تقی ابوطالبی، روانشناس در گفتوگو با خبرنگار سایت خبری پرسون، بیان کرد: در سند تحول آموزش و پرورش که بیش از 500 متخصص تعلیم و تربیت، روانشناس و علوم اجتماعی در تمام ابعاد تنظیم کردند؛ فرآیند رشد همه جانبه کودک و نوجوان بررسی شده است.
ابوطالبی تصریح کرد: در بحث رشد جسمانی و جنسی کودک، بحث تربیت جنسی مطرح میشود؛ تربیت جنسی کودکان باید طبق اصول خاص انجام شود. مطابق دستورالعملهای دین مبین اسلام والدین باید قبل از دوران تولد یعنی دوران بارداری، به خصوص ماههای آخر روابط همسری خود را مدیریت کنند تا آثار سوء بر روان کودک نداشته باشد.
وی افزود: اگر والدین آموزشهای لازم را در مسیر رشد کودک لحاظ کنند؛ کودک در برابر امراض جسمانی، روانی، اجتماعی و جنسی واکسینه میشود. ضمن این که در مراکز مهد و پیش دبستانی نیز باید مربیها پس از گذراندن دورههای لازم، در جهت تربیت جنسی کودکان تلاش کنند.
این روانشناس ادامه داد: تربیت جنسی به معنای بازگویی زودهنگام مسائل جنسی به کودکان نیست؛ بلکه باید آنها را به خطرات و غفلتهایی که ممکن است، ایجاد شود، تجهیز و آگاه کرد.
ابوطالبی بیان کرد: والدین باید به کودکان خود بحث نه گفتن و کنترل رفتار را آموزش دهند؛ تفاوت پدر و مادر با سایر بزرگترها و این موضوع که کودک نباید تابع صحبت افراد بزرگتر از خود باشد نیز باید مطرح شود. در تربیت جنسی، با بیان بایدها و نبایدها در زمینههای مختلف از جمله مباحث جنسی و احتمال سوء استفاده جنسی نسبت به کودک، آنها را تجهیز و شرایط برای رشد متعادل کودک فراهم میشود. ضمن این که ابتدا والدین و سپس افرادی که با کودک در ارتباط هستند؛ باید به آموزشهای لازم را دریافت کنند.
این استاد دانشگاه گفت: همان گونه که کودکان در معرض تربیت دینی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی میباشند؛ باید تربیت جنسی نیز به آنها منتقل شود. تربیت جنسی دایره ای وسیعتر از آموزش جنسی است؛ در واقع آموزش جنسی مقدمهای بر تربیت جنسی است. آموزش جنسی کودکان زودهنگام و باعث بیداری آنها میشود و خطرناک است. در سنین پایین صرفا باید به تربیت جنسی کودک پرداخت.