پی‌آمدهای انتخابات آمریکا که بی‌تردید زلزله‌ای سیاسی در مقیاس گسترده است فراوان و چندلایه می‌باشد. در سطح ملی، در ایالات متحده، انتخاب ترامپ مخصوصاً با ترکیب جدید کنگره، به تغییرات عمده‌ای منتهی خواهد شد.
ترامپ برای حل مساله فلسطین نیاز به کمک ایران دارد و ایران نیز خواهان رفع تحریم‌هاست و از قضا ترامپ هم ادعای رفع تحریم کرده است. اینجاست که ایران میتواند با تلاش در میدان و دیپلماسی به امتیازاتی دست یابد.
به‌عنوان نهاد اصلی سیاست‌گذاری پولی و نظارت بر نظام بانکی در هر کشور، نقش حیاتی در حفظ ثبات اقتصادی و مالی ایفا می‌کند.
وقتی رسانه‌ها بخشی از برنامه‌ها و هزینه‌های رژیم صهیونیستی برای تحت تأثیر قرار دادن افکار مردم در اروپا و آمریکا را افشا کردند؛ سخنگوی هیئت رژیم صهیونیستی در اتحادیه اروپا در واکنش به این گزارش‌ها به پولیتیکو گفت: «جنگ فقط در زمین نیست.» بله؛ جنگ فقط روی زمین نیست؛ جنگی به همان اندازه واقعی در افکار ما جریان دارد. جنگ واقعی اینجاست اما ما هنوز این جنگ را باور نکرده‌ایم.
ترامپ یک شخصیت تاجرمسلک است و همه چیز را از زاویه سود و زیان می بیند. در دور اول ریاست جمهوری اش صراحتا گفت که آمریکا هفت تریلیون دلار در خاورمیانه سرمایه گذاری کرده و هیچ سودی نصیبش نشده و باید نیروهای خود را از این منطقه خارج کند.
گاهی احساس می‌شود وزیر خارجه و مقامات دیگر دولت یادشان رفته چرا و به چه علتی این دولت رای آورده! خب گاهی آدمی مجبور است تن به حرکات موزون بدهد، اما بیشتر از آن را که نخواسته‌اند!
آیا کشورهای عربی که در همسایگی ملت فلسطین هستند هیچ احساس وظیفه ای برای دو میلیون انسان آواره و گرسنه زیر بمبارانهای وحشیانه نمی کنند؟!
آنهایی که در ظاهر نقش سخنگویان و فعالان ستاد دموکرات‌ها در ایران را بازی می‌کنند و در اصل، آب به آسیاب ستاد عملیات روانی جمهوری‌خواهان علیه ایران می‌ریزند، باید به این سؤال ساده پاسخ دهند که چه تفاوتی میان راهبرد فیل و الاغ در برابر ایران وجود دارد؟ آیا این تفاوت جز در تاکتیک‌ها و روش‌های دشمنی و فشار است؟ فیل‌ها از فشار حداکثری می‌گویند و الاغ‌ها دنبال فشار هوشمند هستند.
در دنیای پرچالش و رقابتی امروز، روایت اول از واقعیت‌ها و حقایق اجتماعی و تاریخی به ابزاری حیاتی در جنگ رسانه‌ای و پروپاگاندا تبدیل شده است.
سوال این است که تصمیم گیران طی ٢ ماهی که تا حضور ترامپ در کاخ سفید فرصت هست، می بایست چه استراتژی و راهبردی را ترسیم و تبیین و عملی سازی کنند تا حداکثر انتفاع و ارتقای ضریب امنیت ملی و خیر جمعی ایرانیان را در عرصه‌های مختلف در همین ابتدای کار روی میز معادله ۴ ساله پیش‌رو در برابر حقیقتی به نام ترامپ بارگذاری کنند.
طی یادداشتی از مرتضی نجفی قدسی بررسی شد:
چرا کشورهای اسلامی و عربی برای گرسنگی مردم غزه کاری نمی کنند؟!
آیا سازمان کنفرانس اسلامی با عضویت ۵۷ کشور، توان تأمین مایحتاج دو میلیون مردم بی پناه غزه را ندارد؟! پس فلسفه وجودی این سازمان برای چیست؟! مگر نه اینست که این سازمان برای دفاع از حرمت مسجدالاقصی تشکیل شده پس چرا به ملت فلسطین اینقدر بی توجهی می کنند؟!
آنچه که این پیروزی را از اهمیت بیشتری برخوردار کرده این است که جمهوری خواهان علاوه بر فتح کاخ سفید، مجلس سنا، مجلس نمایندگان و دادگاه عالی را هم در اختیار خواهند داشت . این شرایط میتواند قدرت بسیار بیشتری به رییس جمهور برای اجرای برنامه هایش بدهد.
دو ماه پیش رو تا ورود رسمی ترامپ به کاخ سفید بسیار حیاتی است بدین منظور که جمهوری اسلامی ایران می‌بایست پلن خود را برای تعامل با دولت جدید امریکا اعلام کند. این متغیر نیز در شرایط ملتهب کنونی خاورمیانه صادق است. البته که این موضوع به تحولات خاورمیانه و مقوله برقراری احتمالی آتش‌بس در لبنان و غزه منوط است.
رفع فیلتر از سرویس‌‌‌هایی که نگرانی امنیتی و فرهنگی کمتری درباره آنها وجود دارد و مزایا و منافع آنها به قدری زیاد است که کمتر کسی با فیلتر آنها موافق است. یوتیوب، واتس‌‌‌اپ و پلی‌‌‌استور گوگل قطعا در صدر چنین فهرستی قرار می‌‌‌گیرند. این گام به سرعت قابل انجام است و دولت اختیار قانونی کافی و توان سیاسی لازم برای تحقق آن را دارد.
حمایت ایلان ماسک از ترامپ یک رییس جمهور مجدد ساخت. چون اصل در دنیای سرمایه‌داری کسب و کار است و ماسک نماد سرمایه‌گذاری‌های مدرن و آیندهٔ تجارت و اقتصاد در جهان. او از ترامپ خواسته دولت را کوچک کند و کارآمد سازی دولت را هم به او بسپارند. در واقع نه به ترامپ که به ایلان ماسک رأی دادند یا به او هم رأی دادند. برگ برنده ترامپ بی‌شک ایلان ماسک بود.
سال آینده ١۴٠۴ سالی است که مطابق سند چشم اندازی که ٢٠ سال پیش در جمهوری اسلامی ایران تدوین، تصویب و در قالب برنامه های پنج ساله اجرا شد باید ویژگی هایی را داشته باشیم.
دولت و حاکمیت بگوید قصد چه کارهایی را دارد تا اقتصاد بیمار کشور که گرفتار دردهای مزمن بسیاری است از این بیمارتر نشود.
جمهوری آذربایجان نیز به عنوان یک کشور مسلمان حق نداشته و ندارد از رئیس‌جمهور رژیم وحشی و جعلی اسرائیل برای حضور در اجلاس باکو دعوت کند. دعوت از این جرثومه فساد و تباهی خیانت آشکار به اسلام و ملت‌های مسلمان و خون‌های به‌ناحق ریخته مظلومان است. انتظار از رئیس‌جمهور کشورمان آن است که نه فقط از حضور در اجلاس خودداری کنند که به یقین چنین خواهند کرد بلکه باید دولت باکو را به شدت مورد اعتراض قرار بدهند.
برخی گمان می‌کنند که مساله ما تعداد جمعیت است و ۸۵ میلیون کنونی خوب است. این تصور درست نیست. جمعیت فرآیندی دایمی است و تعداد آن مساله اصلی آن نیست بلکه ساختار سنی و نرخ باروری است که باید مورد توجه جدی قرار گیرد. ولی اکنون مساله اصلی ما بیش از اینکه جمعیت باشد سیاست‌گذاری جمعیت است که آن را به بیراهه می‌برد.
«مقابله با قاچاق، یعنی مقابله با فقر، بیکاری، تورم، گرانی و... چرا که قاچاق کالا بطور نسبی بر همه این مسایل تاثیر گذار است از این رو با توجه به اهمیت و جامع الاطراف بودن آن لازم و واجب است که همه سازمان ها و نهادهای مختلف سهم و قدر خود را در این ماموریت مهم و اثر گذار ایفا نمایند.»
رامین پیلتن صاحبنظر و کارشناس جامعه شناسی:
تقابل دیپلماسی با میدان هدف دشمنان در ایران
متاسفانه در این سالها برخی از دولتها به پیروی از پروپاگانداهای رسانه‌های دشمن و بعضا رسانه های داخلی براحتی و با وقاحت تمام، همهٔ ناکارآمدیهای خود را بحساب سیستم حاکمیت و «میدان» گذاشته‌اند. غافل از اینکه یگانه نیروهایی که باعث حفظ کشور تا زمان کنونی شده‌اند، همین نظام و رهبری و نیروهای عرصه میدان بوده‌اند.
خواندم که رئیس جمهور در جلسه سیزده آبان هیئت دولت گفته‌اند: «اگر اسرائیل آتش‌بس را بپذیرد ممکن است در نوع و شدت پاسخ ایران اثر بگذارد.» پیش خودم گفتم، خسته نباشی رئیس جان ... قربون صداقت و سادگی (در عین پیچیدگی) کنش گفتارت ... تردیدی نباید داشت که دیری نخواهد پایید که اصحاب قدرت آمریکایی-اسرائیلی، به تاثیر از این کنش گفتار اظهاری، ترغیبی، اعلامی و تعهدی (و البته تا حدودی «عاطفی»)، و برای گریز و پرهیز از دهشتِ شدت پاسخ ایران، امضای خویش در پای هر معاهدۀ آتش‌بسی خواهند نهاد...
رهبر معظم انقلاب تاکید کردند «پاسخ ملت ایران به هرگونه تعرضی، هرگونه تجاوزی بلکه هرگونه تهدیدی پاسخی خواهد بود که از درون آنها را از هم خواهد پاشید و متلاشی خواهد کرد».
مردم به یک دیدگاه رای دادند و انتظار دارند آن دیدگاه هم جوابگو باشد. لذا مخلوطی از دیدگاه ها در دستگاه اجرایی خیلی مفهوم ندارد. وفاق بین مردم و حاکمیت زمانی اتفاق می افتد که حقوق، مطالبات و آزادی ها مردم به رسمیت شناخته شده و حاصل شود.
