در کلامی ساده‌تر، گردشگری روستایی که شاخه‌ای از صنعت عظیم گردشگری به شمار می‌آید، تمام فعالیت‌های گردشگری در این محیط‌های دل انگیز را در برمی‌گیرد. از سبک زندگی و هنر و فرهنگ گرفته تا میراث نواحی و تاریخ و خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها و صنایع سنتی و منحصربه‌فردی که امکان تعامل بین ساکنین روستا و گردشگران را فراهم می‌کند.
به گزارش سایت خبری پرسون، محمدرضا هادیلو در یادداشتی نوشت: از زمانی‌که از گردشگری به عنوان یک صنعت نام برده شد و آن را به حوزه‌ها و بخش‌های مختلف تقسیم کردند، انگار نزدیک شدن به این صنعت سخت‌تر شده است. با اینکه گردش مالی و درآمدزایی صنعت گردشگری در کل دنیا بر کسی پوشیده نیست، اما هر کسی به خود اجازه نمی‌دهد سهمی از آن داشته باشد، چون فکر می‌کند ابتدا باید سرمایه زیادی داشته باشد تا بتواند سود خوبی ببرد.
ولی حقیقت این است که صنعت گردشگری با همان داشته‌های بومی و فقط با کمی ذوق و تبلیغ، بالاترین سطح اشتغالزایی و تولید و سودآوری را به همراه دارد.
اگر از موزه‌ها، ساختمان‌ها و بنا‌هایی که با معماری خاص خودشان بینندگان زیادی را جذب می‌کنند، فاکتور بگیریم، اصل صنعت گردشگری به روستا‌ها و صنایع موجود در این مناطق و طبیعت و غذا‌ها و صنایع محلی باز می‌گردد.
در کلامی ساده‌تر، گردشگری روستایی که شاخه‌ای از صنعت عظیم گردشگری به شمار می‌آید، تمام فعالیت‌های گردشگری در این محیط‌های دل انگیز را در برمی‌گیرد. از سبک زندگی و هنر و فرهنگ گرفته تا میراث نواحی و تاریخ و خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها و صنایع سنتی و منحصربه‌فردی که امکان تعامل بین ساکنین روستا و گردشگران را فراهم می‌کند.
امروزه گردشگری روستایی، راهی برای حمایت از مردم محلی در زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی است و این توانایی را دارد که چارچوبی در جهت توسعه پایدار روستایی فراهم کند.
ضمن اینکه این توسعه پایدار در مناطق روستایی، اغلب از طریق پروژه‌های کوچک مقیاس محلی که اتکای کمی بر استفاده از منابع طبیعی دارند، حاصل می‌شود.
با این اوصاف امروزه در تمام دنیا به روستا‌ها به عنوان ظرفیت‌های عظیمی که با کمترین سرمایه‌گذاری و فقط با بهره‌مندی از داشته‌هایشان می‌توانند به درآمدزایی بالایی برسند، نگاه می‌شود. تا جایی که صنعت گردشگری بخش بزرگی از سهمش را مدیون این مناطق است.
در همین ارتباط مفهومی تحت عنوان گردشگری جامعه محور روستایی وجود دارد که تأکید آن بر مشارکت جامعه محلی و تقویت هویت این افراد است که می‌تواند توأمان کیفیت زندگی آنها و همچنین پایداری زیست محیطی طبیعت را ارتقا دهد.
در چارچوب گردشگری جامعه محور روستایی، فعالیت‌های گردشگری از قبیل تأمین اقامتگاه، غذا، راهنمای محلی و همچنین فروش صنایع دستی از سوی افراد بومی و محلی انجام می‌شود.
حال با توجه به موقعیت جغرافیایی ایران و آب و هوای متنوع و استان‌هایی که هرکدام به اندازه یک کشور توانمند هستند، در کنار ویژگی‌هایی مثل تاریخ کهن چندین هزار ساله، چشم انداز‌های طبیعی زیبا و همچنین میراث فرهنگی غنی، گردشگری روستایی و گردشگری جامعه محور از مناسب‌ترین گونه‌های گردشگری برای توسعه به شمار می‌آید.
در این میان بوم‌گردی بخشی از گردشگری روستایی است که طی سال‌های اخیر در روستا‌های ایران رواج یافته و می‌تواند حرکت مثبتی در جهت احیای اقتصاد این مناطق باشد.
اقامتگاه‌های بوم‌گردی از طریق سازگاری با محیط طبیعی و جوامع محلی و اقتصاد می‌توانند پایدار بمانند و با جایگزین کردن هتل‌های معمولی و اقامتگاه‌های بوم‌گردی تعداد آنها را افزایش دهند و از این طریق به توسعه پایدار گردشگری برسند.
امروز به جای اینکه پیوسته از صنعت گردشگری و درآمد بالای آن در جهان صحبت کنیم، بهتر است سراغ ظرفیت‌های موجود در روستا‌ها برویم و به احیای برخی فرهنگ و هنر و صنایع دستی بپردازیم.
شناخت جاذبه‌های روستایی به لحاظ موقعیت جغرافیایی خاص آنها، ظرفیت تبدیل شدن این مناطق به قطب‌های بزرگ گردشگری را بالا می‌برد.
مشکل امروز گردشگری ایران در تعدد تصمیم‌گیران و مسائل مدیریتی و ضعف در زیرساخت‌هاست.
خوب است بدانیم صنعت گردشگری در دنیا طی نیم قرن اخیر به یک تجارت بین‌المللی تبدیل شده است و حالا تمام کشور‌ها سیاست‌های مناسبی را برای جذب گردشگران خارجی تعریف کرده و در دستور کار دارند.
بنابراین وقت آن رسیده است ایران هم در سیاستگذاری گردشگری از دیدگاه‌های تاریخی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی الگوی مطلوبی تعریف کند و بر اساس آن به برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری بپردازد.
منبع: جوان آنلاین
