اخبار فوری:
هدایت باقری مدرس مراکز تعلیم و تربیت به انگیزه فرارسیدن ماه مهر و بازگشایی مدارس نوشت:

نوجوان فرنشین و فرزند فرهمند!

یکم مهر، آغاز جشن علم و ادب است؛ فرصتی برای نوجوانان تا با انگیزه یادگیری و پیروی از آموزه‌های حافظ، سعدی و فردوسی، پایه‌های آینده‌ای روشن و سربلند را بنیان نهند.
تصویر نوجوان فرنشین و فرزند فرهمند!

به گزارش سایت خبری پُرسون، هدایت باقری دانش‌آموخته دکتری زبان و ادب پارسی و مدرس مراکز تعلیم و تربیت در یادداشتی به فرارسیدن ماه مهر و بازگشایی مدارس پرداخته و با زبانی شاعرانه و ادبی، اهمیت دانش‌آموزی، مهرورزی و یادگیری را برای شکل‌گیری آینده روشن نوجوانان برجسته کرده است. او آموزشگاه را خانه اول دانش و رشد فردی معرفی می‌کند و دانش‌آموزان را به پویایی، تلاش برای علم‌آموزی و الهام گرفتن از بزرگان ادب و علم فرا می‌خواند.

هدایت باقری نوشت:

مدرس مراکز تعلیم و تربیت یکم مهر امسال نیز، بار دیگر زنگ شادی و مهرورزی و جهل‌ستیزی و دانش‌اندوزی به صدا درمی‌آید. باز کوچه‌ها و خیابان‌ها و آموزشگاه‌ها آذین می‌بندند تا به پیشواز تو، که از نسل بیدار امروز و آینده‌ساز فردایی، می‌آیی، جشن علم و ادب برپا کنند.

گل‌ها و سبزه‌های بوستانی که نام کبریایی‌اش ادبستان است، سه ماه در دوری تو بی‌قراری می‌کردند و اینک خوش‌بوتر و چشم‌نوازتر از گذشته، بالا برافراشته و دامن گسترده‌اند تا گام‌های استوار تو را گرامی دارند. میز و صندلی‌های هر کلاس نیز، در هجران تو خموشی برگزیده بودند و از پنجره‌ها سراغت را می‌گرفتند.
اینک، «ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند» تا تو در ستیز با اهرمن نادانی پیروز شوی. زنگ بامدادی هر آموزشگاه، زنگ بیداری و ناقوس هشیاری است.
پس بیا تا به همراه ما، با الهام از حضرت حافظ، «گل برافشانیم و فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم». باور داشته باش که بزرگ‌ترین دغدغه انجمن کارکنان و دبیران هر آموزشگاه، دانش‌آموزی و بینش‌افروزی و سربلندی تو است.
کاش فرزندان شیراز جنت‌طراز و در مقیاسی گسترده‌تر، فرداسازان ایران باستان، از آمدن به آموزشگاه و دانشگاه انگیزه‌ای جز دانش‌آموختن نداشتند و دانش‌اندوزی را دستاویزی برای رسیدن به مال و منال و مقام و منصب قرار نمی‌دادند.
ناصرخسرو نیز برای تو زبان به اندرز گشوده و گفته است:
«درخت تو گر بار دانش بگیرد / به زیر آوری چرخ نیلوفری را.»
یادت باشد که سعدی نیز در توصیف مقام بلند دانش گفته است:
«هر آن کس ز دانش بَرَد توشه‌ای / جهانی است بنشسته در گوشه‌ای.»
فردوسی بشکوه‌تر از همه سخنوران چنین فرموده است:
«چو دیدار یابی به شاخ سخن / بدانی که دانش نیاید به بُن.»
اگر فرزندان ما دانش را به خاطر قداست دانش می‌آموختند، دیر یا زود از میان نسل آینده، فردوسی‌ها، حافظ‌ها، ابن‌مقفع‌ها، ابوریحان‌ها، دکتر حسابی‌ها و انیشتین‌ها افزون‌تر از شمار می‌شدند و ایران و جهان گلستان‌تر می‌گردید.
این بهین پند را نیز آویزه گوش خود کن: تنها راه سربلندی و آرامش و تندرستی مردم جهان، دانش‌آموزی، مهرورزی، دادخواهی و ودادپروری است. بدون این موهبت‌های مینوی، هرگز جهان رنگ و بوی انسانی نخواهد گرفت.
راستی فرزندم، این را نیز نیک فرایاد دار که تنها هنگامی این آرزوهای شکوهمند پرده از چهره برمی‌دارند که تو برای نبرد با دیو نومیدی بسیج شوی و آموزشگاه را خانه اول خود بدانی و برای هرچه زودتر رسیدن به این خانه، پافشاری و بی‌قراری کنی.
هماره بیت زیر را به ترنّم بنشین:
«ز بوسیدنی‌های این روزگار / ندانم بجز دست آموزگار.»

منبع: پُرسون

1046568

مطالب مرتبط

ارسال نظر
تصویر امنیتی

بیشتر بخوانید:

بیشتر بخوانید:

بیشتر بخوانید:

سازمان آگهی های پُرسون