به گزارش سایت خبری پرسون، زردچوبه در طب سنتی چینی و هندی مورد استفاده قرار می گرفت و اغلب برای تقویت سیستم ایمنی، تسریع بهبودی آسیب های داخلی و خارجی، کمک به هضم و عملکرد کبد، تسکین درد مفاصل و تنظیم قاعدگی استفاده می شد. همچنین به طور مستقیم روی پوست برای درمان اگزما و التیام زخم ها استفاده می شد.
اگرچه سازمان غذا و داروی ایالات متحده زردچوبه را بی خطر می داند، مصرف بیش از حد آن می تواند نتیجه معکوس داشته باشد و نباید بیش از 12 گرم کورکومین در روز مصرف کرد.
استفاده بیش از حد مجاز زردچوبه ممکن است باعث بی اثر شدن داروهای رقیق کننده خون شود و داروهای رقیق کننده خون ممکن است خطر خونریزی را در افرادی که از کلسترول بالا رنج می برند افزایش دهد.
بیماران کم خونی یا کسانی که از کمبود آهن رنج می برند باید در مصرف زردچوبه احتیاط کنند، زیرا می تواند جذب آهن در بدن را محدود کند.طبق یک مطالعه، زردچوبه با سیر و فلفل تند می تواند آهن را بین 20 تا 90 درصد کاهش دهد.
خطر ابتلا به سنگ کلیه با گذشت زمان افزایش می یابد، زیرا اگزالات موجود در زردچوبه نیز از طریق ادرار ترشح می شود، اما زمانی که با کلسیم ترکیب می شوند، منجر به تشکیل سنگ کلیه می شوند.
بر اساس برخی مطالعات، زردچوبه در درمان دیابت موثر است، البته زردچوبه می تواند با کاهش بیش از حد قند خون، اثرات داروهای دیابت را افزایش دهد.
برخی از مطالعات می گویند زردچوبه عمدتا بی خطر است، با این حال، مصرف بیش از 500 تا 12000 میلی گرم کورکومین می تواند منجر به بثورات پوستی، حالت تهوع، سردرد و اسهال شود.
منبع: جماران
