یادداشت‌ها

زندگی بشر، همواره با بهره‌‌‌گیری از دانش و فناوری به سمت تکامل و بهبود در حرکت است. یکی از عرصه‌‌‌های این تحولات، مراودات مالی و بستر اقتصاد است. با اینکه بیش از یک‌دهه از ظهور فناوری بلاک‌چین می‌‌‌گذرد، شاهد هستیم که در عرصه‌‌‌های کلان اقتصادی، چنان‌که باید از آن بهره گرفته نشده و به نوعی با توجه به اثرات ناشناخته برخی قابلیت‌‌‌های این فناوری در عرصه اقتصاد کلان، بهره‌‌‌گیری از آن با وسواس و احتیاط بیشتری همراه است. برخی کشورها با ایجاد ارز دیجیتال ملی به صورت آزمایشی (با گزینش برخی از قابلیت‌‌‌های فناوری بلاک‌چین و توجه به محاسن آن، مانند افزایش سرعت و کاهش هزینه) سعی در عملیاتی‌‌‌سازی مراودات مالی با بهره‌‌‌گیری از این فناوری دارند.

ایران جزو کشورهایی است که بخش خصوصی فعال و پویایی در حوزه بلاک‌چین به صورت عام و رمزارز به صورت خاص دارد و توانسته است فضای جذابی برای سرمایه‌گذاری عامه مردم در این بازار پدید آورد؛ اما در بخش عمومی آن، نوعی نگاه محافظه‌‌‌کارانه به این حوزه به چشم می‌‌‌خورد. نهادهای دولتی دخیل در حوزه بلاک‌چین، از زمان ورود پدیده رمزارز به ایران، عملکردی ناهماهنگ و بعضا متناقض را به نمایش گذاشتند که به سردرگمی فعالان بازار و جامعه منجر شد. این رویکرد محدودیت‌‌‌محور، همچون مانعی بر سر راه ارتقای نقش ایران در بازار جهانی رمزارز عمل کرد.

در هفته‌های اخیر عراق بار دیگر شاهد برخی ناآرامی ها و کشاکش‌های سیاسی میان برخی گروه‌ها و شخصیت‌های داخلی بود که هنوز نتوانسته‌اند بر سر تعیین دولت جدید آن کشور با یکدیگر به تفاهم و اشتراک نظری دست یابند.

رسانه‌های دولتی از پایان دور اول سفرهای استانی آقای رئیسی در سال اول ریاست‌جمهوری خبر داده‌اند و وعده جدید این است که این اتفاق از سر گرفته می‌شود. سفرهای استانی (به‌ شکلی که وجود دارد) میراث احمدی‌نژاد است که در دوران روحانی نیز کم‌وبیش (به‌ جز زمان شیوع کرونا) تکرار شد و آقای رئیسی نیز به آن همت مضاعف گمارد.

این روزها مهم‌ترین و مؤثرترین خبر در حوزه دارو، اجرای ناگهانی و یک‌شبه طرح چندوجهی و پرطمطراق موسوم به «دارویار» و حواشی متعدد درباره آن بوده است.

ماجرای ترور سلمان رشد و انتشار خبری مبنی بر برنامه‌ریزی برای ترور جان بولتون سیاستمدار مشهور ضد ایرانی و از نزدیکان به سازمان مجاهدین خلق، این ذهنیت را ایجاد کرد که گویی دست‌هایی در کار است که این دو واقعه را زمینه‌چینی برای مخالفت افکار عمومی امریکایی‌ها با توافق برجام قرار دهد.

شهر در آغوش پیاده‌روها جا خوش کرده است و بستری برای تردد و حرکت شهروندان ایجاد کرده است؛ یکی از ویژگی‌های اصلی شهرها دراختیار گرفتن پیاده‌روها‌ی ایمن و امن و متناسب است اما به دلایل مختلف و تفوق ماشین بر انسان د‌ر طول سال‌های اخیر به‌طور مداوم شاهد کاهش این معبر اصلی شهری هستیم!

از ابتدای دوره سرطانی‌اش قرار گذاشته بود هر هفته مطلبی درباره تجربه سرطان بنویسد و تا این هفته به قولش وفادار مانده بود.

آنچه هست در ارتباط با پیشنهادات اروپا ابهامات زیادی وجود دارد.

در شرایطی که جمهوری اسلامی ایران به دلیل چالش های موجود در پرونده هسته ای خویش و برخی موضوعات دیگر، رودرروی آمریکا و کشورهای اروپایی قرار گرفته و اساسا در دولت سیزدهم نگرش مثبتی نسبت به عملکرد کشورهای غربی و توسعه روابط با آنها وجود ندارد، سیاست «نگاه به شرق» و به ویژه رابطه با روسیه از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است.

در چند ماه اخیر تنش‌هایی در جهان غرب با روسیه بر سر مسائلی تاکتیکی رخ داده است.

کاربرد مفهوم «دیپلماسی اقتصادی» در ادبیات سیاست خارجی در ایران معاصر عمری طولانی ندارد.

این روزها به محافل رسمی یا غیررسمی در حمل و نقل عمومی یا محیط‌های عمومی که می‌رویم، تقریبا عمده صحبت‌ها و دغدغه‌ها حتی در جمع‌های خانوادگی و دوستانه، صف نانوایی و جاهای مختلف حول موضوع افزایش قیمت‌ها و ناتوانی مردم در تامین هزینه‌ها و یا جبران بخشی از هزینه‌هایی است که در زندگی به واسطه تورم و گرانی‌هایی که چند سالی است داریم تجربه می‌کنیم و این شرایط از نظر من شرایط نگران کننده‌ای است.

در 29 خرداد 1330 پس از اجرایی شدن قانون ملی شدن نفت، حسین مکی به عنوان سخنگوی هیاتی که تاسیسات نفتی را در اختیار داشتند، نهایی شدن نهضت ملی نفت و دراختیار گرفتن دفاتر مرکزی شرکت نفت ایران- انگلیس را اعلام و در مراسمی نمادین شبیه به آیین‌های انتقال قدرت، پرچم ملی برافراشته شد.

هفته‌ گذشته با انتشار نام و مدرسه‌های 40 رتبه نخست کنکور موضوع جایگاه و کیفیتِ آموزشی مدرسه‌های دولتی مورد توجه قرار گرفت.

پیرامون چند و چون و سرگذشت و سرنوشت برجام سخن بسیار گفته‌اند و شنیده‌ایم، از موافقان و مخالفان گرفته تا تحلیلگران میانه‌رو در مصاحبه‌ها، سخنرانی‌ها و درج مقالات ابعاد گوناگون آن را بررسی و نتیجه‌گیری کرده‌اند.

روز بیست‌ودوم مردادماه در کشور ما به‌عنوان روزملی تشکل‌ها و مشارکت اجتماعی نامگذاری شده است.

«به نام سعادت ملت ایران و به منظور تامین صلح جهان امضا کنندگان ذیل پیشنهاد می‌کنند صنایع نفتی ایران در تمام مناطق کشور بدون استثنا ملی شود، یعنی تمام عملیات اکتشاف استخراج و بهره‌برداری در دست دولت قرار گیرد.»

چهار سال از رسمی شدن ارز نیمایی در اقتصاد کشور ما می‌‌‌گذرد؛ در نتیجه اکنون، زمان مناسبی برای بررسی عملکرد ارز نیمایی از جنبه‌‌‌های مختلف اقتصادی است. در این یادداشت، به‌صورت گذرا، به بررسی عملکرد ارز نیمایی از چند منظر می‌‌‌پردازم. موارد مدنظر در این یادداشت برای بررسی عملکرد ارز نیمایی عبارتند از: رشد اقتصادی، تاثیر نرخ ارز بر بازار آزاد، توزیع رانت، جلوگیری از قاچاق و مالکیت خصوصی. پس از بررسی این موارد، در نهایت به این مساله می‌‌‌پردازم که آیا در ایران می‌‌‌توان نظام ارزی را از معضل چندنرخی‌بودن نجات داد و آن را تک‌نرخی کرد یا خیر.