رهبران آمریکا و تروئیکا در حاشیه اجلاس گروه 20 بیانیهای منتشر کردند و بازگشت به برجام را منوط به تغییر رفتار ایران دانستند. بعد از این بیانیه دو نکته را باید گفت. نکته اول خطاب به کشورهای اروپایی است که برجام یک طرف نداشت و طرفهای متفاوتی داشت.
اخیرا یکی از اعضای محترم کمیسیون قضایی مجلس عنوان کرده است که این کمیسیون در تلاش است شرایط فعلی مهریه را اصلاح کند و به همین منظور مقرر است مالیات برای مهریه در نظر گرفته شود.
«این تو بیمری از آن تو بمیریها نیست» و دیگر نمیشود با امضا گرفتن از بازیکنان و وعده دادن به بدهکاران، مُهر مجوز حرفهای بودن پای برگهی باشگاههای ایرانی بیفتد.
اگر امروز تاخیری در احیای مذاکرات وجود دارد به دلیل زیادهخواهی ایالاتمتحده آمریکاست. بنابراین منطقی است که ایران در مذاکراتی حاضر نشود که ذیل آن یک نگاه یک طرفه، درست ضد منافع ملی ایران وجود دارد. در ضمن اگر بخواهیم منطقی با مسأله برخورد کنیم در شرایط اقتصادی و معیشتی فعلی نباید پای میز مذاکرهای حاضر شویم که نهایتاً نتیجه مطلوبی برای ما در پی ندارد. ما باید با منطق، هوشمندی و برنامهای همهجانبه به سمت مذاکره پیش برویم.
گسترش فقر در جامعه امروز ایران در چند دهه گذشته واقعیتی است که هیچ کارشناس و تحلیلگری درباره آن تردید ندارد. بااینحال چون مطالعه جامعی درباره تعیین سهم عوامل مختلف در افزایش جمعیت فقیر انجام نشده، طبعا سخنوران و تحلیلگران عوامل متفاوتی را در شکلگیری این پدیده دردناک مؤثر و مقصر میدانند.
این روزها کنار پیادهروها و در حاشیه خیابانها افراد نسبتا مسنی را میبینیم که بساطی کوچک از چند قلم کالای ارزانقیمت مثل دستمال کاغذی، لیف حمام، کبریت و شانه سر و غیره را پهن کرده و کنارش نشستهاند. با نگاهی ملتمسانه و گاهی کلامی آرام از رهگذران درخواست خرید و کمک میکنند یا فقط به عابران نگاه میکنند و چیزی نمیگویند. معلوم است که کمتر خریداری پیدا میشود ولی گاهی عابری چند تومانی به این ظاهرا فروشندهها پرداخت میکند.
پایان دوره ریاستجمهوری حسن روحانی و مذاکرات برجامی که در وین صورت میگرفت، تنها به یک امضا نیاز داشت. روحانی به صراحت اعلام کرد اجازه دهید آخرین امضا را پای مذاکرات برجامی بیندازیم و برجام به انتها برسد. در آن زمان عدهای نمیخواستند برجام به نام روحانی که شروع کننده آن بود، خاتمه پیدا کند.
همه شاخصها و آمارهای حتی رسمی را در همه حوزههای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ... ببنید؛ کشور را دارد از دست میرود و مردم روز به روز غمگینتر و ناامیدتر و فرتوتتر میشوند آن وقت یک عده به اسم انقلابیگری و اصولگرایی و ارزشگرایی، دارند عرصه را تنگتر میکنند و نمک بر زخم مردم میپاشند. چرا در برابر اینان خفه خون گرفتهاید؟!
هر سالــه با آغاز فصل سرما، یکی از بیماریهای شایع تنفسی، آنفلوآنزا است. پس از ورود ویروس کووید19 به کشور از دیماه سال 1398 و طی دو سال، موارد ابتلا به بیماری آنفلوآنزا کاهش پیدا کرد. کاهش بیماری، بیشتر به دلیل ترس و وحشتی بود که ویروس کرونا در بین مردم ایجاد کرد و بیماری کرونا مردم را به صرافت انداخت تا نسبت به رعایت دستورالعملهای بهداشت فردی از جمله: استفاده از ماسک، حفظ فاصله فیزیکی و اجتماعی، توجه به تهویه در مکانهای بسته و شستوشو و ضدعفونی سطوح آلوده و مشکوک، جانب احتیاط را درپیش گیرند.
یک تحلیلگر مسایل بینالملل در یادداشتی نوشت: ایالات متحده با تاکید بر آمادگی خود و شرکا بر مسیر دیپلماتیک و اشاره به تاخیر ایران در بازگشت به «مذاکرات وین»، تلاش میکند تا ضمن ترسیم «تصویری مذاکره گریز» از جمهوری اسلامی، مسیر ائتلافسازی ضدایرانی را هموار کند. در این شرایط تهدیدات نظامی تلآویو را میتوان مکمل این برنامه ارزیابی کرد.
از نوع واکنش ها می توان متوجه شد که تهدیدهای اخیر اسرائیل علیه ایران چقدر موثر بوده است. بنده طبعا قصد قضاوت سیاست های خارجی دولت سیزدهم را ندارم لیکن یک نکته مثل روز روشن است که رژیم صهیونیستی حتی در تهدید هم دیگر نمی تواند منافع خود را پیش ببرد.
تحریم جزئی از دیپلماسی بین المللی حاکم بر جهان کنونی است از که سوی کشـورهای تحـریمکننـده بـه عنـوان ابـزاری غیرنظامی برای اجبار دولتهای کشورهای هدف جهت انجـام واکنش مورد نظر اعمال میشود.
دوران پنجساله ریاست آقای دکتر علیعسگری در هفته اول مهر ۱۴۰۰ به پایان رسید. اگر دوران کوتاه مدیریت آقای محمد سرافراز در صداوسیما را به دلیل حواشی و شرایط خاصی که پیش آمد و به سرانجام نرسید، استثنا کنیم، آقای علیعسگری اولین رئیس صداوسیما بود که ریاستش به دور دوم نکشید و تمدید نشد.
چهار عامل برای موضوعات اخیر مربوط به هک سازمانها یا نهادهای اخیر قابل بررسی است. چندی پیش مقالهای خوانده بودم که در آن تحلیل شده بود نشت اطلاعات به چند صورت رخ میدهد و همیشه هک سیستمها به این صورت نیست که افراد از آن آگاه باشند یا اینکه اختلالی در سیستم ایجاد کند، گاهی این رخدادها در صورتی به وقوع میپیوندند که باعث دزدیده شدن اطلاعات میشوند.
فضای مجازی آثار مثبت خود را هر روز بیش از پیش نشان میدهد. البته در جوامع توسعهیافته برای دیدن این اثرات مثبت نیازی به فضای مجازی نیست، زیرا رسانههای آزاد آنها، وظایف فضای مجازی را خیلی دقیقتر انجام میدهند. یکی از وظایف رسانهها، مچگیری از مدیرانی است که از موقعیت اداری خود سوءاستفاده شخصی میکنند.
به نظرم این جریان، شبیه ماجرای مارک درباره لباسهاست. مثل بعضیها که وقتی میخواهند پوشاک بخرند، برایشان مهم است لباسشان مارک باشد و فقط مارکدار بودن را معیار خوب بودن جنس لباس میدانند، در موضوع واکسن هم برخی افراد دلشان میخواهد مارک خاصی را تزریق کنند...
مساله حمله سایبری به پمپبنزینها موضوعی طبیعی در کشور ماست چراکه بارها شاهد حملات سایبری به تاسیسات زیربنایی و حتی نیروگاههای اتمی هم بودیم، اما موضوع شایانتوجه این است که با گذشت زمان طولانی از این حمله؛ مسئولان نتوانستند که چنین مشکلی را برطرف کنند و طبیعی است اگر مردم نسبت به مسئولان بدبین شوند و تشکیل صف برای تامین بنزین مشکلاتی را ایجاد کند، این حملات در این زمان خاص برای اتصال آن به اتفاقات آبان 98 است و هدف آنهم شایعهسازی برای گرانی بنزین و تحتتاثیر قرار دادن مردم است و این اتفاقات میتواند برای کشور مشکلساز شود و به همین دلیل هم مسئولان باید دقت بیشتری در این باره داشته باشند.
راهکاری که برای اصلاح عادلانه یارانه انرژی پیشنهاد میشود، عبارت است از سهمیهبندی انرژی بهصورت قابل مبادله. به این ترتیب که به هر کد ملی میزان مشخصی سهمیه انرژی در نظر گرفته میشود. هرکسی میتواند مازاد انرژی خود را به دیگران بفروشد و کمبود انرژی خود را از دیگران بخرد.
قرار است روز چهارشنبه کشورهای همسایه افغانستان یعنی پاکستان، چین، تاجیکستان، ترکمنستان و ازبکستان در تهران گرد هم آمده و اجلاسی برگزار کنند. فشارهای بینالمللی روی طالبان افزایش پیدا کرده تا آنها را وادار کند به تعهدات حقوق بشری عمل نمایند و متوجه این قضیه شوند که الان با 20 سال پیش تفاوت کرده بنابراین نمیتواند همان شیوههای سنتی خود را بهکار ببرد و باید یک دولت فراگیر تشکیل دهند و حقوق مردم و مخصوصا زنان را تامین کنند.
در جامعه ما مدام از تریبونهای رسمی و غیررسمی گرفته تا دیوارنوشتههای اماکن دولتی و صداوسیما و... معنویت و بیتوجهی به دنیا تبلیغ میشود، اما در تکتک سلولهای این جامعه تنها چیزی که بهعنوان ارزش تزریق میشود «پول» است و باقی، همه خالی نبودن عریضه و سخن مفت برای سرگرم کردن دیگران است.