احزاب و شخصیت ها

مثل خیلی چیزهای دیگر هنوز هم فکر می کنیم باید هرچیزی را یک جورهایی با امر مقدس پیوند بزنیم. این موضوع بیش از آن که به دغدغه دینی و معنوی ما برگردد یک جورهایی گریز از مسئولیت و شانه خالی کردن از کوشش و تلاشی هم پای دیگران است.

انتشار بیانیه جمعی از اساتید و پژوهشگران حوزه درباره حوادث اخیر با واکنش روزنامه جمهوری اسلامی مواجه شد.

رسانه اصولگرا نوشت: براندازان آلبانی‌نشین اساسا زیر‌ میز فوتبال به‌عنوان امر ملی زدند و بعد از رونمایی از ایده تجزیه‌طلبی و زیر بلیت سعودی رفتن در حوزه رسانه، این‌بار خود را در جبهه مقابل یک امر عمومی قرار دادند و به جمهوری اسلامی باز هم این گارانتی را دادند که همچنان با یک اپوزیسیون عقب‌مانده طرف است.

کیهان نوشت: در تاریخ جام جهانی، کم سابقه یا بی‌سابقه است که کسانی به دشمنان تاریخی یک ملت پناه ببرند، حمایت‌های انبوه سیاسی و رسانه‌ای بگیرند و با پروپاگاندای سنگین، خواستار حذف تیم ملی آن کشور از جام جهانی شوند!

جمهوری اسلامی با دست فرمان گذشته دیگر نمی تواند ادامه بدهد. این وضعیت بن بست مطلق است و امکان تداوم ندارد. سیستم هم در درون خودش این موضوع را احساس می کند.

مهاجرانی در یادداشتی نوشت: تیم ملى ایران هم بعد از فرود در مسابقه با انگلیس شاهد پروازش در مسابقه با ولز بودیم. فوتبال را بایستى در چارچوب خودش دید و داورى کرد. این که تیمى به جام جهانى راه پیدا مى کند، نشانه توانایى بازی کنان و تدبیر مربیان است.

با وجود اینکه تمام شواهد اصیل تاریخی و متنی گواه است که عقیده به تحریف قرآن در میان شیعیان دو سه قرن نخست مطلقا شایع نبوده و بعدا هم در سده های کلاسیک اسلام این اندیشه تنها در بخش بسیار محدودی از عالمان شیعی امامی رواجی داشته است.

در یادداشت پیشین نگاهی به شعار «زن-زندگی-آزادی» انداختیم و موضوعات «زن» و «زندگی» را بررسی کردیم. موضوع بعدی «آزادی» است خیلی خلاصه بگویم ما در ایران براساس قانون اساسی آزادی داریم . آزادی در بیان ، آزادی داشتن عقیده و ابراز عقیده ، آزادی در نوشتن ، ازادی در انتخاب.

نماینده تبریز در مجلس گفت: هر کسی آمد حرف بزند گفتند با آقا مخالفی یعنی رهبری را مقابل مردم قرار دادند در صورتیکه خیلی از کارهایی که اینها می گویند به رهبری ربطی ندارد. ناتوانی در پاسخگویی، نداشتن علم و احساسی عمل کردن نتیجه اش این شده است که بیشتر افراد را از نظر اعتقادی با مشکل مواجه کرده اند.

روزنامه فرهیختگان نوشت: رونقی که هیچ فرصتی را برای بازداشت شدن از دست نمی‌داد در اغتشاشات اخیر نیز کنار ننشست و درنهایت نیز دستگیر شد.

کیهان نوشت:روزنامه هم میهن در ادامه منفی بافی‌هایش مدعی شد تفاوت اکنون با سال 1376 که تیم ملی ایران بر استرالیا پیروز شد و به جام جهانی رفت، این است که جامعه آن روز خواستن و توانستن را باور داشت اما اکنون باور ندارد!(!)

اشتباه محاسباتی آشوبگران و سازمان‌های امنیتی و دولتهای تروریستی پشت صحنه آن در اتفاقات ۱۴۰۱ چند آسیب جدی به پیکر دنبال‌کنندگان براندازی جمهوری اسلامی وارد کرده است.

دبیر شورایعالی انقلاب فرهنگی گفت: طبق مصوبه این شورا دانشجویانی که عضو تشکل‌ها نیستند نیز می‌توانند تقاضای تجمع قانونی دهند و البته مسئولیت آن‌را بپذیرند.

هر کس سابقه حمایت مردم از تیم‌ملی فوتبال در بازی ایران و استرالیا، ایران و آمریکا یا حتی همین چهارسال پیش، در جام‌جهانی روسیه را به خاطر داشته و شادی آنها در قبال پیروزی‌های تیم ملی فوتبال ایران را دیده و شاهد این روزهایی باشد که برخی آرزو می‌کنند تیم ببازد، برای گل‌های تیم رقیب شادی می‌کنند و پرچمش را بالا می‌برند، جا دارد از خود بپرسد، چه شده است و این پدیده نتیجه چیست.

آقای خاتمی هم گفت که چند ماه پیش در صدد انجام همان کاری بوده که من انجام داده‌ام یعنی اعلام کناره‌گیری از سیاستِ روزمره و دل‌مشغولی به کارهای نظری و فکری و فرهنگی.

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:همزمان با آغاز مسابقات جام جهانی فوتبال قطر، گروه طالبان که خود را حاکم افغانستان می‌داند، اقدام به کشتار شیعیان هزاره در منطقه دایکندی نمود. در این کشتار بی‌رحمانه، جمعی از زنان، مردان و حتی کودکان به دست طالبان به قتل رسیدند

سید احمد علم الهدی نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی گفت: حوادثی که این ۷۰ روز رخ داد ثابت کرد که رویش‌ها چند برابر ریزش‌ها بوده و جبهه انقلاب اسلامی از نظر توانمندی‌های مادی و معنوی، مجهزتر و متعالی‌تر شده است.

کیهان نوشت: هیچ جای تعجب نیست که آخرین خیانت این گروه، جنگ با عزم و اراده و روحیه امیدوار ملت ایران، به بهانه مصاف تیم ملی در جام‌جهانی بود. جنگی که موجب سرشکستگی بی‌سابقه خودشان شد.

روزنامه همشهری نوشت: خدا رحمت کند مرحوم فروهر را. او جمهوری اسلامی را قبول نداشت، اما غیرت داشت. وطن‌پرست بود.

بعضی از معمم‌ها هم که امروزه ژست مخالفت گرفته‌اند، هنوز درنیافته‌اند که این شورشیان قصد دارند در آینده با همان عمامه حلق آویزان‌شان کنند.

حمایت چهره های سیاسی از تلاش برای آزادی زندانیانی که در ناآرامی های اخیر بازداشت شده اند به مذاق کیهان خوش نیامد و آن را کار اسراف غربگرا خواند!