تصمیم بگیرد. شرع و قانون و خواست اکثریت را می بینند، اما دچار کُپ کردن در تصمیمگیری هستند.
آقای وزیر! اولین گام در موضوع بی حجابی، پذیرش آن به عنوان یک "واقعیت" است.بخشی از جامعه (صرفنظر از تعدادشان) سبکی برای پوشش و زیست خود برگزیده اند که مطلوب ما متدینان و نیز منطبق بر موازین رسمی کشور نیست. این واقعیت را باید خوب شناخت و عمق آن را کاوید.
برای فقر و آسیب، به عنوان یک استثنا، میتوان برنامهریزی کرد. اما وقتی فقر و آسیب به یک قاعده تبدیل شد، نیازمند یک برنامه ملی، آستین بالا زدن همگان و توجه عمومی هستیم.
اروپاییان، از یک سو آنچه در خاک کشورهایشان می گذرد را کتمان کرده و در مقابل، از بحران در ایران سخن می گویند که مصداق و نمادی برای تاویل و تفسیر آن وجود ندارد! این همان سیاست دوگانه ایست که بارها آن را از سوی مقامات اروپایی دیدیم.