یادداشت‌ها

هر قانون بطنی دارد و ظاهری. یک هسته مرکزی دارد و بقیه‌اش پوسته‌ای است که در خدمت همان هسته کانونی است. قانون را وقتی می‌شود فهم کرد و شناخت که آن هسته کانونی و آن بطنش کشف شود.
دولت روحانــی با مشـــکلات دولــت قبل سکاندار امور اجرایی کشور شد و شاید بتوان شعار و نماد معروف «کلید» را مبتنی بر خردگرایی و دلیلی بر حل مسائل دولت احمدی‌نژاد دانست.
حضور نیروهای آمریکایی در عراق مربوط به سال‌های بعد از حمله به این کشور در سال 2003 می‌شود. در این زمان، راهبرد دولت جورج بوش، افزایش نیروها در عراق برای مقابله با شورش شبه‌نظامیان سنی و تثبیت ثبات در عراق بود.
اتفــاق خوبی که روز یکشنبه رخ داد امضای سند «ارتقای جایگاه و امنیت زنان» در شهر تهران بود که توسط دکتر حناچی رونمایی و امضا شد؛ سندی که در سطح کشورهای خاورمیانه نادر است. در این سند به مباحث مختلفی مربوط به امنیت کامل زنان در شهر اشاره شده و دارای 21 ماده است.
یک طرح هنوز قانونی نشده و نیامده، هزار انتقاد را به جان خریده است، آن هم از سوی همه گروه‌های سیاسی- فرهنگی! فارغ از محتوای طرح موسوم به «صیانت از حقوق کاربران»، عملکرد بد پیرامون این طرح، نیازمند نوشتن چند نکته است.
حمله به یک کشتی اسراییلی در دریای عمان به بهانه‌ای برای تل‌آویو برای حمله به جمهوری اسلامی تبدیل شده است. اسراییل همواره تلاش داشت تا چه از نظر نظامی و چه از نظر سیاسی به جمهوری اسلامی ایران ضربه بزند و اقدامات بسیاری را در این راستا انجام می‌داد.
در خصوص طرح صیانت مطالب فراوانی گفته شده است و طبعا در آینده نیز بیشتر گفته خواهد شد. درباره چنین طرحی که با ترجیحات و علایق ده‌ها میلیون نفر مرتبط و در تضاد است، باید دقیق‌تر گفت‌وگو کرد.
سال‌هاست که همه این را می‌دانند حال ایران خوب نیست؛ به ویژه روسای جمهور چند دهه گذشته اما هیچ یک برای حل این وضعیت نابسامان راه به جایی نبردند حتی با اقدامات خود حال ایران بیمار را وخیم‌تر کردند.
طرح مجلس با عنوان «صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی و ساماندهی پیام‌رسان‌های اجتماعی» این روزها محل مناقشه‌های متعددی از جنبه‌های مختلف حقوقی، فنی، اقتصادی و اجتماعی شده است.
آثار ماندگار دولت روحانی، از جمله شکاف ظالمانه میان مترفینِ مسرف و مستکبران نیم‌درصدی با بقیه جامعه، اقتصادِ نابسامان میلیون‌ها خانوار نیازمند، هزاران کارخانه تولیدی تعطیل شده، میلیون‌ها جوان بیکارِ مأیوس، کسری بودجه‌ی سهمگین دولت، گرانی سرسام‌آورِ ارزاقِ عمومی، تورمِ افسارگسیخته، سیستمِ ربویِ بانک‌های بحران‌آفرین...، دولت جدید را تا چندین‌سال رها نخواهند کرد.
فضای مجازی بخشی از زیست بشر معاصر است. کرونا اهمیت و فراگیری این زیست مجازی را مضاعف کرد. مطالبه شهروندان از دولت‌ها در این برهه این است که فضای مجازی را تسهیل کنند.
قانون، ابزار و ساز و کار نرم‌افزاری برای تنظیم روابط اجتماعی است. بنابراین باید پاسخگوی نیاز‌های مردم و جامعه باشد؛ قانونی که حاکمیت بر اساس ذهنیت خود آن را به تصویب می‌رساند قطعا در اجرا با موفقیت همراه نخواهد بود.
جدا از تمام جدل‌ها و حواشی‌ها در مورد طرح صیانت از کاربران فضای مجازی بنده فکر می‌کنم موافقان این طرح را باید به دو گروه عمده تقسیم نمود.
رنگ‌‌بندی جدید شهرهای ایران حکایت از وخیم‌‌ترین آمار بستری از ابتدای کرونا دارد و فقط یک کلمه را در ذهن تداعی می‌کند: «بحران کرونا»؛ اما در روزهایی که همه حواس‌ها به بهارستان و طرح صیانت از فضای مجازی معطوف شده است، جمعی از رؤسای دانشگاه‌های علوم پزشکی به‌همراه برخی اساتید و پزشکان کشور خواستار تعطیلی فوری شهرهایی شده‌اند که در صورت غفلت، با بحران انسانی مواجه خواهند شد.
18 اردیبهشت سال 97 زمانی‌که ترامپ از برجام خارج شد تا امروز، کشور معطل مذاکرات نماند؛ یعنی در طول سه سال گذشته، کشور در ابعاد مختلف از جمله بخش صنعت، خدمات، کشاورزی و... به کار خودش ادامه داد. اینگونه نبود که همه‌چیز متوقف و دست‌ها بالا باشد تا ببینیم در مذاکرات و برجام چه می‌شود.
حق اعتراض در اصول مختلف قانونی اساسی از جمله اصل ۲۷ به رسمیت شناخته شده است. در این اصل برگزاری گردهمایی‌ها و تجمعات بدون حمل سلاح مجاز شمرده شده است. بنابراین نه تنها مردم خوزستان بلکه مردم کل کشور حق اعتراض و انتقاد دارند.
دولت روحانی در 4 ساله دوم از یک سو با یک جنگ اقتصادی سهمگین تحمیلی مواجه بود و از سوی دیگر باید با بحران کرونا و فشارهای داخلی مخالفان دست و پنجه نرم می کرد.
به گمانم هر رسانه‌ای، به ویژه رسانه‌ای فراگیر و سراسری مانند صداوسیما که حوزه درون مرزی و برون مرزی دارد و ظاهرا یا واقعا در حال کار بر حوزه‌های مختلفی است، اول باید مخاطبی داشته باشد.
در میان مدیران توسعه‌گرا به ‌تدریج کلیشه‌ای شکل گرفته و آن این است که طرفداران یا مطالبه‌گران مسائل مربوط به محیط زیست را نوعی مزاحم یا بهتر بگویم، فضول و موی دماغ توسعه مدنظرشان می‌دانند.
وضعیت کرونا و میزان فوتی‌های آن در ایران بسیار تأسف‌آور است. اگر در ابتدای این پاندمی مردم می‌پذیرفتند که عزیزان‌شان به علت این بیماری و خارج از اراده و عملکرد سیاست فوت کرده‌اند، اکنون دیگر چنین چیزی را نمی‌پذیرند.