دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران گفت: باید به هر فردی به اندازه وزن سیاسی و اجتماعیاش حق داده شود تا نظراتش را بیان کند و این امر باید در چارچوب جمهوری اسلامی و زیر نظر رهبری انجام شود.
بار دیگر مذاکرات هستهای ایران و آمریکا در سطح رسانهها و افکار عمومی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است؛ بازخوانی نقش دکتر صالحی و توافق مونیخ نگاه تازهای به پیچیدگیهای برجام ارائه میدهد.
محمد جواد ظریف با تأکید بر معرفی مزیتهای کیش در حوزه گردشگری حلال و هدفمند گفت : «تجربه کشورهایی مانند ترکیه و موفقیت مقاصدی چون آنتالیا نشان میدهد که حتی با برخی محدودیتهای فرهنگی، میتوان فضایی جذاب و محترمانه برای گردشگران مسلمان ایجاد کرد. کیش نیز با در نظر گرفتن ارزشهای اسلامی و طراحی فضاهایی مناسب، بهویژه برای گردشگران عرب و بانوان مسلمان، میتواند جایگاه ویژهای در بازار گردشگری منطقه به دست آورد.»
وزیر پیشین امور خارجه، در واکنش به ادعاهای جعل نام خلیج فارس از سوی آمریکا تاکید کرد: ایرانیان، همراه و هم زبان، این سوداگری کوتهبینانه را برنمیتابند و استفاده از نام ساختگی برای خلیجفارس هر ایرانی میهن دوستی را به خشم میآورد.
روزنامه شرق با صدور بیانیهای درباره گزارش اخیر خود پیرامون بازتاب اجتماعی شایعه حضور ظریف در تیم مذاکره با آمریکا، اعلام کرد که طرح چنین موضوعی بدون اتکای کافی به منابع رسمی، با استانداردهای حرفهای این روزنامه همخوانی نداشته و مسئولیت تبعات آن را میپذیرد.
ظریف در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: هیئت ایرانی، به رهبری وزیر خارجه عراقچی، پیش از این توانایی و عزم خود را برای رسیدن به توافقات سودمند متقابل ثابت کرده است.
محمدجعفر قائمپناه معاون اجرایی رییسجمهور گفت: آقای ظریف شرایطش فرق میکند. هرچند ما از رفتن ایشان ناراحت هستیم، اما این هم تصمیم خودشان بوده است هم بالاخره به دلیل برخی از مسائل سیاسی بوده است.
آنچه محمدجواد ظریف را در غیاب نیز به موضوعی زنده بدل کرده، نه صرفا شخصیت فردی او، بلکه رویکردی است که نماد آن شده است؛ یعنی دیپلماسی مبتنی بر تعامل، گفتوگوی منطقی با جهان، استفاده از زبان حقوق بینالملل و مهمتر از همه درک همزمان پیچیدگیهای امنیتی و اقتصادی جهان معاصر.
جا دارد آقای پزشکیان یکبار پاسخ دهد که چرا ظریف رها شد؟ چرا نهاد ریاستجمهوری حتی یک مراسم تجلیل برای کسی که تمامقد در جریان انتخابات و پس از آن به میدان آمد و همه تیرهای تهمت و حتی حکم اعدام در میدانها و خیابانها را به جان خرید؛ برگزار نکرد؟