نرخ خودکشی در ایران از میانگین جهانی کمتر است ولی چون روند افزایشی دارد و در دهه گذشته حدود ۴۰ درصد بیشتر شده، نیازمند اراده جدی برای شناخت و اقدام است.
روز 6 نوامبر وقتی رسانه ها از پیشتازی و در نهایت پیروزی قطعی ترامپ در انتخابات خبر دادند، نوعی نگرانی در بین تحلیلگران سیاست خارجی کشور ایجاد شد. سؤال اصلی که ذهن همه این تحلیلگران را به خود مشغول داشته این است که آیا سیاست خارجی ترامپ در این دوره جدید نیز تداوم همان سیاستهای خصمانه دوره قبل است و دولت و مردم ایران باز هم باید منتظر تشدید تحریمها، فشارها و توسعه نا امنی در حوزه ژئوپلیتیکی پیرامونی خود باشند؟
محمد مهدی دارا فعال رسانه ای در یادداشتی نوشت:
راهبردی ناموفق: انتقام از غیرنظامیان در هنگام شکست
حملات مکرر رژیم صهیونیستی به مناطق غیرنظامی در لبنان، که در پی شکست‌های نظامی رخ می‌دهد، منجر به کشته شدن بیش از ۲۰۰ کودک و آسیب‌دیدگی ۱۴ هزار تن دیگر شده است. این بمباران‌ها نه تنها جان انسان‌ها را تهدید می‌کند، بلکه به بی‌خانمانی و آسیب‌پذیری اجتماعی مردم این منطقه دامن می‌زند، در حالی که جامعه جهانی باید در برابر این نقض فاحش حقوق بشر واکنش نشان دهد.
رفتار سیاسی دکتر پزشکیان در کمپین‌های انتخاباتی او، نوعی از اخلاق سیاسی را به ذهن می‌آورد که اگر بخواهیم به‌دقت آن را بررسی کنیم، دو جنبه از سیاست را شامل می‌شود.
عراق به علت مشکلات ناشی از حضور خارجی ها و برخی چالش ها از منظر یگان های پدافندی دارای ضعف هایی است و اسرائیل هم از این ضعف های استفاده کرده و توانسته است از حریم هوایی عراق برای تجاوز سود بجوید از این رو بعید نیست که ایران قصد داشته باشد که به عراق در ایجاد امنیت هوایی کمک کند و سامانه های تدافعی و دفاع هوایی خود را به منظور تامین امنیت هوایی عراق در اختیار نیروهای نظامی عراق قرار دهد.
با سانسور اخبار قتل زنان، نمی‌توان جلوی گسترش خشونت را گرفت. مرگ یک خبرنگار به دست همسر وکیل را چنانچه بخواهیم دسته‌بندی اجتماعی کنیم، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
اسرائیل در فضای تبلیغاتی و عملیات روانی از یک طرف وانمود می‌کند در جنگ با حزب‌الله به پیروزی رسیده است و از سوی دیگر به جنگ ادامه می‌دهد و مانع برقراری آتش‌بس در جبهه‌های غزه، لبنان و سرزمین‌های تحت اشغال آن در کل جغرافیای فلسطین اشغالی می‌شود. این کاملا یک تاکتیک برای رسیدن به اهدافی است که اسرائیل از رسیدن به آن در تردید می‌باشد.
سخن گفتن در این زمینه که رفتار مناسب با میلیون‌ها افغانستانی که از چهل و چند سال پیش تا همین اواخر به کشور ما آمده‌اند چه میتواند باشد، کاری سخت و پرغصه است و من توان پرداختن به آن را ندارم، اما نکته‌هایی هست که بیان آن‌ها شاید کمک کند به چاره‌اندیشیِ دست‌اندرکاران و کارشنایانِ این حوزه. در این یادداشت، به یک نکته‌ی کمتر پرداخته‌شده می‌پردازم.
ما در بانک ملی ایران با باور به این مهم که نقش ما در اقتصاد «بانکداری» است و باید به جای بنگاهداری از «بنگاه‌‌‌سازی» حمایت کنیم؛ خروج از بنگاهداری و واگذاری سهام بانک ملی ایران در بنگاه‌‌‌ها و شرکت‌‌‌های وابسته را به عنوان یک راهکار اجرایی اثر‌بخش در مسیر بهبود چابکی بانک ملی ایران پیگیری کرده‌‌‌ایم.
ناترازی برق و احتمالا گاز را در آستانه فصل سرد موضوعی مناسب برای تحریک افکار و عواطف علیه دولت پزشکیان یافته‌اند. وزیر نیرو و بسیاری از مدیران سابق باید پاسخگو باشند، اما به قاعده ای که بالاتر گفته شد، نه تنها پاسخگو نیستند، احتمالا مدعی و طلبکار هم شده اند.
اما وقتی شما و امثال تان بر فیلترینگ اصرار می‌کنید، خانواده‌ها برای کار‌های روزمره‌ای مانند ارسال پیام و خرید و فروش اینترنتی در این پلتفرم‌ها و دیدن محتوا‌های مورد علاقه، مجبور به نصب فیلترشکن می‌شوند و بعد از آن، به راحتی چند لمس و کلیک، هزاران سایت با محتوا‌های غیر اخلاقی در دسترس خانواده‌ها و از جمله کودکان و نوجوانان قرار می‌گیرد.
پی‌آمدهای انتخابات آمریکا که بی‌تردید زلزله‌ای سیاسی در مقیاس گسترده است فراوان و چندلایه می‌باشد. در سطح ملی، در ایالات متحده، انتخاب ترامپ مخصوصاً با ترکیب جدید کنگره، به تغییرات عمده‌ای منتهی خواهد شد.
ترامپ برای حل مساله فلسطین نیاز به کمک ایران دارد و ایران نیز خواهان رفع تحریم‌هاست و از قضا ترامپ هم ادعای رفع تحریم کرده است. اینجاست که ایران میتواند با تلاش در میدان و دیپلماسی به امتیازاتی دست یابد.
به‌عنوان نهاد اصلی سیاست‌گذاری پولی و نظارت بر نظام بانکی در هر کشور، نقش حیاتی در حفظ ثبات اقتصادی و مالی ایفا می‌کند.
وقتی رسانه‌ها بخشی از برنامه‌ها و هزینه‌های رژیم صهیونیستی برای تحت تأثیر قرار دادن افکار مردم در اروپا و آمریکا را افشا کردند؛ سخنگوی هیئت رژیم صهیونیستی در اتحادیه اروپا در واکنش به این گزارش‌ها به پولیتیکو گفت: «جنگ فقط در زمین نیست.» بله؛ جنگ فقط روی زمین نیست؛ جنگی به همان اندازه واقعی در افکار ما جریان دارد. جنگ واقعی اینجاست اما ما هنوز این جنگ را باور نکرده‌ایم.
ترامپ یک شخصیت تاجرمسلک است و همه چیز را از زاویه سود و زیان می بیند. در دور اول ریاست جمهوری اش صراحتا گفت که آمریکا هفت تریلیون دلار در خاورمیانه سرمایه گذاری کرده و هیچ سودی نصیبش نشده و باید نیروهای خود را از این منطقه خارج کند.
گاهی احساس می‌شود وزیر خارجه و مقامات دیگر دولت یادشان رفته چرا و به چه علتی این دولت رای آورده! خب گاهی آدمی مجبور است تن به حرکات موزون بدهد، اما بیشتر از آن را که نخواسته‌اند!
آیا کشورهای عربی که در همسایگی ملت فلسطین هستند هیچ احساس وظیفه ای برای دو میلیون انسان آواره و گرسنه زیر بمبارانهای وحشیانه نمی کنند؟!
آنهایی که در ظاهر نقش سخنگویان و فعالان ستاد دموکرات‌ها در ایران را بازی می‌کنند و در اصل، آب به آسیاب ستاد عملیات روانی جمهوری‌خواهان علیه ایران می‌ریزند، باید به این سؤال ساده پاسخ دهند که چه تفاوتی میان راهبرد فیل و الاغ در برابر ایران وجود دارد؟ آیا این تفاوت جز در تاکتیک‌ها و روش‌های دشمنی و فشار است؟ فیل‌ها از فشار حداکثری می‌گویند و الاغ‌ها دنبال فشار هوشمند هستند.
در دنیای پرچالش و رقابتی امروز، روایت اول از واقعیت‌ها و حقایق اجتماعی و تاریخی به ابزاری حیاتی در جنگ رسانه‌ای و پروپاگاندا تبدیل شده است.
سوال این است که تصمیم گیران طی ٢ ماهی که تا حضور ترامپ در کاخ سفید فرصت هست، می بایست چه استراتژی و راهبردی را ترسیم و تبیین و عملی سازی کنند تا حداکثر انتفاع و ارتقای ضریب امنیت ملی و خیر جمعی ایرانیان را در عرصه‌های مختلف در همین ابتدای کار روی میز معادله ۴ ساله پیش‌رو در برابر حقیقتی به نام ترامپ بارگذاری کنند.
طی یادداشتی از مرتضی نجفی قدسی بررسی شد:
چرا کشورهای اسلامی و عربی برای گرسنگی مردم غزه کاری نمی کنند؟!
آیا سازمان کنفرانس اسلامی با عضویت ۵۷ کشور، توان تأمین مایحتاج دو میلیون مردم بی پناه غزه را ندارد؟! پس فلسفه وجودی این سازمان برای چیست؟! مگر نه اینست که این سازمان برای دفاع از حرمت مسجدالاقصی تشکیل شده پس چرا به ملت فلسطین اینقدر بی توجهی می کنند؟!
آنچه که این پیروزی را از اهمیت بیشتری برخوردار کرده این است که جمهوری خواهان علاوه بر فتح کاخ سفید، مجلس سنا، مجلس نمایندگان و دادگاه عالی را هم در اختیار خواهند داشت . این شرایط میتواند قدرت بسیار بیشتری به رییس جمهور برای اجرای برنامه هایش بدهد.
