عمومی

او در چند ساعتی که رئیس جمهور بود نکته ای گفت که نه فقط مربوط به فنلاند که عبارتی جهان‌شمول است: «منصفانه نیست تصمیم هایی که تأثیر زیادی بر من دارند بدون پرسیدن نظر هم نسل‌هایم گرفته شوند.»

مواظب کلماتی که به کار می‌بریم باشیم. همه ما مثل هم نیستیم. ممکن است جمله‌ای از زبان‌مان خارج شود که در آن منظور خاصی نباشد اما زمینه ساز رنجش برخی شود.

هر شهروند در جامعه یک مسئول است و مسئولیت اجتماعی دارد واین مسئولیت به عنوان چارچوبی اخلاقی در سازمان، در خانواده و درجامعه شناخته می‌شود و مشارکت در امور اجتماعی نمونه بارز وظیفه شناسی و احساس تعلق به جامعه و وظیفه در مقابل خود و جامعه و در نهایت انتفاع جامعه است.

موفقیت را فقط یک بعدی تعریف نکنیم. اگر بچه ما در ریاضی ضعیف است، ایرادی ندارد. شاید او نویسنده بزرگ جهانی باشد. مگر نویسندگان، ریاضیات خوبی داشته‌اند؟

جامعه‌ی ایران با ابهام‌پذیری بالا بهشت لازف‌زن‌هاست؛ کسانی که هر روز یک ادّعای جدید دارند و یک وعده‌ی اجراناشدنی می‌دهند.

دوست داریم همه مثل ما باشند. مگر همه کسانی که به جبهه رفتند و با عراق جنگیدند، مثل هم بودند؟ مثل هم فکر می‌کردند؟

مواد مذاب آتشفشان‌ها بر اثر تغییر دما و سردی، تبدیل به سنگ‌های آذرین می‌شوند. سنگ‌هایی که هم نسبتی با ماهیت گذشته‌شان دارند و هم نسبتی با آنچه از هوا و دمای جدید دریافت کرده‌اند.

41 سال از جنگ تحمیلی می‌گذرد ولی خوب که بنگریم بسیاری از زخم‌های آن هنوز تازه است. اساسا ما نباید جنگ‌ها را فراموش کنیم نه از این بابت که تلخکامی خود را استمرار ببخشیم و به خاطر جراحت‌های عظیم آن همچنان زانوی غم در بغل بگیریم. به همان اندازه که دفاع از میهن درست و اصولی و منطقی و حتی مقدس است جنگ خسارت‌بار و مصیبت‌ساز و فراق‌آسا و گاهی دهشتناک است.