یادداشت‌ها

زخم‌های این همه بی‌مهری، هرساله در ماه مهر؛ سرباز می‌کند و ما فراموش می‌کنیم که کودکان و نوجوانان امروز قرار است فردای این میهن را آباد کنند. این کودکان باید فردای امروز، برای ما برنامه توسعه و چشم‌انداز خوشبختی ترسیم کنند. همان «برنامه چشم‌انداز ۲۰ ساله»‌ای که سال‌های پیش نوشتیم و بر اساس آن قرار هست ایران در سال ۱۴۰۴ از همه نظر برترین کشور منطقه باشد.

از رئیس جمهوری گرفته تا بقیه وزرا و مقامات و مسئولان هماره از باید‌ها می‌گویند. چون می‌دانند نه آن باید‌ها تکلیفی می‌آورد و نه حتی تشر‌ها به جایی می‌رسد و نه اصلاً قرار است اتفاق یا تحول تازه‌ای صورت پذیرد و کاری به سامان برسد.

هم‌اینک در عمق 40، 50 و بعضاً 70 کیلومتری مرز ایران گروهک‌های مسلح و جنایتکار اخراج شده‌اند. این علاوه‌بر آنکه مرزهای شمال غربی ایران را از تعرض مصونیت بخشید، شمال عراق را نیز برای فعالیت‌های اقتصادی و... دولت عراق ایمن کرد و لذا می‌توان از آن به پیروزی بزرگ ایران و عراق یاد کرد.

مساله قتل‌های ناموسی که از سوی حقوقدانان و فعالان اجتماعی به امری نگران‌کننده مبدل شده حکایت از ناکافی بودن قوانین پیشگیرانه از یک سو و به نوعی نامشخص بودن آثار اجتماعی این مهم بر سلامت اجتماعی است! نگاهی به اقدامی که در اهواز صورت گرفت که نوعی نمایش خشونت در سطح شهر بود یا اقدامی که در دیگر جاها صورت گرفته مساله امنیت زنان و ترویج خشونت به بهانه ناموسی جامعه را دچار نوعی نگرانی ساخته است.

امکانات نابرابر آموزشی در بین کودکان تنها به نرخ فقر کودکان و سهم هزینه‌‌‌های آموزش از کل هزینه‌‌‌های خانوار خلاصه نمی‌شود. والدین در خانوارهای فقیر یا کمتر برخوردار، از سطح سواد تحصیلی پایین‌‌‌تری نیز برخوردارند و همین موضوع باعث می‌شود تا ظرفیت‌‌‌های آموزش کودک در خانه نیز در خانوارهای فقیر کمتر فراهم باشد.

تامین مالی بنگاه‌های اقتصادی از طریق وام‌های دستوری انحصارساز است. چنین به‌ نظر می‌رسد که بانک‌ها موظف می‌شوند به همه بنگاه‌های اقتصادی وام بدهند، ولی اصول اولیه اقتصاد به ما می‌گوید که کالای ارزان با خود، مشتری فراوان می‌آورد که وقتی با محدودیت منابع ترکیبش کنیم، تنها نتیجه‌ای که حاصل می‌شود دسترسی انحصاری «خواص» به منابع است.

تعلیم در نظام آموزش و پرورش به سرمایه مالی گره خورده و از «تربیت» شعاری بیش نمانده است! اگر این روزها اغلب از «شکاف نسلی» یاد می‌کنند. ریشه‌ها را باید در سیر نظام آموزش و پرورش جستجو کرد.

رهبر معظم انقلاب- ۲۱ خرداد ۱۴۰۲- در دیدار دانشمندان، متخصصان، کارشناسان و مسئولان صنعت هسته‌ای فرمودند: «امروز ملّت ایران، غرب‌گراها را تحقیر می‌کند. امروز ملّت ما کسانی را که دارای آن فکر و آن توهّمات هستند، دارد تحقیر می‌کند... به عنوان مثال امروز امکانات و پیشرفت هسته‌ای ما -  یعنی موجودی هسته‌ای ما - از صد برابرِ بیست سالِ پیش بیشتر است؛ یعنی امروز ما بیش از صد برابر سال ۸۲ که آغاز چالش هسته‌ای ما با غرب است و تحریم‌های پشت سر هم و مانند اینها موجودی هسته‌ای داریم؛

حسرت رسیدن به کاپ قهرمانی بر دلمان ماند و بی‌آنکه در دو رشته آزاد و فرنگی فکری به حال باران چشم‌های سرگردان کنیم، دست از پا درازتر به خانه برگشتیم.

لطفا از حقوق‌ها و خرج‌های بیهوده خود کم کنید. راستی چرا درباره یک سفر یک روزه به یک استان که فقط ۱۲۰ میلیون تومان باید هزینه غذای ۱۲-۱۰ نفر شده چیزی نمی‌نویسید؟!! اغلب هزینه‌های رسمی از این نوع بیهوده و مصرفانه است. اینها را کم کنید. ما هم زنده نباشیم مردم زنده‌اند!

در شهر تهران هرسال طرح‌های متعدد و متنوع امکان‌سنجی و همچنین طرح‌های توجیهی شهرسازی به‌منظور اخذ مجوزهای قانونی و ساخت‌وساز و توسعه کالبدی به شهرداری ارائه می‌گردد. این طرح‌ها در معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران و دبیرخانه کمیسیون ماده پنج تحلیل و ارزیابی می‌گردد. ارزیابی طرح‌ها در حال حاضر مبتنی بر تجربه و دانش کارشناسان و مدیران این مجموعه‌ها صورت می‌پذیرد.

هفته دفاع مقدس در شمار یکی از درخشان و حساس ترین مقاطع تاریخ انقلاب اسلامی قرار دارد که پرداختن به زوایای آن برای پیشبرد اهداف تعالی بخش نهضت تابناک ایران اسلامی ضرورت دارد.

ممانعت اروپاییان از عملیاتی شدن رفع تحریمهای موشکی ایران، فصل جدیدی از منازعات حقوقی و فنی را میان غرب و تهران رقم خواهد زد.

در حال حاضر قدرت‌های کهنه در حال افول‌اند. قدرت روزافزون سازمان‌هایی از جمله ‌شانگهای و بریکس از جمله مصادیق افول قدرت‌های کهنه است. سازمان همکاری ‌شانگهای دارای نه کشور عضو کامل، چهار کشور ناظر و ۱۴ شریک گفت‌وگو است. اعضای ‌شانگهای بیش از ۳۵ میلیون کیلومتر مربع و به عبارتی حدود یک چهارم خشکی کره زمین و ۶۰ درصد از خشکی اوراسیا و همچنین بیش از ۳ میلیارد نفر از جمعیت جهان را در برمی‌گیرند.

با پیچیدگی تاریخی، روانی و سیاسی باید گفت روابط آمریکا و ویتنام از پویایی و کنشگری خاصی برخوردار است. پویایی آن به منطق ترکیب استراتژیک و اقتصادی آن پیوند دارد. این محاسبات اقتصادی که ویتنام را به سمت پیوند با آمریکا برده است. آمریکا هم در راستای سیاست‌های کلان خود، ویتنام را وارد زنجیره تولید نیمه‌هادی‌ها می‌کند که خود بحثی استراتژیک است. در سطح استراتژیک، با وجود اینکه چین طرف اول تجاری ویتنام است؛ اما آنچه آمریکا و ویتنام را به هم نزدیک می‌کند، نگرانی از برآمدن بیشتر چین و هژمونی چین در منطقه شرق آسیاست.

رئیس جمهوری اسلامی ایران در جریان سخنرانی اخیر خود در هفتادوهشتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک نظام ناعادلانه حاکم بر جهان را به شدت مورد انتقاد قرار داد از جامعه جهانی خواســت تا نظام جدیــدی را برای تعاملات بین المللی تعریف کند.

بیش از سی سال است که توسط مجمع عمومی سازمان ملل ، ۲۱ سپتامبر بنام روز جهانی صلح نام گرفته است .هدف آن ترویج صلح و مهربانی و دوری از جنگ و خشونت بود.

گاهی برخی از مدیران ارشد طوری از اوضاع دفاع و تمجید می‌کنند که گویی از کرات دیگر به زمین آمدند و انبوه مشکلات را نمی‌بینند. انتقاد از عملکرد برخی از سازمانها و وزرا به معنی مخالفت با کلیت نظام نبوده و در صورت تداوم دفاعیات بی‌منطق از حرکات اداری و اجرایی، عاملی در جهت پذیرش معاندان خواهد شد. همانها که بعضی از واقعیات غیر قابل انکار را با بخش اعظمی از ادعاهای کذب ادغام کرده و رسانه‌های مختلف را پر میکنند.

آنچه میزان مطلوبیت و رفاه و ثروت را بسیار فراتر از حد تصور و به سطحی عظیم رساند، حرفه پیچیده و پرریسک بازرگانی داخلی و تجارت بین‌المللی کالاها بین ممالک گوناگون بود. ثروتی که بازرگانی عاید کرد از هیچ راه دیگر قابل تصور نبود. حلقه اتصال و نقطه وصل همه این تلاش‌ها به محل وعده یا میعادگاه فروشنده و خریدار که همانا نهاد «بازار» باشد، ختم می‌شد. بازار هر چه بزرگ‌تر و روان‌تر و آزادتر، مازاد رفاه خریدار و فروشنده بیشتر و رفاه و ثروت کل جامعه افزون‌تر می‌بود.

سایه سنگین تنافر در بالاترین و اصلی‌ترین نهاد سازمان ملل، شورای امنیت چنان اثرگذاشته است که هر دولت یا کشوری در جهان به قول معروف ساز خود را می‌نوازد، زیرا از مختصات اصلی روابط بین‌المللی، کنونی، حفظ منافع دولت‌هاست.

اروپایی‌ها هم به نظر می‌رسد، دیگر این جنگ را نمی‌خواهند. چه مردم اروپا چه دولتمردان آنها. آنها دلایل معقولی نیز برای مخالفت با ادامه این جنگ دارند. در همین 19 ماهی که از شروع جنگ می‌گذرد، چندین دولت فقط در انگلیس سرنگون شده است. سرنگونی دولت‌های بوریس جانسون و لیز تراس بی‌ارتباط با جنگ اوکراین نبود. بسیاری از کشورهای اروپاییِ درگیر جنگ اوکراین، و حتی آمریکا انتخابات گوناگونی پیش رو دارند و نامزدهای انتخاباتی در این کشور می‌دانند، دفاع از ادامه این جنگ پُر خسارت به نفعشان نخواهد بود چرا که، اگر اولین قربانیان جنگ اوکراین را، مردم اوکراین بدانیم، دومین قربانیان بزرگ این جنگ مردم همین کشورها هستند.

وجود اینترنت و خدمات آن به اندازه پول برای مردم تولید رفاه می‌کند. در حالی که در تولید ناخالص داخلی محاسبه نمی‌شود. برخی ارزیابی‌ها نشان داده که این محاسبات موجب افزایش ۶ درصدی در GDP می‌شود که رقم قابل توجهی است. به همین علت است که مردم حاضرند هزینه سنگین فیلترشکن را بدهند ولی دست از شبکه اجتماعی و اینترنت برندارند. فراموش نکنید که مردم برای ضدیت با حکومت یا علل سیاسی این هزینه را نمی‌دهند، نیازهای گوناگونی دارند که موجب رفاه آنان می‌شود.

اگر بعد از حادثه‌ی یورت، شورای عالی نظارت فنی و وزارت کار تکانی در جهت انجام وظایف نظارتی به خود می‌دادند، شاید انفجار معدن طرزه رخ نمی‌داد و مسئله مهم این است که حادثه‌ی تلخ بعدی در یک معدن دیگر از آنچه به نظر می‌رسد، نزدیک‌تر است و باید از همین حالا به فکر چاره بود.