به گزارش سایت خبری پرسون، غلامرضا بنی اسدی روزنامه نگار در یادداشتی نوشت: انقلاب برهم زننده نظمی بود که طاغوت بنیاد نهاده بود و بر پایه های آن، کاخِ امیال خود را بنا می کرد. تخت می گذاشت و بر تخت می نشست بی آنکه نگاهی به زیر بیاندازد که پایه های تخت اش در "حسرت زار" چه مردمی قرار گرفته است و گوهر هایی که بر تاجش می درخشد، اشکِ یتیمانِ یک ملت است. بر تخت و در کاخ چنان به غرور فرمان می راند و پایه های هر دو را چنان محکم می دید که فضا را برای کارتر هم جوری نمایش داد که ایرانِ روی گسلِ در مرز انفجار را،" جزیره ثبات" بخواند.
نام گذاری ای که به طنزی ماندگار در ادبیات سیاسی قرن تبدیل شد. انقلاب اما زلزله انداخت در این ثبات و با برهم زدن نظم به تبختر زخیم شده، بنیانی تازه نهاد و در گذر از طوفان های تجزیه طلبی و تروریسم و جنگ، به "ثبات"ی برسد که ریشه در متن مردم دارد. مردمی که با معرفت دینی و اندیشه ملی و انقلابی هر کدام می توانند یک نیروگاه هسته ای باشند با غنی ترین انرژیی که تا کنون تاریخ به خود دیده است.
عامل ثباتِ پایدار مردم هستند که تا وقتی بر عهد خود ایستاده باشند هیچ دشمنی نمی تواند پا به این دیار بگذارد چه رسد که بخواهد با همان چکمه هایش در این سرزمین بنشیند. امنیت ما نیز رهین همراهی باورمندانه مردم است. محصول اندیشه ای که از در اوایل انقلاب، از مادران سدی ناشکستنی می ساخت در برابر انحراف- برخی- فرزندان شان. ما در پناه چادر مادرانی چنین فصل های پر آشوب را پشت سر گذاشتیم.
پشت مان به مادران و زنان این سرزمین گرم بود که تابستان را هم برای دشمنان به زمهریر تبدیل کردیم تا لرزه در ارکان باور و طرح های شان بیفتد. اقتدارِ ملی ما قبل از آنکه نظامی باشد، معرفتی است. همان هژمونی غالبی که بیگانگان نمی توانند قالب گیری کنند و در ارتش های خود به تولید انبوه برسانند. اقتدار ما، ریشه در" عاشورا" دارد و افقی بلند به اسم "انتظار" پیش روی ماست. توانِ به قدرت تبدیل شده نظامی ما نیز در همین "نظم" تعریف می شود.
" وَأَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّةٍ(1) " که در آرم سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است و " وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ(2)" که در نشانِ ارتش جمهوری اسلامی ایران است و "کُونُواْ قَوَّ َمِینَ لِلَّهِ شُهَدَآءَ بِالْقِسْط(3)" که در بالای لگوی نیروی انتظامی است و پیشانی نوشتِ پرچم وزارت دفاع که " إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفًّا کَأَنَّهُمْ بُنْیَانٌ مَرْصُوصٌ(4)" ﴿۴﴾ نشان از این دارد که قدرت نظامی ما نیز در ساحت اقتداری دینی و الهی تعریف می شود.
وجه تمایز ما با دیگر ارتش های دنیا هم در همین است. در این که ما اقتداری ریشه دار داریم که هیچ قدرتی نمی تواند آن را از ریشه در آورد. غیریت سازی ما با دیگران هم دقیقا در همین ساحت تعریف می شود والا آن ها به لحاظ عُده و عِده و تجهیزات نظامی فراوان از ما بیشترند.
ما اما پشت گرم به اقتداری هستیم که خداوند وعده داده است؛ کَم مِن فِئَةٍ قَلیلَةٍ غَلَبَت فِئَةً کَثیرَةً بِإِذنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصّابِرینَ(5)" و ما صبر را به یقین غنی سازی می کنیم در وعده صادقِ خداوندی که فرمود: "إِن یَکُن مِنکُم عِشرونَ صابِرونَ یَغلِبوا مِائَتَینِ ۚ(6)". با ایمان به وعده خداوندی است که می گوئیم " دوره بزن درو تمام شده است؛ یکی بزنند ده تا می خورند." ثباتِ انقلابی، محصول نگاهی قرآنی است.
اقتدار نظامی نیز، غنا یافته در این فرهنگ است که ما را از همه قدرت های جهانی متمایز و ممتاز می کند. تا به این رسم پایبندیم، ناشکستنی هستیم به عون الله تعالی
توجه: مطالب مندرج در پرسون الزاما به منزله دیدگاه و موضع مسئولان این رسانه نیست. رسانه پرسون صرفا ماهیت و وظیفه اطلاع رسانی دارد.
پینوشت:
1-سوره انفال، آیه 60
2-سوره صافات، آیه 173
3- سوره مائده، آیه 8
4- سوره صف، آیه 4
5- سوره بقره، آیه 249
6- سوره انفال، آیه 65