اعتیاد به چای واقعیت دارد؟

به گزارش سایت خبری پرسون، یکی از ترکیبات اعتیاد آور در چای، کافئین است. کافئین، محرک سیستم عصبی مرکزی به شمار می رود که با ورود به بدن، سبب شکل گیری احساس رضایت، آرامش و لذت می گردد.

در واقع نوشیدن بیش از حد چای، زمینه را برای تحریک لذت به ارمغان می آورد. بدن در مقابل عمل لذت بخش، میل به اعتیاد پیدا می کند.

به عبارتی دیگر ماده روانگردان کافئین، دارای یک ساختار شیمیایی شبیه آدنوزین است که به صورت طبیعی در بدن، سبب تسکین در سیستم عصبی مرکزی می شود.

ساختار شیمیایی کافئین با قرار گیری در گیرنده های آدنوزین در مغز، مانع شکل گیری اتصال آدنورین به مغز می شود. در طی این روند، سلول های مغز در حالت خسته قرار می گیرند.

علاوه بر این، ساختار شیمیایی کافئین قادر است در بدن انسان به ترشح محرک های طبیعی اعم از دوپامین بپردازد. با ترشح دوپامین، احساس خستگی در بدن رفع می شود و فرد در حالت هوشیار قرار می گیرد.

یکی دیگر از ترکیبات اصلی در چای، تئین است. تئین، به عنوان محرک سیستم اعصاب سمپاتیک، منجر به افزایش میزان ترشح آدرنالین در خون می شود.

شاید برای شما نیز پیش آمده باشد که پس از تمام یک فعالیت جسمانی سنگین، تنها با نوشیدن یک لیوان چای، خستگی از بدن تان رفع گردد. رفع خستگی از وجود تئین در چای نشأت می گیرد.

تعدیل در مصرف چای، از اعتیاد به آن جلوگیری می کند. چای تازه دم در ده دقیقه اول، از آنتی اکسیدان های متعددی برخوردار است. آنتی اکسیدان یک عنصر ارزشمند برای بدن است که با گذشت زمان، میزان آن در چای کم می شود. در مقابل، میزان یک ماده مضر به نام اگزالت در چای کهنه افزایش پیدا می کند.

بهترین زمان مصرف چای، حداقل یک ساعت قبل از صرف وعده غذایی و دو ساعت پس از صرف مواد غذایی می باشد. در واقع علت زمان بندی برای مصرف چای در رابطه با غذا، به جذب آهن موجود در مواد غذایی باز می گردد.

علائم اعتیاد به چای

سازمان بهداشت جهانی، وابستگی به چای را به موجب وجود کافئین، به صورت رسمی یک سندرم شناسایی می کند. تحقیقات بیانگر آن هستند که با مصرف منظم کافئین نشانه هایی به مثابه اعتیاد بروز پیدا می کند.

یکی از نشانه های رایجی که حاکی از اعتیاد به چای دارد، تهیه ی چای پس از صرف غذا است.

اکثر معتادان به چای، در راستای تهیه ی آن از راه های خلاقانه استفاده می کنند. به طور مثال برای خوش طعم سازی چای را با لیمو، گلبرگ های گل سرخ، دارچین و ... ترکیب می کنند. یکی دیگر از نشانه های اعتیاد به چای، در بازه زمانی عدم مصرف بروز پیدا می کند. معتادان به مصرف چای، پس از قطع مصرف این نوشیدنی گرم دچار احساس افسردگی، خستگی، سردرد، اضطراب، تحریک پذیری، خواب آلودگی و عدم تمرکز می شوند.

عده ای نیز با وجود آگاهی از تداخل آسیب هایی که چای بر بدن تحمیل می کند، همچنان به استفاده بی رویه از نوشیدنی چای اصرار می ورزند.

از سری نشانه های ابتلا به اعتیاد چای می توان به موارد ذیل اشاره کرد:

• دسترسی به احساس آرامش و لذت به وسیله چای

• انتخاب چای در روز های گرم تابستان

• خریداری قند و چای قبل از اتمام مقادیر موجود

• نوشیدن چای سرد به منظور جلوگیری از هدر رفتن

• پذیرایی میهمانان با دعوت به چای

بازه زمانی شکل گیری اعتیاد به چای

به طور کلی نمی توان یک بازه زمانی مشخص را برای اعتیاد به چای تخمین زد. زیرا میزان کافئین موجود در چای تحت تأثیر تنوع آن قرار دارد.

به طور مثال در یک فنجان چای سبز حدود 33 الی 71 میلی گرم کافئین یافت می شود. علاوه بر این، در چای سیاه حدود 35 الی 44 میلی گرم کافئین وجود دارد.

بهتر است بدانید در یک فنجان چای گیاهی، میزان کافئین در مقادیر صفر قرار دارد. به عبارتی دیگر در چای طبیعی کافئین یافت نمی شود.

با این وجود مصرف روزانه چای در مقادیر 100 میلی گرم، احتمال شکل گیری به اعتیاد را افزایش می دهد.

عوارض اعتیاد به چای

بی شک عدم رعایت حد اعتدال در مصرف مواد غذایی و نوشیدنی های مختلف به ویژه چای، عوارضی را برای بدن در پی دارد.

سرطان زا

در برخی چای ها شاهد مواد معطر شیمیایی هستیم که به منظور خوش طعم شدن آن، با چای ترکیب یافته است. مواد معطر شیمیایی از خاصیت فنول برخوردار هستند.

افزایش مقدار فنول در بدن زمینه را برای شکل گیری توده سرطانی مهیا می سازد. فنول ماده ای سرشار از ترکیبات حلقوی است که بر روی سیستم گوارش، پوست و کبد تأثیرات نامطلوبی می گذارد.

کاهش جذب آهن در بدن

بانوان نسبت به آقایان دفع آهن بیشتری دارند. اعتیاد به چای در بازه زمانی طولانی، به موجب عدم جذب آهن در بدن سبب شکل گیری عارضه کم خونی به ویژه در بانوان می گردد.