اصولگرایان

گزارش از ادعاها و اتهام‌های سریالی عادی‌شده یک فعال اصولگرا

کریمی قدوسی؛ رکورددار دریافت «تکذیبیه»

جواد کریمی قدوسی هر از گاهی، ادعاهایی را در رسانه ها مطرح می کند و بعد از تکذیب یا رد آن ادعاها و اتهام ها، برای مدتی سکوت می کند. حالا این نماینده جبهه پایداری بر طبل مصاحبه های جنجالی خود زده و مدعی دستگیری یکی از وزرای دولت روحانی شده است.
جانشین سردبیر فرهیختگان با اشاره به انتصاب فرزند یک امام جمعه به عنوان مشاور عبدالملکی نوشت: جناب عبدالملکی شما به درست یا غلط مدتی در این مملکت وزیر کار بوده‌اید و از آمار بیکاری خصوصا بیکاری جوانان تحصیل کرده خوب اطلاع دارید.
مهاجری با بیان اینکه جریان اصولگرا چند ویژگی دارد که باعث شده از چشم مردم بیفتد ادامه داد: کاملاً تمامیت‌خواه هستند، رای مردم را کاملاً تزییناتی و تشریفاتی می‌دانند و به شدت جزم‌اندیش.
بررسی تعاملات دولت و مجلس؛

از طلاق عاطفی تا تقابل بودجه‏‏‌ای

اصولگرایان به‌خصوص نمایندگان مجلس تلاش بسیار کردند که در سال 1400 و در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری یک رئیس‏‌جمهور هم‌طیف و انقلابی روی کار آید تا بتوانند در یک هم‏‏‌راستایی و همراهی با دولت منتخب کارها را به پیش ببرند.
می‌دانیم مدتی است که نواصول‌گرایان او را به رغم عنوان «دبیر کل جامعه اسلامی مهندسین» و «دبیر کل جبهۀ پیروان امام و رهبری» چندان به بازی نمی‌گیرند. به یاد داریم که او در آغاز در طیف علی لاریجانی تعریف می‌شد و حلقۀ واسط آنان با احمدی‌نژاد هم - با سابقۀ عضویت در جامعه اسلامی - به حساب می‌آمد ولی با شکرآب شدن روابط احمدی‌نژاد با لاریجانی باهنر دیگر نمی‌توانست حلقۀ وصل باشد چون به دو قطب مخالف بدل شده بودند
روزنامه جوان در مطلبی علیه ترانه علیدوستی و یک چهره اصلاح طلب نوشت: علی شکوری‌راد بارها نشان داده صرف هیجان یا مطابق سیاست استادیومی موضع‌گیری می‌کند و کنشگری سیاسی‌اش مبتنی بر ادله و منطق نیست.
یک فعال سیاسی اصولگرا گفت: صحبت‌های آقای میرسلیم دخالت در امور قضایی است زیرا در قانون اساسی، بحث تفکیک قوا را داریم. نکته بعدی این است که به نظر می‌رسد ایشان باید این حرف‌ها را در خصوص فرزند گرامی‌شان که در زندان است، می‌زد.
این که آقای رییسی و نواصول‌گرایان اصرار دارند به جای واژۀ توسعه از "پیشرفت" استفاده کنند احتمالا به این خاطر است که هم ادبیات متفاوتی به نسبت هاشمی و خاتمی و روحانی به کار برده باشند و هم ناشی از آن است که توسعه را غربی و وارداتی و مشکوک ولی پیشرفت را بومی اسلامی و ایرانی و مقبول می‌دانند.