آقای رئیس‌جمهور! اقتصاددانان از افزایش نقدینگی می‌نالند؛ تولیدکنندگان از کمبود نقدینگی!

به گزارش سایت خبری پُرسون، خسرو مختاری، جامعه‌شناس اقتصاد و توسعه، در یادداشتی با بهره‌گیری از استعاره‌ای پزشکی، وضعیت نابسامان نقدینگی در اقتصاد ایران را به «دیابت اقتصادی» تشبیه کرده است. او معتقد است پول در اقتصاد ایران فراوان است، اما به تولید نمی‌رسد؛ چراکه نظام بانکی و سازوکارهای مالی دچار انسداد و ناکارآمدی شده‌اند. او صریح هشدار می‌دهد تا زمانی که سیاست‌گذاری هوشمند و تولیدمحور نقش «انسولین اقتصاد» را ایفا نکند، رکود و تورم مزمن ادامه خواهد داشت.

خسرو مختاری نوشت:

چرا در اقتصادی که حجم نقدینگی از مرز چندین هزار همت گذشته است، همچنان واحدهای تولیدی از «خشکی منابع مالی» می‌گویند؟

پاسخ را شاید بتوان در استعاره‌ای پزشکی جست‌وجو کرد: اقتصاد ایران به دیابت دچار شده است.

در بدن بیمارِ دیابتی، قند در خون فراوان است، اما سلول‌ها گرسنه می‌مانند؛ چون انسولین کافی وجود ندارد یا گیرنده‌های سلولی (رسپتورها) نسبت به آن مقاوم شده‌اند.

در اقتصاد ما نیز، پول فراوان است اما به تولید نمی‌رسد؛ زیرا نظام بانکی و سازوکارهای مالی که باید نقدینگی را به فعالیت‌های مولد منتقل کنند، دچار انسداد ساختاری شده‌اند.

در نتیجه، نقدینگی به‌جای آنکه وارد سلول‌های تولید شود، در جریان سوداگری، واسطه‌گری و تورم‌زایی می‌چرخد.

اقتصاد ما نه از کمبود نقدینگی، بلکه از اختلال در جذب و هدایت آن رنج می‌برد.

بانک‌ها هم، به‌مانند بدنه‌ی دولت و شرکت‌های دولتی، به‌جای ایفای نقش «رگ‌های مالی اقتصاد»، خود به اندام‌هایی متورم و پرمصرف تبدیل شده‌اند؛ جایی که سرمایه می‌رود، اما محصول (کالا و خدمات مطلوب) زاده نمی‌شود.

آقای رئیس‌جمهور، از تیم اقتصادی‌تان بپرسید: انسولین اقتصاد ایران چیست؟

کدام سیاست یا نهاد می‌تواند این حجم نقدینگی را از خون جامعه به بافت تولید برساند؟

پاسخ این پرسش، مسیر نجات اقتصاد از بیماری مزمن تورم و رکود است.

ما به انسولینی نیاز داریم که نه در داروخانه، بلکه در سیاست‌گذاری هوشمند، شفاف و تولیدمحور ساخته شود.

منبع: پُرسون