به گزارش سایت خبری پرسون، در چند سال اخیر همه چیز گران شده است. ولی زور ما تنها به موز و خیار می رسد.از سبد غذایی می توان موز و خیار را حذف کرد اما آیا می توان نیاز به مسکن و خوراک های اصلی را حذف کرد؟
مسئولین عزیز؛ ما مردم کاملا عادی و غیرآقازاده باور بفرمایید علاقه ای به خرید دلار و طلا نداریم اما مایحتاج روزانه مردم کشور گره به افزایش یا کاهش قیمت دلار خورده است.
حالا همزمان با کاهش قیمت دلار، قیمت اجناس مصرفی مردم ارزان نمی‌شود و این مساله باعث انتقاد و رنجش مردم است. طبق گزارش دی ماه مرکز آمار، نرخ تورم میانگین به ۳۲٫۲ درصد رسید که نشان از افزایش تورم نسبت به ماه قبل دارد. همچنین تورم نقطه به نقطه ماهانه هم به ۴۶٫۲ درصد رسید که نسبت به مدت مشابه ماه قبل افزایش یافته است.
به عبارتی مردم در دی ماه برای تهیه سبد کالایی خود نسبت به سال قبل ۳۲٫۵ درصد بیشتر هزینه کرده‌اند. آماری که انتقادات مردم به افزایش قیمت‌ها را تایید می‌کند.
اگر نگاهی به اطرافیان خود کنید همه مردم از افزایش قیمت ها گله مند هستند و این افزایش قیمت ها در حالی است که حقوق و دستمزد کارگران و کارمندان همان رقم ناچیز گذشته است.
حال در رسانه ها و فضای مجازی افزایش قیمت خیار و موز موردنظر قرار گرفته است. پس از رسیدن قیمت موز به ۶۰ هزار تومان، اینبار خیار رکوردهای قیمتی را جابجاکرده و به 20 هزارتومان است. در این میان هر یک از مسئولین دلایل مختلف و گاه متضادی را برای گرانی‌های اخیر بیان می‌کنند و مردم عادی هم مانند همیشه چون توان خرید ندارند پس از سبد غذایی خود حذف می کنند. با این وجود علت اصلی آنچه که اقتصاد ایران در سه سال گذشته تجربه کرده، سیاست‌های مالی و پولی اشتباه است و نسبت دادن تمام مشکلات به نرخ ارز، تنها پاک کردن صورت مسئله است.
سال ۹۹ از همان آغاز برای بسیاری از خانواده های ایرانی، سال سختی بود؛ از یک طرف شیوع ویروس کرونا، تعطیلی کسب و کارها و از سوی دیگر، تورم و جهش نرخ ارز شرایط سخت اقتصادی و معیشتی را پیش روی خانوارها قرار داد. طی سه سال اخیر، گرانی و کمبود کالاها، به خبر عادی تبدیل شده‌است ومردم صبور ایران تنها روز به روز سفره شان کوچک تر می شود.
یگانه بختیاری
