به گزارش سایت خبری پرسون، روزنامه هفت صبح در یادداشتی نوشت: از این موضوع هم که بگذریم به اظهارات عجیب ظریف در نشستی حول محور حقوق بین‌الملل می‌رسیم. او که قبلا اظهار داشته بود: «مردم ایران از سیاست‌های نظام درباره فلسطین خسته شده‌اند.» این‌بار با جملاتی عجیب‌تر لب به سخن دوخت و گفت: «من هم معتقدم مردم از پرداخت هزینه خسته شده‌اند. نیازی هم نیست ما هزینه بپردازیم. ما می‌توانیم از حق دفاع کنیم.»
با وجود اینکه جواد ظریف در این نشست از موضع حقوق بین الملل دفاع مناسبی از فلسطین داشت و علیه رژیم اشغالگر سخن گفت اما هر جا وارد عرصه های مماس با سیاست داخلی و حتی اجتماعی شد عدم تبحر خود در این حوزه ها را نشان داد و مثل برخی موارد گذشته سخنان ناروا و اشتباه گفت. جملاتی از جمله اینکه ما نباید جای مستضعفان بجنگیم یا در صورت جنگ، مسئولان در امان هستند و مردم باید هزینه دهند بسیار غیر منصفانه و به نوعی عبور از خط قرمزهای گفتار انقلاب اسلامی بود که در امتداد حرف های چند سال اخیز ظریف ارزیابی می شود.
ماجرای دیپلماسی، میدان و درجه محبوبیت را به‌طرزی مدیریت شده مطرح می‌کند. ماجرای نابودی امکانات دفاعی کشور در برابر آمریکا و داستان تور بهنگام شدن اطلاعات… و اکنون هم که با وسط کشیدن ماجرای خستگی مردم و حاکمان یک بحث پرمناقشه و شکاف آفرین را مطرح کرده است. که البته شباهت فراوانی با آنچه امثال آخوندی و آذری جهرمی و حتی حین روحانی می گویند، دارد. اظهارات عجیب آذری جهرمی، نگرانی ظریف برای خستگی مردم و تحلیل اشتباه از نگاه مردم به مقاومت از این جمله هستند. و در نهایت هم که در روزهای گذشته، خبر شرکت روحانی در مجلس انتخابات مجلس خبرگان را شاهد بودیم. این‌ها همه نشان‌دهنده حرکت و موجی رسانه‌ای از بلوک هم‌قطاران روحانی است و شاید در آینده شاهد موضوعات عجیب‌تر از این طیف باشیم.
نوسان در مواضع
البته ناگفته نماند که ظریف همیشه پدرخوانده اظهارات ضد و نقیض در سیاست داخلی ایران بوده و درعین‌حال که مدعی می‌شود مردم ایران از سیاست‌های نظام در مقابل مسأله فلسطین خسته هستند، در اظهاراتی چنین بیان داشته است: «نمی‌توان شهرک‌نشینانی را که کارشان کشتن فلسطینی‌هاست و مسلح هستند، غیرنظامی دانست چون کد ندارند و لباس نظامی نمی‌پوشند، بله کودکان و افراد مسن و این‌ها غیرنظامی هستند؛ اما شهرک‌نشینی خود یک اتفاق غیرقانونی است.»
وی در خصوص فلسطین حرف‌های پایه‌ای را هم به زبانی با سبک خودش عنوان می‌کند، به‌طور مثال در بخشی از آخرین اظهاراتش چنین گفته است: «تصور کنید عراقی‌ها در شهرهای ایران که اشغال کرده بودند، افرادی را ساکن می‌کردند. آیا ما باید حقوق آنها را رعایت می‌کردیم؟ این‌ها ابزار اشغال‌اند. ما باید یک استاندارد حاکم کنیم. یک دولت اشغالگر در سرزمین اشغالی تنها وظیفه دارد و حقی ندارد. نه این دولت حق برقراری نظم دارد، نه زندانی کردن و نه اعدام؛ این دولت اشغالی هر چه می‌کند، باطل است.»
به‌طور کلی می‌توان نمودار اظهارات ظریف در بزنگاه‌های تاریخی را حتی پایین‌تر از خط معیار خودش مترسم شد و این نمودار در حوزه سیاست داخلی، حتی به مختصات پایین‌تری هم بسنده می‌کند.
از واکنش به فتاح تا واکنش به جنایت‌های رژیم اسرائیل
به‌عنوان مثال واکنش ظریف پس از رونمایی از موشک فتاح هم از نقاط مورد بحث در خصوص رویه سیاسی او در مسائل داخلی است. پس از آزمایش موشک هایپرسونیک «فتاح» که حرکت افتخارآمیز نظامی - دفاعی کشورمان بود و باعث افتخار ملت ایران شد، آقای ظریف آمد و مسأله‌ای متفرقه را بیان کرد که سوال‌برانگیز بود.
از طرفی مهم‌ترین شعار دولت آقای روحانی، سیاست خارجی و هدایت آن، به عهده آقای ظریف بود که عملکرد قابل مناقشه ای داشت. همه امیدها در دولت آقای روحانی، معطوف به برجام بود و جلوتر که ترامپ، برجام را پاره و حتی در دولت دوم آقای روحانی، تحریم‌هایی را علیه ایران تحمیل کرد.
حالا جواد ظریف دوباره به متن افکارعمومی و رسانه‌ها آمده؛ او پس از صحبت های عجیب درباره ترکمانچای و تقبیح آرزومندی و تئوریزه‌کردن سازش، حالا برای توجیه عملکردش، با ظرافت‌های کلامی و البته همراهی تیمی از حامیان خود، فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی را به تکاپوی اظهارات خود درآورده است. این اظهارات ظریف علاوه بر اشتباه های فراوان که قابل نقد هستند بنیان نوعی نگاه نادست در سیاست خارجی را گذاشته که بیشتر از هر چیز اهداف سیاسی را دنبال می کند. آیا بازی ظریف با خط‌قرمزها و حتی عبور او پایان می یابد؟
منبع: ایسنا
