غلامرضا شریعتی، نماینده مجلس و عضو کمیسیون عمران :
به گزارش سایت خبری پرسون، سیدحسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در یادداشتی نوشت: موضوع نگران کننده، افزایش افسارگسیخته هزینه های حوزه مسکن است؛ چه ساخت، چه رهن و چه اجاره و تغییراتی که مالکان معمولا در خصوص اجاره یا رهن می دهند و الان بیشتر علاقمند هستند هم مبالغ بالا به عنوان ودیعه بگیرند و هم مبالغ بالا را برای اجاره به صورت ماهانه اعلام می کنند و گویا هیچ قاعده ای هم ندارد.
شاید گفته شود ضوابطی اعلام شده ولی تجربه می گوید هیچ تابع قاعده بخشــنامه تعیین کف و ســقف درصدی که اعلام می کنند، نیستند. این موضوع مرا بیشتر از این باب نگران می کند که وقتی اینگونه فشار آورده می شود یا فشار بر افرادی که توان مالی مناسبی ندارند وارد می شود، یک جایی ســر باز می زند که یا در تنش های درون خانواده ها یا خشونت هایی که به شکل های مختلف ممکن است توســط این افراد اعمال شود.
یک جاهایی هم شرمندگی هایی که برای سرپرستان خانواده ها ایجاد می شود ممکن است زمینه ای برای آزار رساندن به آنها را توســط خودشان فراهم کند. حتی این فشارها می تواند روی سلامت جسم و روانشان تاثیرگذار باشد. این افزایش ها چون به تناسب افزایش درآمدها نیست و چون درآمدها هم متناسب با افزایش تورم نیستند به مراتب این فشار را مضاعف می کند.
خروج از شهر، پناه بردن به اقمار شهرها، جاهایی که کیفیت خدمات عمومی شان کمتر است، طولانی ترشدن مسیر بین محل زندگی و محل کار و طبیعتا افزایش هزینه هایی که این ترددها به دنبال دارد و نارضایتی که در درون خانواده ها ممکن است اتفاق بیفتد و خستگی مفرطی که به خاطر طولانی تر شدن مسیر بین خانه و محل کار اتفاق می افتد، خیلی نگران کننده است و حداقل این را می توانیم بگوییم سیاست هایی که در حوزه مسکن داشتیم در طول دهه های اخیر- مربوط به این دوره هم نیست- نتوانسته دغدغه مردم نسبت به تامین یکی از نیازهای اساسی شان مثل مســکن را برطرف کند و این ناکارآمدی دولت ها در حوزه مسکن فشــار را فقط بر مردم اضافه کرده است.
در قانون اساسی درخصوص داشتن مسکن که از وظایف حاکمیت و به طور خاص تر دولت محسوب می شود، تصریح شــده و به عنوان یک فردی که در حوزه اجتماعی دارم کار می کنم، تبعات این ناترازی در درآمدها و افزایش هزینه ها از جمله افزایش مسکن فاصه دولت و ملت را افزایش می دهد. و اگر مراقبت نکنند می تواند تبعات دیگری هم به دنبال داشته باشد؛ شاید زندگی در پارک ها، خیابان ها با اعضای خانواده، چادرنشینی در فضاهای بی دفاع شهری. قبال از حاشیه نشینی می گفتیم ولی االن این نگرانی را هم داریم.
منبع: آرمان ملی
