آنان‌که مدعی‌اند رئیس‌جمهور اختیاری ندارد یا قانون اساسی را نخوانده‌اند و نمی‌دانند چه مسئولیتی را قرار است رئیس‌جمهور بپذیرد یا خوانده‌اند قصور و تقصیر خود را در عدم اجرای قانون اساسی می خواهند به گردن دیگران بیندازند.
در معماری سیاسی برخی کشورها این گزینه را محفوظ نگه می‌دارند که نظامیان به مثابه یک گزینه نهایی برای فصل اختلافات مطرح باشند، هر‌چند در ایران به دلیل ماهیت نظام سیاسی چنین گزینه‌ای فعلا موضوعیت ندارد. نیروی نظامی هر کشوری آخرین هسته سخت آن کشور است که در برابر حوادث واقعه کارساز است.
به تلقی افکار عمومی، پنهان‌کاری بخشی از ویژگی‌های نظام تدبیر در کشور است. در این شرایط افکار عمومی را به‌سختی می‌توان راضی کرد که در پس هر پدیده یا اتفاق یا امضای اسناد یا هر اتفاق دیگری زوایای پنهان دیگری وجود ندارد. هنوز افکار عمومی آمار دقیقی از تلفات حوادث آبان ماه 1398 ندارد. در این شرایط اعتماد عمومی به‌شدت مخدوش می‌شود.
از نظر جو بایدن که رسما نیز آن را خاطرنشان کرده است، اولویت اصلی او اوضاع داخلی امریکا و آشتی دادن مجدد امریکایی‌های متفرق شده توسط ترامپ بوده و در سیاست خارجی نیز ایالات متحده دوران بایدن توجه اصلی خود را به روابط متلاطم با چین و منطقه آسیا به جای خاورمیانه معطوف خواهد داشت.
وقتی از هویت ملی سخن می‌گوییم، به این معناست که ما ذات متکی به نفس داریم. هویت داریم. این هویت را دوست داریم و با آن، همزاد و همراه هستیم و خود را جزء آن می‌دانیم و در چارچوب آن نفس می‌کشیم.
تمام کوشش انتخاباتی از سوی هر گروهی در ابتدا باید به بهبود جایگاه و اساس این انتخابات معطوف شود. اگر رقابتی خوب و کامل شکل بگیرد فردی که انتخاب می‌شود در اهمیت دوم و شاید چندم قرار دارد. اگر این خودرو خوب باشد، باید باک آن را با رای مردم پر کرد، با باک خالی جایی نمی‌توان رفت، حتی اگر بهترین مارک خودرو باشد.
رشد قابل توجهی در عرصه تولیدات تسلیحاتی وموشکی و شناورهای نظامی داشته‌ایم که باعث افزایش میانگین نرخ رشد اقتصادی شده اما تامین معیشت مردم را به سبب تخصیص منابع بیشتر باین حوزه سخت‌تر نموده است.
در شرایطی که نارضایتی مردم از وضع موجود مسجل است و اصولگرایان هم در رسانه‌هایشان مدام این نارضایتی را بازتاب می‌دهند، نمایش آثاری مثل گاندو فقط به کار تشدید بحران همبستگیِ هیأت حاکمه می‌آید.
دکتر یارمحمدی؛ کارشناس مسایل اقتصادی در گفتگو با پرسون:
نگاه مردم به بازار طلا و ارز؛ رنگ سیاسی گرفته است
دکتر متین یارمحمدی؛ کارشناس مسایل اقتصادی گفت: عملا بازار طلا، سکه و ارز برای مردم عادی هم رنگ و بوی سیاسی به خود گرفته است تا جایی که خرید و فروش چند گرم طلا توسط عامه مردم با اطلاع از وضعیت سیاسی داخل و خارج از کشور انجام می گیرد که این ایجاد این نوع تفکر می تواند صدمات بسیاری بر دیگر حوزه های اقتصادی وارد کند.
در این کشور مشخص شده است که مسئولان همیشه بی‌گناه هستند و مقصر مردم هستند و کاسه و کوزه‌ها سر آنها می‌شکند.
اگر متولیان امر مصمم به پشتیبانی از بخش تولید هستند، باید موانع را از پیش پای تولیدکنندگان واقعی بردارند تا آنان بتوانند به‌راحتی و با کمترین دل‌مشغولی به فکر گسترش تولید، برخورداری از منافع ناشی از مقیاس بالای تولید و تسخیر بازارهای منطقه و جهان باشند.
هر مقدار انتخاب رئیس‌جمهور با دقت بیشتر و درست انجام شود امید به بهبود شرایط نیز افزایش می‌یابد و بالعکس، خصوصا" اینکه مردم ما، تجربه انتخاب نادرست را دارند و نتیجه انرا هم دیده و چشیده اند!
چینی‌ها بسیار پایبند به مگااستراتژی خود یعنی «صعود صلح‌آمیز» هستند و با آرامش و صبوری و بدون تحریک بازیگران عمده نظام جهانی کارهای خود را به پیش می‌برند. در‌حالی‌که اقدامات ایرانی‌ها بیشتر مبتنی بر حضور و بروز و نفوذ عینی، نمایش قدرت و آرمان‌گرایی است.
به‌دلیل برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری و تغییر دولت، سال ۱۴۰۰ را شاید بتوان نوعی تعلیق و انتظار برای اقتصاد کشور دانست. رشد اقتصادی احتمالا مثبت اما پایین، نرخ تورم بالا به همراه نابسامانی‌های بازار و مشکلات معیشتی مردم را از مختصات اقتصادی سال جاری می‌توان برشمرد.
عقلانیت ابزاری که مبنای نظریه وابستگی متقابل است، ایجاب می‌کند، کشوری که ظرفیت‌های محدودتری دارد، حداکثر بهره‌مندی ممکن را از مزیت‌های رقابتی بازار برای بهینه‌سازی دستاوردهای خود ببرد و با تنوع‌بخشیدن و افزایش طرف تقاضا به نرخ‌های بالاتری دست پیدا کند.
بورس در نوروز سنت‌شکنی کرد و پس از ۶ سال مجددا شاهد افت نماگر اصلی خود در روزهای نیمه‌تعطیل نوروز بود. ارزش معاملات خرد نیز در محدوده کمتر از ۵ هزار میلیارد تومان برآورد شد تا بازار سهام، بهار خود را با رکود آغاز کند.
حساسیت گسترده شهروندان ایرانی نسبت به امضای برنامه 25 ساله همکاری‌های جامع ایران و چین کاملا بجا و ناشی از آگاهی و احساس مسوولیت آنان در برابر سرنوشت و آینده کشور است و باید از آن استقبال کرد و پاسخ شایسته و شفاف به آن داد.
بعضی از مقامات امریکایی هنوز تحت تاثیر استراتژی دونالد ترامپ مبنی بر نمایش قدرت برای قابلیت مانور بیشتر در مذاکرات باشند. با این حال، تشدید خطرناک این موضوع می‌تواند نتیجه معکوس داشته باشد.
شعار سال جدید همانند اکثر سال‌های اخیر به مقوله «تولید» اختصاص یافته که هم نشانگر اهمیت موضوع است و هم نشانگر اینکه اهداف حمایت از تولید آن‌گونه که انتظار می‌رفت، تحقق نیافته است.
آنچه در طول تمامی این سال‌ها ریشه عدم ثبات و دامنه نوسان شدید را در نرخ تورم ایران پابرجا کرده، وابستگی شدید اقتصاد ایران به درآمدهای نفتی، اتخاذ سیاست‌های نادرست اقتصادی و وضع تحریم‌های چندجانبه است.
برنامه جامع همکاری ایران و چین ضرورت انکار‌ناپذیری است که نباید مقابل آن منفعل بود. مشی و رویه دولت چین مانند سیلی در حال فراگیر شدن در پهنه و گستره عالم است؛ یا باید نشست و نظاره کرد که این سیل خانه براندازد یا همراه شد و از خسارات کاست.
مقایسه قرارداد ایران و چین با قرارداد ترکمانچای یک قیاس مع‌الفارق و ناشی از بی‌اطلاعی نسبت به تاریخ است.
سیاست چماق و هویج carrot and stick در برنامه کاری استعمارگران قرار داشت تا زیردستان خود را بدوشند و تنبیه کنند و گاهی امتیازاتی هم برای آنان قایل شوند. این مطلب در مورد امریکا و هم پیمانانش در مورد سیاهان و رنگین پوستان داخل کشور خودشان هم صادق است. سیاست سودطلبی لیبرالی ایجاب می کند تا استعمارگران برای بهره کشی راه های گوناگونی را تجربه کنند.