سیاست

اکنون که دولت جدیدی در حال شکل گرفتن است و طبق معمول باید انتظار دگرگونی‌های زیادی را در دستگاه‌های اداری داشته باشیم، نگاهی به سوءمدیریت مزمن در کشور از زاویه‌ای جدید بی‌مناسبت نیست.

بیشترین حجم اطلاعات درباره دوران حکومت چهار‌سال‌و هفت‌ماهه امام علی (ع) که در اختیار مردم و حتی بسیاری از نخبگان قرار گرفته‌ است، اطلاعات مربوط به سه جنگ مهم آن ایام و تبعات سیاسی و اجتماعی آنها است.

ضمن استقــبال از خط‌مشــی رئــیس‌جمهور منتخب در مشورت با نخبگان کشور و استدعای امتداد این سیاست ولو به ظاهر بی‌نتیجه باید بپذیرید که عقب‌ماندگی مزمن و عمیق کشور در همه حوزه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی نیازمند عزم جدی مردانی است که فارغ از گرایشات سیاسی و حزبی، بتوانند دستگاه عظیم و لخت و کرخت اجرایی کشور را در همه زمینه‌ها به غلیان و جهش و تپش و تکان وادارند!

سیاست‌های رسمی علیه اسراییل چون از خاستگاه حکومتی ابراز می‌شود، بسیاری از مردم را از آن دور و دورتر کرده است و این باعث تأسف است که بلندترین صداها علیه اسراییل، صداهای رسمی است. در حالی که صداهای رسمی باید در زیر اعتراضات عمومی و مردمی و به تبع آنها بلند شود.

یادداشت/ آخرین آمار سازمان ملل در مورد مصرف مواد مخدر حاکی از آن است که ایران بزرگترین مصرف کننده مواد مخدر در جهان است.

یک فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: اکنون نمی‌خواهم بگویم که حکومت‌کنندگان می‌توانند مثل آن امام عمل کنند یا باید انتظاری در این سطح از آنان داشت، ولی آیا نباید انتظار داشته باشیم که حداقل گامی به سوی بهبودی ‌برداریم و نه گام‌های بزرگ در جهت مخالف آن؟

به نظرم ارزش این را دارد که درباره نکته اصلی این یادداشت تامل شود. خطابم هم به مجموعه دست‌اندرکاران ارشد حکومت، هم به اصولگرایان و نیز به دوستان اصلاح‌طلب است که هر کدام به نحوی دارای نقش ویژه‌ای در سیاست جاری کشور هستند.

برای نجات اقتصاد ایران چه سیاست‌هایی باید در اولویت باشد؟ این 15 نکته‌ای است که می‌خواهم بر آنها تاکید کنم.

آیا با جابه‌جایی‌های حکومت‌ها در دو سوی آتلانتیک، باز هم شاهد تجربه‌های تلخ تنش‌های دوران ترامپ در مناسبات بین‌المللی و به‌ویژه اروپا و آمریکا خواهیم بود؟

مطابق قانون اساسی اختیارات، وظایف و مسئولیت‌ها برای اداره کشور میان مقامات و مسئولان کشور تقسیم شده است.

رشته علوم سیاسی باید بر ظرایف و جزئیات سیاست‌های عمومی توجه بیشتری بکند و خود را به ایدئولوژی‌های سیاسی سنتی محدود نکند؛ چراکه ضرورتا ممکن است این ایدئولوژی‌ها جنبه اساسی سیستم‌های سیاسی نباشند. شاید نقش ایدئولوژی‌ها در بهبود اوضاع مردم کمتر از فنون و تکنیک‌های سیاستی- مدیریتی باشند.