فوق تخصص اطفال؛
به گزارش سایت خبری پرسون، فریبا خانی نویسنده و روزنامه‌نگار در یادداشتی نوشت: ما این روزها بیش از هر زمانی درگیر قضاوت هستیم. عینک‌های تعصب را روی چشم گذاشته‌ایم و در فضای مجازی مدام به هم می‌تازیم. این چند روز اخیر هم ماجرای معلم قائمشهری پیش آمد و بازنشر یک ویدئو که دانش‌آموزان ابتدایی پرشور، آهنگ محلی با عنوان «گنگستر شهر آمل» را همخوانی می‌کردند.
این ماجرا اختلاف بین کاربران فضای مجازی را به اوج رساند. عده‌ای معلم را قربانی محسوب کرده که به خاطر هیچ ازکار بیکار شده عده‌ای هم می‌گفتند که او آهنگ مبتذل برای کودکان پخش کرده است. البته با عذرخواهی معلم و پا درمیانی مقامات استان مازندران گویا ایشان به کار برگشتند. اما یک موضوع فراموش شد؛ نادیده گرفتن حریم شخصی کودکانی که در ویدئوهای این چنینی توسط معلمان مدرسه‌ها به انتشار درمیآید.
در کشورهای پیشرفته دنیا، معلم جایگاه بلندی دارد. حقوق و مزایای خوبی دارد و البته و صد البته به سختی گزینش می‌شود و بعد از امتحانات دشوار به مقام معلمی درمیآید! معلم‌ها کارشان مهم است چون وظیفه آنها تربیت نسلی است که تحلیلگر و باسواد باشد. در ایران، مشکلات شغل معلمی همیشه بوده و گاهی معلم‌های مدارس غیرانتفاعی شرایط سخت‌تری دارند و حقوق و مزایای آنها همیشه به موقع پرداخت نمی‌شود. اما این یک بحث است و بحث جدی‌تر این است که آیا معلم می‌تواند با هر شرایطی که دارد؛ تصویر شاگردانش را که کودک محسوب می‌شوند در فضای مجازی به اشتراک بگذارد؟ اصلاً بحث بر سر محتوای ترانه نیست. بحث موضوع سیاسی نیست. معلم حق ندارد که تصویر کودکان را در فضای مجازی به اشتراک بگذارد.
دوم اینکه مخاطبان هم باید هوشیار باشند تصویر کودکان را بازنشر نکنند. مثلاً وقتی کودکی درسش را خوب نخوانده و با لکنت اشتباه توضیح می‌دهد؛ ویدئوهایی از این دست هم که به کودک برچسب کودن بودن می‌دهد؛ هم بسیار شایع است، این ممکن است آینده آن کودک را به خطر بیندازد. بازنشر ویدئو و عکس از کودکان بیشتر از معلم‌ها، توسط والدین صورت می‌گیرد. در مقاله‌ای که در سایت «سواد زندگی» منتشر شد به آمار جالبی برخوردم: «بر اساس تحقیقی که اخیراً در بریتانیا انجام شده است، یک پدر یا مادر به طور متوسط هزار و 498 عکس از کودک خود تا وقتی او به سن پنج سالگی برسد منتشر می‌کند. بر اساس همین تحقیق 85 درصد والدین تنظیمات حریم شخصی فیس‌بوک خود را تنظیم نکرده‌اند و 79 درصد آنها به اشتباه می‌پندارند که غریبه‌ها نمی‌توانند عکس‌ها را ببینند!» بر اساس تحقیق دیگری، نیمی از والدین نمی‌دانند که عکس‌های منتشر شده، اغلب اطلاعاتی نظیر محل گرفته شدن عکس را نیز در بردارد.
طبق پژوهشی که در دانشگاه میشیگان انجام شده محققان بررسی کرده‌اند که والدین چگونه اطلاعات کودکان را در فضای مجازی منتشر می‌کنند. این پژوهش پنج موضوع عمده را از قرار زیر دسته‌بندی کرده است: 1. خواباندن کودک 2. راهنمای غذا خوردن و تغذیه کودکان 3. تربیت 4. مراقب‌های روزانه(پیش از مدرسه) 5. مسائل اخلاقی
این مطالعه نشان داد که حدود 56 درصد از والدین اطلاعات شرم‌آوری از کودکان خود منتشر می‌کنند، 51 درصد با انتشار اطلاعاتی اعلام می‌کنند فرزندشان در ساعت مشخصی کجاست و 27 درصد از شرکت‌کنندگان، عکس‌های نامناسب از کودکان خود به اشتراک می‌گذارند. اریک اشمیت، مدیرعامل سابق گوگل در مصاحبه‌ای در سال 2010 پیش‌بینی کرده است که روزی همه افراد دنبال این خواهند بود تا نام خودشان را تغییر دهند؛ تا بدین شکل از شر اطلاعات شرم‌آوری که در کودکی و نوجوانی توسط خودشان یا دیگران درباره آنها در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است، خلاص شوند.
بسیاری از والدین احساس ترس و واهمه‌ای نسبت به انتشار اطلاعات و عکس‌های کودکان‌شان ندارند زیرا معتقدند که فقط دوستان آنها در شبکه‌های اجتماعی این اطلاعات را می‌بینند؛ اما متأسفانه طبق آمار 76 درصد از دزدی کودکان و 90 درصد از جرائمی که علیه نوجوانان رخ می‌دهد، توسط اقوام یا آشنایان است.
عینک تعصب را از چشم‌مان برداریم. ما ایرانی‌ها زمان طولانی را در فضای مجازی می‌گذرانیم. البته که فضای مجازی و اینترنت در بالا بردن آگاهی ما سهم مهمی داشته و دارد. اما این فضا بایدها و نبایدهایی دارد و موضوع کودکان شوخی نیست. آموزش و پرورش و صدا‌و‌سیما وظیفه‌شان بالا بردن آگاهی افراد در فضای مجازی است به کودکان آموزش باید داد که چه مشکلاتی در فضای مجازی هست و به معلمان و والدین هم.
در ضمن طبق تعریف یونیسف، کودک به افراد زیر 18 سال گفته می‌شود. متأسفانه آن‌قدر درگیر کارهای سیاسی شده‌ایم که از فرهنگ جا مانده‌ایم صدای سوت قطار فرهنگ را بشنویم که دور می‌شود و ما هنوز در حال جنگ و دعوا در فضای مجازی هستیم.
منبع: آرمان ملی
