خط فقر

چندی پیش معاون رفاه اجتماعی وزیر تعاون در یک برنامه تلویزیونی گفته است: «میانگین خط فقر در کشور برای خانواده ۴ نفره حدود ۴ میلیون تومان و برای شهر تهران کمی بیشتر و نزدیک به ۵ میلیون تومان است؟» در شرایطی که نمی‌دانیم این اعداد بیشتر جنبه طنز دارد یا واقعیت،ولی ما یک توافق سه‌جانبه داریم که دولت در کمیته دستمزد در بهمن‌ماه ۹۹، زیر آن را امضا کرده.

علائمی که از روند مذاکرات وین ساطع می‌شود و به ما می‌رسد و برداشتی که از شرایط و اوضاع و احوال جهانی و کشور خودمان داریم، بوی حل مشکلات برجام است که به مشام می‌رسد. اتفاق خوبی که در پی آن بار فشار بر مردم کم می‌شود، وضع دولت بهتر می‌شود و شرایط اقتصادی رو به بهبود می‌رود.

‌‌گسترش فقر در جامعه امروز ایران در چند دهه گذشته واقعیتی است که هیچ کارشناس و تحلیلگری درباره آن تردید ندارد. بااین‌حال چون مطالعه جامعی درباره تعیین سهم عوامل مختلف در افزایش جمعیت فقیر انجام نشده، طبعا سخنوران و تحلیلگران عوامل متفاوتی را در شکل‌گیری این پدیده دردناک مؤثر و مقصر می‌دانند.

این روزها کنار پیاده‌روها و در حاشیه خیابان‌ها افراد نسبتا مسنی را می‌بینیم که بساطی کوچک از چند قلم کالای ارزان‌قیمت مثل دستمال کاغذی، لیف حمام، کبریت و شانه سر و غیره را پهن کرده و کنارش نشسته‌اند. با نگاهی ملتمسانه و گاهی کلامی آرام از رهگذران درخواست خرید و کمک می‌کنند یا فقط به عابران نگاه می‌کنند و چیزی نمی‌گویند. معلوم است که کمتر خریداری پیدا می‌شود ولی گاهی عابری چند تومانی به این ظاهرا فروشنده‌ها پرداخت می‌کند.

تحلیل محتوای کلامی و مفهومی سخنان نامزدها در مناظره روز شنبه این معنا را به دست می‌دهد که کمر مردم ایران زیر بار گرانی خم شده، ارزش پول ملی کاهش یافته و قدرت خرید مردم از دست رفته، حجم نقدینگی افزایش چشمگیری داشته و خط فقر به طرز فجیعی رو به تزاید بوده، طبقه متوسط در حال حذف‌شدن و زباله‌گردی امری مرسوم در تمامی شهرهای ایران شده است.

تعریف مرز منافع مشترک در رسیدن به اشتغال پایدار یک امر ضروری و مهمترین اصل، در رفع موانع تولید است.

انبارلویی با اشاره به اظهارات رئیس جمهور مبنی بر اینکه «امروز هم اقتصاد ما بهتر می چرخد و هم سانتریفیوژها» نوشت: آیا خط فقر که در سال 1392 دو میلیون تومان بود امروز به 10 میلیون تومان رسیده، چرخ اقتصاد خوب می‌چرخد؟.