انتقادها به نحوه اداره کشور در دولت اصولگرای رئیسی با فروکشکردن تب تند انتخابات ریاستجمهوری که با سکوت اصولگرایان در برابر تغییرات مدیران و مسئولان همراه بود، این روزها افزایش یافته است.
ماجرا از مصوبهای در مجمع تشخیص مصلحت نظام آغاز شد، به مجلس دهم و حالا یازدهم رسیده است. در مجمع، افشای اموال مسئولان جرم و مستوجب مجازاتهای سخت دانسته شد.
از زمان امضای توافقنامه برجام تاکنون، یک عده از اصولگرایان اصرار دارند که این توافقنامه از هر جهت علیه منافع جمهوری اسلامی است و در مقابل، مدیران دولت روحانی و حامیان اصلاحطلب آن هم تأکید میکنند که این توافقنامه از هر جهت، منافع و مصالح نظام را تأمین میکند.
با افزایش احتمال ازسرگیری مذاکرات وین، حمله نمایندگان مجلس و اصولگرایان تندرو به ظریف با هدف عدم بازگشت ایران به میز مذاکرات در وین، شدت گرفته است و از هر سو طعنه و کنایه و حملهای است که روانه طریف میشود. حال دلیل این واکنشهای تند احساسی چیست؟! یک اشتباه در فهم دقیق آنچه ظریف در یک گفتوگوی کلابهاوسی از وجود کلمه تعلیق به کار برد سبب موج گسترده انتقادها شده است.
اصل ۸۶ قانون اساسی میگوید که «نمایندگان مجلس در مقام ایفای وظایف نمایندگی در اظهارنظر و رای خود کاملاً آزاد هستند و نمیتوان آنها را بهسبب نظراتی که در مجلس اظهار کردهاند یا آرایی که در مقام ایفای وظایف نمایندگی خود دادهاند تعقیب یا توقیف کرد.» این اصل ناظر به مصونیت قضائی نماینده است.
دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین گفته است: دولت آقای رئیسی دولت خوشرزقی است و برخی از اقدامات اخیر که امیدبخش بوده، سبب تابیدن بارقه امید به قلب مردم شده است.
یکی از رفتارهای به نسبت غیراخلاقی که در جامعه ایران بهویژه نزد اصولگرایان جوان رواج دارد، فضاسازی رسانهای برای تعلق پستهای حکومتی به افراد است. هر کس برای خود چند نفر را دارد که او را به عنوان یکی از نامزدهای مهم فلان پست یا وزارتخانه معرفی میکنند تا از این طریق به نفع او فضاسازی صورت گیرد.
این روزها برخی تغییر مواضع در اصولگرایان دیده میشود که ذهنیت عمومی را نسبت به امکان نزدیک شدن دیدگاهها به یکدیگر و کاهش تنشهای سیاسی در جامعه کم میکند. از سوی دیگر فضای عمومی به گونهای است که کسی حرف دیگری را نمیشنود، بلکه ابتدا مواضعی را نسبت به هم منتسب میکنند، سپس آن مواضع مجعول را نقد و رد یا تخطئه میکنند.
سخنگوی شورای وحدت با اعلام حمایت این شورا از برنامه های ابراهیم رئیسی گفت: شورای وحدت برای موفقیت برنامه اعلامی رئیس جمهور تمام تلاش خود را به انجام خواهد رساند.
بعد از اتمام آخرین نشست علنی مجلس در هفتهای که گذشت، فهرست وزرای پیشنهادی دولت سیزدهم توسط رییسجمهور اعلام شد و روز شنبه نیز با اعلام رییس مجلس، اعلام وصول شد تا پایانی باشد بر گمانهزنیها، کابینهای که نه تنها فراجناحی نیست بلکه حتی به نظر میرسد در اردوی اصولگرایان هم گزینشی انتخاب شده است.
اتحاد بهمعنای همکاری صمیمانه و کار مشترک تا دستیابی به نتیجه قطعی، در سایه انعطافِ معقول و ازخودگذشتگی و توان اقناع در درون یک گروه یا بین چند گروه حاصل میشود. از این جهت، اتحاد نهفقط ضروریترین امر اجتماعی؛ بلکه بزرگترین فضیلت سیاسی نیز به حساب میآید.
اصولگرایان این روزها رفتاری ناامید کننده دارند.جلوی چشم شان علیرضا زاکانی اینگونه شهردار تهران میشود اما به جای آنکه به یاد دوران حسن روحانی فغان و فریاد کنند با ایما واشاره در حال اعتراض هستند!یعنی از آن همه بیپروایی وشجاعت در اعتراض به نیروهای اعتدالی و اصلاح طلب رسیدهاند به کنایههای ریز و نا مفهوم در پستوهای تاریک به گروههای حامی زاکانی!
وی همچنین گفت: تشکیل دولت فراجناحی که توسط رییس دولت آینده مطرح شده است؛ میتواند به افزایش مشارکت اجتماعی بیانجامد که البته در این صورت آقای رئیسی موجبات ناراحتی بخشی از اصولگرایان و محافظه کاران همراه خود را فراهم خواهد کرد؛ اما وی به رئیسجمهوری ملی تبدیل خواهد شد.
یکی از شعارها و ادعاهای اصلی اصولگرایان این است که مشکلات کشور با یک مجلس و دولت انقلابی و کار جهادی حل خواهد شد. خوشبختانه آنان هماکنون این شرط را محققشده میدانند زیرا دریافت آنان از مجلس و دولت بعدی انقلابی و جهادی است، طبعا برونداد آن نیز باید حل مسائل کشور باشد.
اصولگرایان به ویژه آنان که معتقدند دولت و حکومت مطلوب از دو هفته دیگر شکل میگیرد، وعدهها و شعارهای زیادی دادند. ادعاهایی در عرصه عدالت، مبارزه با فساد، توسعه، اشتغال، مدیریت کارآمد و هر چیز دیگری که به ذهن بیاید. برخی از این ادعاها بیشتر شعار توخالی است.
عضو فراکسیون روحانیون مجلس با بیان اینکه وحدت جریانهای سیاسی در شرایط جنگ اقتصادی ضروری است، گفت: تماسهای رئیسجمهور منتخب با اصلاحطلبان در راستای ایجاد وحدت میان سلایق سیاسی است.
اقدام یا ابتکار یک فعال سیاسی در اعلام یا علاقه به «نیروی چهارم»، اهل تاریخ سیاسی را یاد «نیروی سوم» خلیل ملکی می اندازد. حال آن که در جدال «مشارکت و انحصار» و دوگانه های دیگر به دشواری میتوان راه سوم و چهارم و پنجم گشود. هرچند شاید وجه مشترک این دو همان «دلیری و استواری اخلاقی» باشد که داریوش آشوری در توصیف نماد «نیروی سوم» به کار برده بود تا فرجام «نیروی چهارم» چه باشد...