اقتصاد ایران

سیاست خارجی پویا و فراگیر دولت، با آثار حائز اهمیت از جمله عضویت در پیمان شانگهای، انعقاد قرارداد سوآپ گازی با ترکمنستان و آذربایجان، صادرات سوخت، اهرم سازی و ترسیم چارچوب منطقی و مقتدرانه برای حریف و زیرپا گذاشتن تحریم‌های غرب نمایان شده است.
مسائل اقتصادی خصوصا وضعیت نرخ دلار در شرایط کنونی کشورما بیشتر تابع مسائل سیاسی است تا مسائل اقتصادی و همیشه وقتی اخبار سیاسی ناخوشایند پیش می‌آید و مطرح می‌شود، طبیعی است که نرخ دلار هم بالا می‌رود. خصوصا که عرضه کافی برای تامین تقاضای جامعه نداریم، نرخ دلار افزایش پیدا می‌کند و راهکارش این است که مسائل سیاسی‌مان را حل کنیم.
یکی از گره‌هایی که باعث پیچیده‌تر شدن مذاکرات احیای برجام شده، تضمین پایداری توافق است و به درستی مذاکره‌کنندگان ایرانی به دنبال ایجاد‌سازوکاری برای تضمین حقوقی این توافق هستند. اما فارغ از اینکه آیا این تضمین حقوقی امکان‌پذیر است یا نیست، به نظر می‌رسد آنچه ایران فراتر از تضمین حقوقی می‌تواند برای پایداری توافق به آن تکیه کند، تضمین اقتصادی است.
اکنون که مذاکرات وین دوباره آغاز شده است و با یک‌دست شدن تمامی ارکان قدرت در ایران، از صدر تا ذیل انتظار می‌رود که با خیال راحت با طرف‌های غربی گفت‌وگو کنند و به توافق برسند و امید زیادی هم برای رسیدن به این توافق باید داشت.
خبرگزاری رسمی کره شمالی امروز (پنج‌شنبه) گزارش داد، رهبر کره شمالی تاکید کرده که این کشور باید برای یک "تلاش بسیار عظیم" در سال آینده به منظور ادامه پیشرفت‌ها در حوزه‌هایی چون دفاع، کشاورزی و ساخت و ساز آماده شود.
یک اقتصاددان بیان کرد: با ثروت خدادی، وسعت سرزمینی و منابع انسانی که در این کشور وجود دارد می‌توان یک اقتصاد تراز معرفی کرد تا مردم نیز رنگ آسایش و آرامش را مشاهده کنند.
یک اقتصاددان بیان کرد: مردم عمدتا مانند آنچه که در بورس رخ داد، شریک زیان این اقتصاد هستند و سود نصیب سوداگران و ثروتمندان می‌شود و به صورت از دست رفتن ارزش پول ملی، کاهش قدرت خرید مردم، حذف درآمد سرانه و رفاه نسبی و در نهایت افزایش تورم خود را نشان می‌دهد.
یک اقتصاددان بیان کرد: در اقتصاد اسلامی هدف انجام اکثر فعالیت‌ها توسط مردم جهت افزایش رفاه عمومی است و خداوند نیز مردم را در زمینه دستیابی به حداکثر رفاه همراه با زهد (عدم وابستگی به دنیا) تشویق کرده است.
ماشین تولید برای حرکت به سوخت نیاز دارد. اینکه باک ماشین تولید برای حرکت پرشتاب با چه باید پر شود، محل سوال است: تزریق پول یا تجهیز سرمایه؟ در ادبیات اقتصادی، «سرمایه»، یکی از عوامل تولید محسوب می‌شود نه پول یا نقدینگی. اما آنچه عمدتا سیاستمداران مورد تاکید قرار می‌دهند، «هدایت پول و نقدینگی» است.
دست‌کم در اخبار دو، سه هفته گذشته و همچنین گمانه‌زنی بعضی از نزدیکان دولت، خاندوزی اولین اخراجی احتمالی کابینه سیزدهم لقب گرفته‌ است. این احتمال در هفته‌های گذشته براساس خبری غیررسمی مبنی بر تذکر ابراهیم رئیسی به خاندوزی درباره شرایط بورس بود و حالا ریشه آن به مجلس و سخنان بعضی از نمایندگان مرتبط با حوزه اقتصادی برمی‌گردد.
اعتماد برای بازار سرمایه بسیار مهم است بنابراین، با تصمیم‌های نادرست و اشتباه باعث از بین رفتن صنعت و اطمینان خاطر سهامدار نشویم.

واحد اطلاعات اکونومیست چشم‌انداز متغیرهای اقتصادی را تا پنج سال آینده به‌روز کرد. از نگاه تحلیلگران، در نیمه نخست سال آینده میلادی به احتمال زیاد تحریم‌های نفتی برداشته می‌شود و یک توافق حاصل خواهد شد. این توافق، زمینه را برای افزایش رشد اقتصادی تا محدوده ۹درصد و کاهش نرخ تورم در سطح ۲۳درصد در سال آینده فراهم خواهد کرد.
«من ارز ترجیحی را برای کشور مفید نمی‌دانم، ارز ترجیحی در این چند سال فنر قیمت‌ها را متراکم نگه داشته است و متاسفانه بخش عمده ارزی که با مجوز مجلس در سال ۱۴۰۰ تخصیص داده شده بود، هزینه شده است.» این‌ها صحبت محمد مخبر، معاون اول رئیس‌جمهور در پی حواشی مربوط به حذف ارز 4200 تومانی است که روز یکشنبه در آیین افتتاحیه ۲۵۵۰ پروژه محرومیت زدایی سازمان بسیج مستضعفین مطرح شد؛ پیش از این هم وزیر بهداشت به فساد زا بودن ارز ترجیحی در حوزه دارو اشاره کرده بود و اقتصاددانان هم چند سالی است که سر منشاء تورم افسارگسیخته را ارز ترجیحی می‌دانند.
طی 8 سال گذشته شاهد آسیب‌های بسیاری در ابعاد مختلف به کشور بودیم و یکی از این ابعاد ارتباط با تمام کشورهای دنیا بود. در مدتی که حسن روحانی سکان اداره قوه مجریه را در دست داشت، مردم با موضوعاتی آشنا شدند و در آن‌ها علم و آگاهی پیدا کردند که پیش از آن اهمیت چندانی نداشت.
تنها کور سوی امید در ابتدای شروع به کار دولت، مثبت بودن رشد اقتصادی بود. البته هرچند رشد اقتصادی مثبت بود اما با وجود یکه‌تازی کرونا، تورم، کسری بودجه، کاهش سرمایه‌گذاری و مواردی از این دست، امید زیادی به افزایش و تداوم آن وجود نداشت.
افزایش ارتباط ایران با پاکستان به‌عنوان همسایه یک امر غیرقابل اجتناب است، برخی نیمه کاره ماندن خط لوله صلح در این کشور را به دلیل عدم تامین سرمایه‌گذاری این کشور را نشانه‌ای از عدم تمایل همکاری‌ با ایران می‌دادند، درحالی‌که امروز سرمایه‌گذاران بین‌المللی در جهان هستند که در پروژه‌های بین‌المللی مشارکت می‌کنند.
سازمان آگهی های پرسون