معلمان

سال‌هاست که با سیر صعودی بازنشستگی معلمان، بحران کمبود معلم در کشور به صدا در‌آمده و پیش بینی‌ها نشان می‌دهد که تعداد بازنشسته‌ها در آموزش و پرورش در سال‌های 1400 و 1401 به اوج خود خواهد رسید. بر اساس پیش‌بینی سازمان برنامه و بودجه، جمعیت بازنشستگان آموزش و پرورش تا سال 1406، 46هزارو272 نفر خواهد بود که حدود 71درصد از این تعداد قبل از سال 1402 بازنشسته خواهند شد!

مساله دیگری که وضعیت آموزش و پرورش را به چنین روزی انداخت، فرعی شدن موضوع آموزش عمومی بود. البته همیشه در گفتار بر اهمیت آن تاکید می‌شد، ولی در عمل آموزش و پرورش در حاشیه بود. نمونه آن در انتخاب وزیر بود.

همواره از نمایندگان مجلس قانونگذار انتظار است که مصوبات آنها پشتوانه عقلانی و علمی داشته باشد و از نظرات کارشناسان، دانشگاهیان و متفکران جامعه کمک بگیرند. صرفا اینگونه نباشد که افرادی در کمیسیون‌ها بنشینند، مطالبی را مطرح کنند و یک‌طرفه تصویب و تبدیل به قانون کنند. ما به عنوان اقشار دانشگاهی بسیار خرسند و خوشحال هستیم که معلمان عزیز کشورمان، با وحدت، همدلی و با پیگیری‌های مداوم به خواسته خود در جهت احقاق رتبه‌بندی معلمان و افزایش حقوق دست پیدا کنند و بدون ترید موافق افزایش حقوق و بهبود شرایط معیشتی همکاران خود در آموزش و پرورش هستیم.

این روزها اعتراضات سراسری آموزگاران توجه همگان را به خود جلب کرده است؛ اعتراضاتی که سراسری، بسیار آرام و مدنی برگزار می‌شود و خواسته اصلی آنان نیز همسان‌سازی با حقوق اعضای هیات علمی دانشگاه‌ها طبق یک نسبت معین است.