سیاست

در میان خبرهای داغ سیاسی و انواع رخدادهای داخلی و خارجی که اغلب توجه‌ها را به خود جلب می‌کند وامهات مسائل را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

توانمندسازی مفهومی است که در دهه‌های گذشته از طرف سیاست‌گذاران، برنامه‌ریزان و مدیران اجرائی مورد توجه قرار گرفته است و اکثر سازمان‌های دولتی و غیردولتی هرساله بخشی از سرفصل‌های برنامه و بودجه‌ای خود را به این مفهوم اختصاص می‌دهند.

واقعیت این است که ایران همواره برای روسیه اولین خاکریز بوده و در حوزه‌های مختلف هم این اتفاق است. رابطه‌ای که به طور مشخص دیدگاه ایرانی‌ها به آن، نسبت به دیدگاه روس‌ها متفاوت است.

هنگام مواجهه با یک‌مساله سیاستی برای یافتن راه‌‌‌حل، باید دلایل پدیدآمدن آن را به‌‌‌خوبی درک کنیم. در این راستا شنیدن روایت‌‌‌های سیاستگذاران و ذی‌نفعان آن سیاست، به ما کمک می‌کند تا بفهمیم که یک‌سیاست چرا و چگونه تدوین و اجرا شده است و در صورت نامطلوب بودن آن برای تغییر باید از کجا شروع کرد و پیش رفت.

یراوند آبراهامیان در کتاب «مردم در سیاست ایران» به نقش جمعیت‌های مردمی در انقلاب مشروطه و سیاست‌های حاکم در دوران پس از مشروطه تا حوالی سال32اشاره کرده است.

همان‌طور که پیش‌تر هم گفتم می‌کوشم که برخی از تعارضات سیاستی در ایران و هزینه‌های سنگین و ناکارایی آنها را به تصویر بکشم، بلکه مدیریت جامعه تغییری در این سیاست‌ها بدهد.

سیاست در دنیای امروز امری سیال است و بر اساس منافع ملی کشورها پیوسته در حال تغییر است. اگر مسوولان مملکت مطلق‌گرایی را در سیاست داخلی و خارجی سرفصل ادبیات ذهنی‌شان کنند خیلی زود، دیر خواهد شد! همان‌طورکه می‌دانید اکثریت جامعه امروز ایران به واسطه فناوری و تکنولوژی از نظر ذهنی و رفتاری دچار تغییر و تبدیل شده‌اند بر همین اساس اگر مسوولان مملکت نحوه مواجهه با چنین جامعه‌ای را بلد نباشند در فرآیند زمان هم مسوولان و هم اکثریت ملت دچار اختلافات فرهنگی، سیاسی و اقتصادی خواهند شد.

درک سیاست ایرانی از روابط بین‌الملل نسبتا ساده و براساس الگوهای کنش متقابل شکل گرفته است.

هر سند چشم‌اندازی باید یک سند راهنما باشد و همه ملتزم به اجرای آن گردند. اگر کسانی به هر دلیلی آن را اجرا نکنند یا آن را راهنمای خود ندانند، طبعاً سند به حاشیه و به بیراهه خواهد رفت.