اصولگرایان

جریان اصلاحات را شاید بتوان «گردن‌نگیرترین» جریان سیاسی با فاصله زیاد از دیگر جریان‌ها در پذیرش مسئولیت نامید؛ جریانی که منافع ملی را انحصاراً در تأمین منافع جریانی و سیاسی خود تعریف می‌کند و مادامی که این مناسبات یک‌طرفه و خودخواهانه برقرار نباشد، از پذیرش مسئولیت پرهیز و بلکه شانه خالی می‌کند.

خانم سخنگوی دولت گفته است «دولت به‌شدت فعال است تا با پیشبرد دیپلماسی که وظیفه ذاتی وزارت خارجه است جنگ را از ایران دور کند».

آذر منصوری، رئیس جبهه اصلاحات ماند. اگرچه انتخاب او با واکنش‌ها و مخالفت‌ها در درون اصلاحات شروع شد و این واکنش‌ها در بدنه اصلاح‌طلبی تا آنجا ادامه پیدا کرد که حتی نمایندگان احزاب در جلسه‌ها یکی در میان حاضر می‌شوند، اما گویا هنوز انگیزه‌ای برای اعمال تغییرات در جبهه اصلاحات وجود ندارد.

اصولگرایان تندرو درک درستی از ماهیت مبارزه و مقاومت فلسطین ندارند و آن را به زمانی اندک محدود می‌کنند و گمان دارند زندگی و سیاست جنگ است و دیگر هیچ.

این که چهره ای همچون محمدرضا باهنر با سابقه و پیشینه ای طولانی در جبهه سنتی حکمرانی و سیاسی اصولگرایی در مقطعی چنین حساس، دیدگاه هایی متفاوت از طیف فکری و جریان سیاسی خود ارائه می کند، نیازمند یک پروژه پژوهشی کیفی و تحلیلی است که چگونه می شود یک فعال سیاسی با اظهارنظر و بیان دیدگاه هایش، این گونه مورد شدیدترین حملات هم طیفی ها و هم جبهه های خود قرار می گیرد.

مواضع و اظهارنظرهایی در باره جنگ12روزه مطرح شد که علاوه برآنکه روایت پیروزی ارائه نمی‌کرد، در مواردی غیردقیق بود و حتی پاس گلی به دشمنان صهیونی می‌داد.

محمد مهاجری، تحلیل‌گر سیاسی و روزنامه‌نگار اصول‌گرا می‌گوید از تاسیس هر حزبی در ایران استقبال می‌کند، ولو اینکه این حزب توسط ورشکستگان سیاسی تاسیس شده باشد. او می‌گوید یکی از دلایل اصلی زیاد بودن تعداد احزاب در ایران به بحث آسان بودن قوانین تاسیس حزب برمی‌گردد.

از اصولگرایان نمی‌خواهم که خلاف حقیقت را بگویند ولی معتقدم که اگر خواهان قدرتمندی نظام مورد حمایت خود هستید سکوت و بدتر از آن ریاکاری نکنید و حقیقتی را که می‌بینید با ادبیاتی متین و سازنده بگویید والا شما هم در زیان‌هایی که دیر یا زود به این نظام وارد خواهد شد، شریک هستید.

بوروکراسی از زمان احمدی‌نژاد و با اتکا به درآمدهای نفتی و عدم نظارت بر او در استخدام افراد ناکارآمد آغاز شد.

یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های اصولگرایان با منتقدان وضع موجود به‌ویژه اصلاح‌طلبان این است، درحالی‌که اغلب تندروها متعهد به قدرت هستند، و در برابر هرگونه اقدامات حتی نادرست ولی‌نعمتان خود در دولت سکوت یا حمایت می‌کنند، در مقابل اصلاح‌طلبان متعهد به حقیقت هستند و وظیفه نقد دولت منسوب به خود را ترک نمی‌کنند؛ چه‌بسا در این میان برخی زیاده‌روی هم کنند.

جنگ ۱۲ روزه‌ای که اخیرا میان ایران و ائتلاف اسرائیل و امریکا رخ داد، صرف‌نظر از تحلیل‌های ژئوپلیتیکی و نظامی، حامل یک پیام مهم در ساحت اجتماعی و ملی بود؛ پیام بازگشت احساس تعلق عمومی به کشور.

یک فعال سیاسی اصولگرا، هرآنچه باعث ایجاد دوقطبی در جامعه، تقسیم مردم به "خودی" و "غیرخودی"، حذف برخی سلایق در جامعه، اختلاف بین قومیت‌های کشور و ایجاد نارضایتی بین مردم شود را آفت‌هایی عنوان کرد که منجر به ضربه خوردن انسجام ملی می‌شود و تاکید کرد که حاکمیت باید جلوی این مسائل را بگیرد.

محمود احمدی‌نژاد، رییس جمهوری پیشین ایران چهارشنبه 14 خرداد 1404 نه در تهران و در حرم امام خمینی که در بوداپستِ مجارستان بود تا به عنوان میهمان ویژه در کنفرانس "پایداری در جهان در حال تغییر" سخنرانی کند.

رسانه اصولگرا با انتقاد از مواضع غلامرضا قاسمیان، نوشت: رهبر معظم انقلاب در دیدارهای متعددی، از جمله در دیدار مسئولان و دست‌اندرکاران حج، به روشنی تأکید کرده‌اند که حج جای رفتارهای احساسی، شعاری و ساختارشکنانه نیست.

یک دسته و فرقه سیاسی که هم در مجلس و هم در برخی دستگاه‌ها و رسانه‌ها هستند و خود را فریبکارانه عدالتخواه و ولایتمــدار می‌نامند، در این فرصتی که کشور فضای خوبی دارد و از اختلافات جناحی که زمانی با جریان اصلاحات، اوج گرفته بود، خبری نیست، گویا می‌خواهند این خلأ را پرکنند و دوقطبی‌های نامیمون سیاسی را به اوج برسانند!

روزنامه اصولگرای فرهیختگان نوشت: پوتین با انتقال اورانیوم ایران به روسیه مخالفت کرده است.

تقریبا همه روزنامه ها اعم از اصولگرا و اصلاح طلب با ملاحظاتی به استقبال از مذاکره شنبه بین عراقچی و ویتکاف رفتند اما روزنامه کیهان تنها روزنامه ای است که بر طبل مخالفت می کوبد

روزنامه اصولگرا نوشت: اگر بپذیریم که براساس مدعیات ابطحی، احمد آقا قدرت اصلی کشور در زمان امام بوده، لابد خود ایشان امام را به زعم ابطحی در شرایط نیمه حصری قرار داده و به عبارتی امام را کانالیزه می‌کرده که چه اخبار و گزارش‌هایی به امام برسد و چه نرسد!

نزدیک به هشت ماه از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم و پیروزی مسعود پزشکیان می‌گذرد. تب و تاب انتخابات در همه حوزه‌ها فروکش کرده به جز یک مورد؛ اختلاف نظر و گلایه‌های حلقه نزدیکان محمدباقر قالیباف و سعید جلیلی. سوال اصلی و مسئله ریشه‌ای در این اختلاف‌نظر به یک تصمیم بازمی‌گردد؛ اگر یکی از دو نفر جلیلی و قالیباف به نفع دیگری کنار رفته بود چه اتفاقی می‌افتاد؟

هیچ رویدادی به اندازه انتخابات۱۴۰۳ ماهیت قدرت‌طلب، انحصارطلب و خطرناک جناح تندرو اصولگرایان را برملا و آشکار نکرد.