دلایل عدم موفقیت جنبش "می تو" در ایران / افشای نام متجاوز جنسی تاثیرگذار است

زهرا جعفری‌نیا، روانشناس و مشاوره خانواده در گفت‌و‌گو با خبرنگار اجتماعی سایت خبری پرسون، گفت: جنبش me too به آزار و اذیت‌های جنسی و مشکلاتی که از این طریق به وجود آمده؛ می‌پردازد.

جعفری‌نیا ادامه داد: این موضوع در جامعه‌ای مانند ایران نتوانسته جایگاه خود را پیدا کند. در جوامع غربی به دلیل آزادی بیان و دموکراسی این جنبش به خوبی رشد کرده است. در این کشورها افراد می‌توانند از حق خود دفاع کنند و به مراجعه قضایی مراجعه کنند. اما در ایران عواملی مانند مذهب و عرف مانع پذیرا و شکل گیری این مسئله گشته است.

وی افزود: برای برخی افراد بحث تعرض و تجاوز در اماکن عمومی به وجود آمده که بازیگران و هنرمندان نیز از این قاعده مستثنی نیستند. متأسفانه آزادی بیان و عمل در کشور وجود ندارد. نابرابری و برتری مردان نسبت به زنان در جامعه ایران سبب شده زنانی که مورد تعرض قرار گرفته‌اند؛ نتوانند از حقوق خود دفاع و جایگاه خود را کسب کنند.

این روانشناس تصریح کرد: دستگاه قضایی نیز به حمایت از مردان می‌پردازد. دیه نابرابر میان زن و مرد نشانگر این مسئله است. آزادی عقیده وجود ندارد. ضمن این که عرف مانع مهمی بر سر راه زنان است. زنی که قصد بیان تجاوز را دارد؛ به دلیل این که جامعه پذیرای وی نیست؛ در نطفه خفه می‌شود و همین موضوع باعث عقده‌های روانی، کم بینی و حقارت، عدم عزت نفس و کمبود اعتماد به نفس در افراد می‌شود. در واقع مشکلات فردی که مورد تجاوز قرار گرفته، تشدید می‌شود.

جعفری‌نیا بیان کرد: علاوه بر فردی که قربانی تجاوز شده، خانواده و بازماندگان نیز دچار مشکل می‌شوند. خانواده سلامت روانی خود را از دست می‌دهد. در حالی که اگر موضوع مطرح و احقاق حق می‌شود؛ این مشکلات به وجود نمی‌آمد. عدم وجود آزادی و نابرابری افراد متجاوز را باجرئت تر می‌کند.

وی با اشاره به افشاگری بازیگران ایرانی از تجربه تعرض و تجاوز جنسی گفت: افشای نام متجاوز قطعا اقدام تاثیرگذاری است. توجه اذهان عمومی به این موضوع و به خطر افتادن آبروی متجاوزگر عبرتی برای سایر افرادی که در حال انجام این کار هستند و یا قصد آن را دارند؛ می‌شود. ضمن این که به مرور و در آینده تحت تاثیر این افشاگری‌ها از موارد تجاوز به زنان کاسته می‌شود.

این مشاور خانواده گفت: در برخی موارد افراد قصد جلب توجه و عقده گشایی از طریق اعلام تجاوز و تجاوزگر را دارند. در واقع ممکن است فردی به دلیل احساس حقارت و مشکلات روانی به تخریب فرد موفقی در جامعه بپردازد. بنابراین این مسئله نیز باید در قضاوت‌ها درنظرگرفته شود.

جعفری نیا بیان کرد: موضوع تجاوز در جامعه ایران به خوبی مطرح و درمان نشده است. در برخی موارد افراد بی گناه مورد دشمنی واقع و قربانی این موضوع شده‌اند. وجود این موارد باعث شده که به بحث تجاوز آنطور که باید پرداخته نشود و حتی عقب نشینی از این موضوع رخ دهد. اگر این مسئله درمان شده بود؛ دیگر شاهد تکرار آن نبودیم.