اصولگرایان

انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری روزهای پایانی خود را سپری می‌کند و مناظره‌های نامزدها به پایان رسیده، این در حالی است که در یک سوی میدان جریان اصولگرا با کمک اهرم شورای نگهبان با دستی باز وارد عرصه شده و در گوشه‌ای از این میدان هماورد می‌طلبد و در سوی دیگر میدان جریان اصلاح‌طلب با دست بسته به تماشای این منظره نشسته‌ است.

به باور برخی، اشخاصی که خود را مستقل و یا خاکستری می‌نامند و از این طریق می‌خواهند از جریان اصولگرا ویا اصلاح طلب تبری جسته و عبور کنند، این ظرفیت را دارند که خطرناک‌ترین‌ها در شطرنج سیاسی ایران باشند.

ثبت نام داوطلبان ریاست‌جمهوری در فضائی پرشور و با نشاط برگزار شد و همگان چند روزی سرگرم شدند و غم‌های خود را به‌مناسبت کرونا، بیکاری و فقر موقتا از یاد بردند.

در شرایطی که واقعا اقتصاد ایران سخت‌ترین روزهای خود را تجربه می‌کند، معلوم نیست کسانی که با شناسنامه راهی وزارت کشور شدند، با خود چه فکر کرده‌اند و چه برنامه‌ای برای اداره کشور دارند؟

کاملا روشن است که اصلاح‌طلبان در شرایط کاملا خاص و غیبت کاندیداهای حداکثری خود از آقای روحانی حمایت کردند، روشن‌تر آنکه آقای روحانی هیچگاه ادعای اصلاح‌طلبی نکرده و آقای خاتمی هم هنگام حمایت از ایشان در سال 84 بر این نکته تاکید کردند. دولت آقای احمدی‌نژاد کشور را به ورطه‌ای کشانده بود که هر آزاده دلسوزی برای خلاص شدن مملکت از آن پرتگاه موحش حاضر بود برای توقف آن روند مخرب از تمایلات خود بگذرد و به هر کاندیدایی غیر از موافقان آن اوضاع رای دهد.