به گزارش سایت خبری پرسون، 2 روز پیش نرخ ویزیت پزشکان در سال ۱۴۰۰ اعلام شد. بر این اساس تعرفه‌های درمان به طور متوسط 28 ونیم درصد و نرخ ویزیت ۳۰ درصد رشد کرده است. این افزایش نرخ در حالی است که درآمد اکثر افراد کشور زیر خط فقر است. دسترسی به امکان‌های درمانی برای اکثریت جامعه محدودتر می‌شود.
بیمار شدن در این روزهای کرونایی یک مصیبت است و دردسرهای هزینههای گزاف درمانی مصیبتی بزرگتر برای مردم شریف کشور است.
در طی این سال‌ها شاهد افزایش بیمارستان‌های خصوصی و کاهش بخش خدمات درمانی عمومی بوده ایم. بر اساس آمارهای رسمی مردم ایران بیشتر از ۶۰ درصد هزینههای بیمارستان‌ها را خودشان پرداخت می‌کنند و هر ساله بیشتر از ۷۰۰ هزار نفر به علت سنگینی هزینههای درمانی و بهداشتی به زیر خط فقر سقوط می‌کنند.
گرانی دارو دردی قدیمی است
در خصوص گرانی دارو یکی از شهروندان به خبرنگار پرسون گفت: « پدر من بیماری قلبی داره. عملِ آنژیو انجام داده. هر دو ماه یکبار باید دارو براش بگیریم. کلا هم خارجین و هیچ‌کدومشون شامل هیچ بیمه‌ای نمیشن. ما هر دو ماه یکبار باید 5 میلیون دارو بگیریم. یه سری از داروهاش میگن نمونه ایرانیش هست که دکترش تأکید کرده به هیچ وجه ازشون استفاده نکنیم. ولی از اون طرف این هزینه هم واقعا برای ما سنگینه. »
با توجه به آن که ایران در شرایط تحریمی قرار دارد، هزینه های گزاف دارو باری بر دوش قشر نیازمند کشور است. شاید بگویید بیماران از داروهای داخلی مشابه خارجی استفاده کنند. اگر گذرتان به داروخانه ها برای تهیه دارویی خاص افتاد این جمله برایتان آشنا است: داروهای داخلی کارایی نمونه خارجی را ندارند و در صورت مصرف آن‌ها مکن است بیمار با خطر مواجه شود» بنابر این بیمار باید ناامیدانه منتظر عواقبِ مصرف داروی ارزان و نارکارآمدِ داخلی و یا اصلا عواقبِ مراجعه نکردن به پزشک باشند.
زور پول به اخلاق حرفه ای پزشکان می‌چربد
بخشی دیگر از داستان ناکارآمدی درمان به علت رفتارهای برخی پزشکان است. به طور مثال زمان بسیار کم به بیماران اختصاص می دهند، ساعت کاری طولانی و غیراستاندارد دارند و از کارتخوان استفاده نمی کنند و از پرداخت مالیات خودداری می کنند.
نمونه چنین رفتارهایی در نظام سلامت کشور کم نیست. به ویژه در مطب‌های خصوصی پزشکان متخصص که هیچ نظارتی روی کار آن‌ها وجود ندارد.
بیمه‌های بی‌شمار در کشور اما بی‌اعتبار
آزاد شدن تدریجی هزینه خدمات درمانی بخشی از روند پولی شدن درمان در کشور است. منشی یک پزشکِ عمومی در یک بیمارستان دولتی در این‌باره می‌گوید: « قبلاً این دفترچه‌های روستایی کلی اعتبار داشتن. الان دیگه کلا بی‌ارزش شدن. نه به درد ویزیت میخورن نه داروهای اصلی. فقط در حد همین داروهای دمِ‌دستی کار می‌کنن. الان ما ویزیتِ دفترچه‌های روستاییو آزاد براشون حساب می‌کنیم.»
«تنها طرحی که تو این چند سال به نفع بیمار بود همین طرح پزشک خانواده بود که به نظر من اون هم شکست خورد. الان تو بیمارستان ما پزشک خانواده فقط تو وقتهای اداری اینجا است. خب خیلی از دفترچه‌ها هم فقط برای پزشک خانواده کارایی دارن. یعنی طرف مثلا ۱۲ شب یهو مریض بشه مجبوره ویزیت آزاد پرداخت کنه. »
