سیاست خارجی

یادداشت/با عطف به این که در ایران رئیس جمهور رئیس شورای عالی امنیت ملی به‌عنوان مهمترین متولی سیاستگذاری موضوعات داخلی و خارجی نیز هست، چند نکته را در خصوص ویژگی‌های استراتژی دولت آینده ایران در عرصه بین الملل می توان مطرح کرد.

رای پارلمان اسراییل به نخست‌وزیری نفتالی بنت و کنار رفتن نتانیاهو پس از سال‌ها نخست‌وزیری، باعث شده سیاست احتمالی دولت آینده اسراییل در قبال ایران در معرض توجه قرار گیرد.

ایران در زمره کشورهایی است که به گونه اجتناب‌ناپذیر باید روابط خود را با قدرت‌های بزرگ سازماندهی کند. موقعیت ژئوپلیتیکی ایران ایجاب می‌کند که جمهوری اسلامی بتواند سطح خاصی از همکاری‌های چندجانبه و ائتلاف‌های تاکتیکی را با قدرت‌های بزرگ فراهم آورد. هرگاه ایران معادله موازنه در سیاست خارجی خود را نادیده گیرد، با نشانه‌هایی از تنش و بحران سیاست خارجی روبه‌رو خواهد شد.

جامعه بین‌المللی با ضرب‌الاجلی سه ماهه برای دستیابی به توافق با تهران روبه‌رو است که براساس آن اگر تا خرداد سال آینده گام مثبتی در راستای حل و فصل این پرونده برداشته نشود و تحریم‌ها کنار نرود، ایران درصدد کنار گذاشتن توافق اخیر با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برخواهد آمد.

بایدن تلاش دارد تا روند محدودسازی قدرت ایران را براساس شکل جدیدی از سازوکارهای به اصطلاح «هنر تحریم» تداوم دهد. اعضای تیم سیاست خارجی و امنیت ملی ایالا‌ت‌متحده در دوران بایدن دارای تجارب قابل‌توجهی در زمینه کنش راهبردی با ایران بوده‌اند.

رئیس‌جمهور آمریکا در کنفرانس امنیتی مونیخ، بخشی از مانیفست سیاست خارجی کشورش را در دوران پساترامپ به جهان اعلام کرد. بازگشت آمریکا به همکاری نزدیک با اروپا به‌عنوان متحد استراتژیک، یکی از این موارد است.

یادداشت/ ایران خود را پیروز منازعه با ترامپ و سیاست فشار حداکثری او می داند و دیگر حاضر نیست در قبال اخذ ثمنی بخس، اهرم های فشار خود را در زمینه هسته ای تقدیم طرف مقابل کند.

بعد از اینکه جو بایدن در انتخاباتی جنجالی توانست دونالد ترامپ رئیس جمهور این کشور را شکست دهد، به نظر می‌رسید که فصل جدیدی در حوزه روابط بین‌الملل در دولت آمریکا به وجود آمده است.