دریغ بود که راوی زندگی، در خواهران غریب و قصه‌های مجید، خود در مقطعی که بر بام عمر ایستاده بود و تجربه و دانش و توانایی او می‌توانست زندگی بیافریند و به نسل‌های نو رهنمون شود، خود‌خواسته از سیر زندگی بازایستد و نخواهد به روایت عباس کیارستمی، یک بار دیگر برآمدن آفتاب را ببیند، طعم گیلاس را بچشد.
