پوریا رحیمی سام بازیگر سریال «کرگدن» گفت: کار کردن در سینما به هیچ عنوان خطرناک تر از حضور در مترو نیست، اما شما شاهد هستید که همچنان مترو در حال فعالیت و خدمت رسانی است، به عقیده من فرهنگ همانند خوراک پوشاک و ... جزء نیاز مردم است و نباید مغفول واقع شود و باید از آن حمایت کرد.
پوریا رحیمی سام بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر پرسون، در خصوص تاثیر ویروس کرونا بر فعالیت بازیگران گفت: کار در شرایط کرونایی خیلی سخت و پیچیده است، اما من جزء آن دسته از آدم هایی هستم که از خانواده بزرگ سینمایی و خانواده مظلوم تئاتر خبر دارم و میدانم کار کردن و به انزوا رفتن و خاک خوردگی این عرصه ها، غمی بر غم های دیگر است.
وی در ادامه افزود: پس از یکسال مدارا با این ویروس و این شرایط سخت قطعاً باید یکسری شرایط رعایت شود و یکسری پیشگیری ها انجام شود و به آن دسته از عزیزانی که تصمیم می گیرند در این شرایط کار نکنند باید احترام گذاشت و آن نسلی که به دلیل شرایط وحشتناک اقتصادی و زنده ماندن این سیستم تمام تلاششان را می کنند تا کار کنند باید حمایت شود.
این بازیگر سینما و تلویزیون در خصوص وضعیت معیشتی هنرمندان پس از شیوع ویروس کرونا اظهار کرد: شرایط واضح و مشخص است، هرچند که همه مردم در شرایط سختی قرار دارند، ناگوار است که بخواهیم فقط از یک بخش خاصی فقط صحبت شود و ما بگوییم از ما حمایتی نشده است.
بیشتر بخوانید؛
گفتگو با پوریا رحیمی سام: «زالاوا» در فضای رئالیسم جادویی اتفاق می افتد/ گویش و تمرین زبان چالش مهم من در این فیلم
گفتگو با خشایار راد: تولیدات و پیشنهادات کاری در ایام کرونا کم شده است
وی در همین راستا ادامه داد: اما از حیث اطلاع رسانی عرض می کنم که شرایط بسیار ناگوار است و یک طیف گسترده ای از همکاران مخصوصاً بچه های پشت صحنه سینما و دوربین در این حجم از بی اهمیتی، واقعاً زندگی ها دارد از بین می رود و خانواده ها در حال نابود شدن هستند و با کوهی از تراژدی طرف هستیم و عدم حمایت در حوزه تئاتر و ... بسیار مشخص است.
بازیگر سریال «کرگدن» درباره خطرات احتمالی ابتلا به ویروس کرونا با حضور در پروژه ها گفت: من می دانم زمانی که در یک پروژه حضور دارم یک خطری من را تهدید می کند، اما من آگاهانه فکر می کنم که این یک قسمتی از آن رسالتی است که باید در این برهه از تاریخ ایفا کنم.
وی اضافه کرد: زمانی ما می توانیم از این شرایط سخت عبور کنیم که در این مواقع کوتاه نیاییم، در این عرصه خیلی از خانواده ها نان می خورند، افرادی حضور دارند که جزء این کار شغل دیگری ندارند و هیچ پشتیبانه بیمه ای ندارند و از آن مهمتر به نظر من در این فضایی که این قدر نا امیدی وجود دارد فعالیت کردن در عرصه های هنری مانند سینما و تئاتر می تواند قسمتی از بار غم این جامعه را کمتر کند.
بازیگر فیلم سینمایی«چهارراه استانبول» در خصوص رعایت پروتکل های بهداشتی در پشت صحنه فیلم ها اذعان کرد: شرایط کار کردن در کرونا شرایط ساده ای نیست و رعایت پروتکل های بهداشتی مخصوصاً برای بازیگرها تا یک حدی قابل اجرا است، اما از یک جایی دیگر نمی توانیم ماسک بزنیم و شرایط ضد عفونی کردن دائمی وجود ندارد، به عنوان مثال در بعضی از پروژه ها حتی دست بازیگر نیز جزء گریم کار است و نمی توانید مدام از مواد ضدعفونی کننده استفاده و کار کردن در بین هنرورها شرایط را سخت تر می کند و نمیتوان فاصله اجتماعی را رعایت کرد.
این بازیگر سینما و تئاتر در ادامه پیرامون تصمیم ستاد ملی مقابله با کرونا مبنی بر توقف فیلمبرداری ها اذعان کرد: به نظر من از سر باز کردن ماجرا است، با جزئیات این موضوع کاری ندارم چون تخصص آن را ندارم، اما در یک نگاه جزئی و به عنوان یک فرد در جامعه می توان سینما را با خیلی از عرصه ها مقایسه کرد، به عنوان مثل کار کردن در سینما به هیچ عنوان خطرناک تر از حضور در مترو نیست، اما شما شاهد هستید که همچنان مترو در حال فعالیت و خدمت رسانی است، به عقیده من فرهنگ همانند خوراک پوشاک و ... جزء نیاز مردم است و نباید مغفول واقع شود و باید از آن حمایت کرد.
وی در همین راستا ادامه داد: اگر توقف فیلمبرداری و یا شاید مشاغل دیگر جواب می داد باید تا الان جواب می داد، من عمیقاً معتقد هستم که پروتکل های بهداشتی باید به جد رعایت شود، اما تعطیلی راهش نیست و مخصوصاً اگر در چنین شرایطی گروهی حاضر می شوند که جان خود را به خطر بیندازند و فعالیت کنند تا این عرصه را زنده نگه دارند باید از آنها حمایت کرد و آنهایی که نگران این شرایط هستند، اگر استطاعت آن را دارند در این اوضاع استراحت کنند و فعالیت نکنند.
بازیگر فیلم سینمایی «زالاوا» در خصوص اوضاع تئاتر و تعطیلی تعدادی از سالن های نمایش پس از شیوع ویروس کرونا گفت: ما باید از خودمان بپرسیم پیش از کرونا آیا از تئاتر حمایت می شد؟ تئاتر پیش از کرونا نیز مظلوم بود و کرونا نیز بهانه ویژه ای شد تا در این فرصت این عرصه و این هنر را نادیده بگیریم، چرا نباید تئاتر فعالیت کند، گروه های تئاتر گروه های محدودتری هستند نسبت به سینما و در شرایط ویژه تر و استرلیزه تری می توان اجرا کرد، طبیعتاً سالن تئاتر از واگن های مترو کمتر خطر دارد و این بی عدالتی و بی انصافی است و این به عقیده من درایت نیست بلکه از سر وا کردن است.
وی در ادامه افزود: به عقیده بنده نباید در برابر آن کوتاه آمد و سالن های تئاتر وسینما باید سراپا باشند، این همه اصناف دیگر که چه بسا خطرناک تر از حرفه ما نیز هستند بر اساس زوری که دارند، به فعالیت خود ادامه می دهند و از خیلی از لحاظ ها ادامه حیات آن بر جامعه واجب است.
بیشتر بخوانید؛
گفتگو با عزت الله مهرآوران: آینده سیاهی برای تئاتر متصور هستم / وقتی توان زنده نگهداشتن تئاتر را نداریم چه نیازی به برگزاری جشنواره است
گفتگو با سیروس میمنت: از همکاران تقاضا دارم غم مردم را صد چندان نکنند
بازیگر فیلم سینمایی «احتمال باران اسیدی» پیرامون برگزاری جشنواره هایی نظیر جشنواره فجر در ایام کرونایی خاطر نشان کرد: آن قشری که دیگران را به کار نکردن و یا برگزار نکردن جشنواره دعوت می کنند، طبیعتاً انسان های شکم سیری هستند، آیا واقعاً سلامت جامعه به برگزاری جشنواره ارتباطی دارد؟ اما از آن سمت برگزار شدن جشنواره حتی به این صورت نحیف و دست و پا شکسته با این هجمه از انتقادات میزان نفعی که برایش وجود دارد از نگرانی های پزشکی و ... بیشتر است.
وی در همین راستا افزود: سال قبل یک طیفی به دلایلی تلاش می کردند که این جشنواره تحریم شود و قشر دیگری هم تلاش می کرد که این جشنواره با قدرت اجرا شود، امسال هم همینطور است و به عقیده من جشنواره فجر بیشتر شبیه یک گوشت قربانی است تا یک محل تلاقی منطقی گفتار و گفتگو و آدم ها بر اساس تلقی های سیاسی شان فشار می آورند بر برگزار شدن یا نشدن جشنواره ها و پس از یکسال به عقیده من با رعایت کامل پروتکل های بهداشتی من جزء طرفدارای ویژه برگزار شدن ها و اکران شدن ها هستم و باید تکاپو در سینما و تئاتر مجدد احیا شود و جامعه ما و جهان نیاز به امید و حرکت دارد و به عقیده من این بیش از هرچیز دیگری نیاز است.
پوریا رحیمی سام در پایان با ابراز ناراحتی از وضعیت موجود در جهان به دلیل شیوع ویروس کرونا، خاطر نشان کرد: خیلی از آدم های جهان در جاهای مختلف دنیا در مرز پذیرفتن این موضوع هستند که جهان در حال نابودی است و به عقیده من یک فیلم، یک تئاتر و یا یک موسیقی یک گذاره هایی امید بخشی از زندگی هستند و من حتماً خودم و دیگران را تشویق می کنم تا این موارد را زنده نگه دارند.
