یادداشت

در شرایطی که جمهوری اسلامی ایران به دلیل چالش های موجود در پرونده هسته ای خویش و برخی موضوعات دیگر، رودرروی آمریکا و کشورهای اروپایی قرار گرفته و اساسا در دولت سیزدهم نگرش مثبتی نسبت به عملکرد کشورهای غربی و توسعه روابط با آنها وجود ندارد، سیاست «نگاه به شرق» و به ویژه رابطه با روسیه از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است.

هر سال، مناسبت «روز خبرنگار» در هفدهمین روز مرداد که فرا می رسد، فرصتی است تا در کنار تکریم ها و تهنیت ها که امری شایسته است، جامعه خبرنگاری کشور کارکردهایش را بازنگری کند و از خود بپرسد که چه قدر در انجام وظایف حرفه ای اش توفیق داشته است؟

تصاویر تلسکوپ جیمز وب، یک رویه زیبایی‌شناسانه دارند که برای هر بیننده‌ای جذاب است.
این روزها آمارهایی از سوی برخی رسانه‌ها اعلام می‌شود که سوالاتی را در اذهان مردم ایجاد می‌کند.
به‌طور قطع‌، قیمت‌گذاری دستوری بر بازارسرمایه تاثیر منفی خواهد داشت. به همین راحتی موضوع این نوشتار می‌توانست همین جا خاتمه یابد و باید هم، چنین می‌بود؛ اما از آنجا که به مرحله‌ای از حیات نوشتارهای اقتصادی خود رسیده‌ایم که اگر ستون‌نویس‌های ما موضوعی نیابند، باید از ارتفاعی، جایی خود را پرتاب کنند و نوعی توجیه اقتصادی برای آن بیایند تا ستون مزبور تعطیل نشود و حتی گاهی حرفه‌ای‌‌‌های اقتصاد و استراتژی هم، همدیگر را نمی‌فهمند، من هم به سیاق این‌‌‌گونه نوشته‌ها همان دلایل را با پوزش عمیق از فرهیختگان اقتصادی سرزمینم، به‌صورتی کاملا نخ‌نما و با ژستی روشنفکرمابآنه تکرار می‌کنم؛ با امید به آنکه روزی به آن توجه شود.
جمعی از دوستان دوران تحصیل، گاهی دور هم جمع می‌شویم و گپ می‌زنیم. همه بالای بیست و چند سال، سابقه کار اداری داریم و در دوره‌ها و دولت‌های مختلف کار کرده‌ایم.

یک سال از استقرار دولت جدید در جمهوری اسلامی ایران گذشته است. اگرچه امید، اصلی‌ترین شعار دولت نبود؛ اما از اولین روزهای شروع دولت جدید امید زیادی در دل مردم و فعالان کسب‌وکار شکل گرفت که عمده آنها حول محور نحوه تعامل دولت با دنیا و فضای کسب‌وکار بود؛ چرا که این بار این امید زنده شد که دولت یکپارچه با سایر ارکان نظام، در تصمیم‌گیری‌های اقتصادی و غیر‌اقتصادی، کمتر با چالش مواجه خواهد بود و با هماهنگی کاملی که ایجاد می‌شود، بسیاری از مسائل حل و فصل خواهد شد.
حقوقدانان و مدافعان حقوق بشر در مقام تحلیل دلیل انشاء عهدنامه‌های بین‌المللی خاصه آن دسته از توافقات که منجر به تاسیس نهادها و مراجع بین‌المللی مانند جامعه ملل یا دیوان کیفری بین‌الملل شده است از یک فلسفه واحد و مشترک که همانا لزوم ایجاد امنیت در جامعه جهانی است دفاع کرده‌اند.
امنیت اساسی ترین مقوله در زندگی و به ویژه در حکمرانی در کشورها است. بدون آن نمی توان کاری انجام داد.

در شرایطی که طی ماه‌های گذشته شاهد تحولی معنایی و محتوایی در مورد برجام نبوده‌ایم، به نظر می‌رسد دورنمای احیای برجام کم‌رنگ شده است. اگرچه برخی تحولات مانند بحران اوکراین در این امر بی‌تأثیر نبوده، اما ریشه اصلی مشکل را باید در چارچوب سیاسی تنگی دانست که از ابتدا مبنای شکل‌گیری برجام بوده است.
سازمان آگهی های پرسون