یادداشت‌ها

مذاکراتی که گفته شده از روز شنبه ۲۳فروردین شروع خواهد شد با برخی مسائل شکلی و محتوایی مواجه خواهد بود. یکی از موضوعات شکلی، موضوع فرمت مذاکرات است. در گذشته مذاکرات در قالب ۱+۵ انجام می‌‌‌شد. به‌علاوه، کلا ایران در گذشته هیچ‌گاه مایل به مذاکره دو به دو با آمریکا نبوده است. اکنون موافقت ایران با مذاکره با آمریکا، چه به‌طور مستقیم و چه غیرمستقیم، این سوال را پیش آورده که نقش پنج‌کشور دیگر شامل روسیه و چین و سه کشور اروپایی چه خواهد بود.

واقعیت اخبار اقتصادی و مالی این است که «ترامپ» یکباره شوک تخریبی را بر اقتصاد بین‌المللی و به‌ویژه چرخش روابط مالی دولت‌ها ایجاد کرده است و اغلب دولت‌ها وارد تونل «جنگ تعرفه‌ها» شده‌اند که آینده آن حتی در کوتاه مدت نامعلوم است.

واقعیت این است که ما اکنون در میانه جنگ ترکیبی با دشمن به سرکردگی آمریکا هستیم. یکی از اضلاع اصلی در این نبرد، حمله گسترده اقتصادی است. بر همین اساس لازم و ضروری است که دولت جناب آقای پزشکیان، ضمن هوشیاری در مقابل عملیات روانی دشمن- که با مشارکت پادوهای آمریکا در ایران به آن ضریب داده می‌شود- از افتادن در دام «شرطی سازی اقتصاد» جلوگیری کرده و برای خنثی سازی نقشه شوم دشمن، در میدان اقتصادی آرایش جنگی به خود بگیرد.

تأمین مالی جمعی یا Crowdfunding به عنوان یکی از روش‌های نوین جذب سرمایه که در ایران نیز به تدریج جایگاه خود را پیدا کرده است به افراد و کسب‌وکارها امکان می‌دهد تا از طریق پلتفرم‌های آنلاین، سرمایه‌های خُرد را از تعداد زیادی از افراد جمع‌آوری کنند.

عملکرد دولت چهاردهم در سال گذشته که البته اولین سال حضور کابینه چهاردهم در پاستور محسوب می شد با توجه به شرایط و مشکلات داخلی و خارجی مانند تهدید های نظامی، تحریم های اقتصادی، اقدامات تروریستی و ... باید بگوییم که سال دشواری را پشت سر گذاشتیم.

افکار عبوس و فرسوده‌ای که ملت و سیاست و معیشت را دچار رنج و توقف ساخته، با نام‌های تازه و طلبکارانه سربرآوردند و شروع به مانع‌تراشی در مسیر دولتی کردند که هدفش بازگرداندن اعتماد به اکثریت مردم است و آشتی میان جریان‌ها و افکار و سلیقه‌ها و سبک‌های گوناگون.

آمریکا به خوبی می‌داند اگر ولو به ‌صورت محدود به سمت کنش نظامی علیه ایران برود، با واکنش‌ گسترده نظامی جمهوری اسلامی مواجه می‌شود و این واکنش، وضع منطقه را به‌ هم می‌ریزد کما اینکه نشانه‌های نگرانی از پیامد درگیری تازه را در همه دولت‌های عرب اطراف ایران مشاهده می‌کنیم.

سفر قریب الوقوع رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی، به تهران را می توان در چارچوب ایجاد فضای تعاملی و اعتمادساز میان جمهوری اسلامی ایران و آژانس ارزیابی کرد.

اگر ایران اراده می‌کرد که سلاح هسته‌ای داشته باشد، امریکا به هیچ وجه نمی‌توانست جلوی او را بگیرد. سلاح هسته‌ای نه تأمین‌کننده امنیت و نه مایه تحکیم قدرت سیاسی است، بلکه تهدیدی برای این هر دو است. عدول از این فتوا شاید در داخل کشور و تحت عناوین ثانویه برای گروهی پذیرفتنی باشد ولی در سطح بین‌المللی چنین چیزی پذیرفته نمی‌شود، چون فتوا و توضیحات مکمل آن برحسب حرمت ذاتی این بمب است و نه نیاز نداشتن ما به آن، یا ناتوانی ما در ساختن آن.

مسئولان کشور همان‌گونه که رهبر حکیم و فرزانه انقلاب بر این باورند که «حضور مردم در همه‌ مسائل، حل‌کننده مشکلات است و حضور مردم هیچ جایگزین دیگری ندارد»، به این باور برسند که مشکلات کشور با دست پرتوان مردم قابل حل است‌، یقینا مشکلات یکی پس از دیگری حل خواهد شد. تولید با سرمایه‌گذاری انجام می‌شود و سرمایه‌گذاری صورت نمی‌گیرد مگر با اطمینان‌بخشی حاکمیت به مردم در سرمایه‌گذاری‌هایی که انجام می‌شود.

منطقه خاورمیانه با تنش های فزاینده ای روبه روست که می تواند در آینده به بحران های گسترده تری بینجامد؛ بحران هایی که نه به سود دولت هاست و نه به نفع ملت ها.

وقتی ما به بهانه کمک‌ها به معیشت مردم میلیاردها دلار ارز را به یک سوم قیمت واقعی آن و برای واردات محصولات و نهاده‌ها تخصیص می‌دهیم و مزیت تولید داخلی آن را  به کلی از بین می‌بریم، چگونه انتظار داریم سرمایه‌ها به سمت تولید سیل کنند؟

تاکید آقای پزشکیان بر «وفاق» که با استناد به توصیه‌های قرآن و تاکیدهای حضرت امیر علیه‌السلام در نهج‌البلاغه شریف همراه بوده و هست، درخور تقدیر است ولی همراهی با افراد ناهمراه حتی اگر برخاسته از دوستی‌های دیرین باشد، مصداق وفاق نیست، بلکه اقدامی زیان‌آور است که نمی‌تواند با شخصیت مردمی آقای رئیس‌جمهور همخوانی داشته باشد.

سه عامل اصلی این فاجعه سالانه که با تعطیلات نوروز شروع و تا پایان سال ادامه می‌یابد، عامل انسانی، کیفیت خودرو‌ها و وضعیت جاده‌هاست که عامل انسانی نزدیک ۶۰درصد و بالاترین سهم را دارد.

پژ‌وهش‌ها نشان داده است شیوع این اختلال در پسران حدود ۴ یا ۵ برابر بیشتر از دختران است به گونه‌ای که از هر ۴۲ کودک پسر یک نفر و از هر ۱۸۹ کودک دختر یک نفر در معرض ابتلا به اختلال طیف اتیسم است.

در شرایط کنونی حاکمیت شش شرط و ملاحظه در نظر گرفته است که اگر آمریکا آنها را در محاسبات خود لحاظ کند، امکان آغاز مذاکرات وجود خواهد داشت.

تهدیدهایی که ممکن است سیاست هسته‌ای ایران به سوی ساخت بمب برود نیز چون در ادامه سیاست بازدارندگی است، مشکلی را حل نخواهد کرد، زیرا گذشته از تبعات فاجعه‌بار آن، به این علت که معطوف به بازدارندگی در برابر جهان است به نتیجه‌ای هم منجر نخواهد شد.

برای جمهوری اسلامی ایران که داعیه‌های تمدنی دارد و همواره در صدد شکل دادن به یک نظم منطقه‌ای بومی و درون‌گرا (بدون مداخله قدرت‌های بیگانه) بوده‌است؛آیین باستانی نوروز آغاز حرکت کنشمند برای نقش‌آفرینی، تولید فرهنگ و هنجارسازی در عرصه منطقه‌ای و جهانی است.

ترامپ با همه تهدید‌ها و گردن‌کشی‌ها و مزاحمت‌هایش، زمینه‌ساز تضعیف بیشتر قدرت آمریکا در دنیاست. باید به سخن حکیمانه شهید سلیمانی به چشم راهبرد نگاه کرد که گفت: «من با تجربه می‌‌‌‌گویم میزان فرصتی که در بحران‌‌ها وجود دارد، در خود فرصت‌ها نیست. اما شرط آن این است که نترسید و نترسیم و نترسانیم.»

قضاوت شتابزده درباره طرح های در حال اجرا که هنوز به ایستگاه های انتهایی خود نزدیک نشده در نگاه خوشبینانه نشانه ساده‌انگاری در خصوص مقوله فرهنگ و فرهنگسازی است.

معاون سیاسی سپاه پاسداران نوشت: در صورت عملی‌شدن تهدیدها علیه برنامه هسته‌ای، ایران در دکترین دفاعی و ماهیت برنامه هسته‌ای خودش تجدیدنظر خواهد کرد؛ معنای این تجدیدنظر بسیار روشن است. هرچند اقدام به شرارت از سوی آمریکایی‌ها و صهیونیست‌ها به ایران و ایرانی‌ها خساراتی را وارد خواهد ساخت؛

ادعای بی مبنای اردوغان در قلمرو معنوی خواندن تبریز، توهین به شعور تاریخی یک ملت است، ملتی که نه‌ فقط حافظ خاک، که حافظ روح، فرهنگ و هویت خویش بوده و هست. اردوغان اگر تاریخ را با چشمانی باز مطالعه می‌کرد، درمی‌یافت که تبریز را نه با شعار، بلکه با ایمان و خون و غیرت مردانی چون ستارخان و باقرخان می‌توان شناخت، مردانی که سینه‌ سپر کردند تا این خاک پای بر جا بماند.

ترکیه در شاخص‌های سرمایه‌گذاری و سرمایه‌گذاری برای تولید به مراتب از ایران پیشی گرفته است. این برتری ناشی از ثبات نسبی اقتصادی، جذب سرمایه خارجی و تمرکز بر تولیدات صنعتی و صادراتی است.

معتقدم این لحظه سرنوشت‌ساز یعنی تعیین شعار راهبردی «سرمایه‌گذاری برای تولید» از سوی رهبر معظم ایران اسلامی موجب نتایج دستاوردمحور رونق اقتصادی در طی سال جدید می شود. فرصت طلایی لطف بی حد رهبری به عرصه تولید در کشور مغتنم است و تمامی ظرفیت‌های کارشناسی، مشاوره‌ای و زیرساختی پارلمان بخش خصوصی قزوین، پای کار می آید